به گزارش تیترشهر : این‌طور به نظر می‌رسد که دنیا هر روز کوچک‌تر می‌شود. پرواز بدون توقف لندن به سیدنی که توسط شرکت هواپیمایی استرالیایی کانتاس انجام شد، با ۱۹ ساعت و ۱۹ دقیقه پرواز رکورد طولانی‌ترین پرواز دنیا را رقم زد و دریچه‌ای برای امید به پروازهای مستقیم بین برخی از دورترین نقاط دنیا باز کرد.
در این پرواز آزمایشی، دانشمندان به جمع‌آوری اطلاعات سلامتی و بیومتریک مسافران و کادر پرواز پرداختند. کانتاس امیدوار است که اطلاعات به‌دست‌آمده از آزمایشات پروژه‌ی طلوع بتواند قانون‌گذاران هوانوردی استرالیا را قانع کند تا اجازه‌ی این پروازهای فوق دوربرد ۲۲ساعته را در این مسیر و سایر مسیرها بدهد. از آنجا که پرواز مستقیم لندن به سیدنی به سرخط خبرها تبدیل شد، در اینجا قصد داریم به حقایقی راجع به این سفر هوایی و آنچه که در آینده در انتظار ما است، اشاره کنیم؛ پس با کجارو همراه باشید.
سنگاپور به نیویورک، دوحه به آوکلند، پرت به لندن، طولانی‌ترین پروازهای دنیا هستند که مدت‌زمان پرواز همگی آنها بیش از ۱۷ ساعت طول می‌کشد. هر یک از این پروازهای فوق طولانی که برای اولین بار انجام شد، این سؤال را در ذهن مسافران به وجود آورد که آیا ارزشش را دارد؟
با آغاز به کار هواپیماهای سبک‌تر که مصرف سوخت‌شان بهینه‌تر است نظیر A350 و دریم‌لاینر ۷۸۷، این دست پروازها از نظر اقتصادی پیشرفت بیشتری داشته‌اند. قبل از روی کار آمدن این هواپیما، از هواپیماهایی مثل A340-500 و 777LR برای این پروازهای طولانی استفاده می‌شد، هرچند در مقایسه با هواپیماهای ذکرشده، سنگین‌تر بودند و سوخت بیشتری مصرف می‌کردند.
هواپیمای ۷۸۷ در مقایسه با ۷۴۷، به ازای هر صندلی، ۲۰ درصد سوخت کمتری مصرف می‌کند؛ به‌خصوص که سوخت، درصد بالایی از هزینه‌ها را تشکیل می‌دهد. به این ترتیب ایرلاین‌ها می‌توانند حاشیه سود بیشتری از پروازهای طولانی به دست بیاورند و همین موضوع، انگیزه‌ای قوی به ایرلاین‌ها می‌دهد تا تمرکز خود را روی پروازهای طولانی منعطف کنند. تعداد این پروازهای جدید به خوبی نشان می‌دهد که تا چه اندازه محبوب هستند. ایرلاین‌های سراسر دنیا در حال حاضر به‌طور مرتب پروازهای ۱۵ ساعته انجام می‌دهند، اتفاقی که ادامه خواهد یافت.
در صورتی که پروازهای لندن به سیدنی یا لندن به نیویورک طبق برنامه‌ی زمان‌بندی کانتاس، تا سال ۲۰۲۲ یا ۲۰۲۳ متداول شوند، مسافران نباید انتظار بلیط ارزان را داشته باشند. اگر موفقیت پرواز مستقیم این ایرلاین که شهر استرالیایی پرت را در پروازی بدون توقف به لندن وصل می‌کند، ادامه یابد، قیمت بلیط‌های آن در حد پریمیوم خواهد بود.
هواپیمایی کانتاس می‌گوید که قیمت بلیط پرواز لندن - پرت اساساً ۲۰ تا ۳۰ درصد بالاتر از سایر بلیط‌ها فروخته می‌شود. حتی با این قیمت نیز محبوبترین مسیر پروازی این ایرلاین به حساب می‌آید، به‌طوری که ۹۵ درصد از ظرفیت آن کامل می‌شود، آماری که بسیار بالاتر از ۷۵ درصد ظرفیت تکمیل‌شده‌ی معمول در هواپیماها است. این پرواز فقط به مسافران تجاری اختصاص ندارد. بر اساس اعلام کانتاس، خانواده‌ها نیز از این پرواز مستقیم استقبال کرده‌اند و ترجیح می‌دهند به‌جای سروکله زدن با کودکان خسته در پروازهای اتصالی و غیرمستقیم، پول بیشتری برای این نوع پرواز بدون توقف بپردازند.
با وجودی که ایرلاین‌ها پروازهای بسیار طولانی را در اختیار مسافران قرار داده‌اند، اما این نوع پروازها مورد استقبال همه‌ی مسافران نیست. برخی از مسافران ترجیح می‌دهند تا در بین راه توقف کرده، پاهایشان را بکشند و هوایی تازه کنند. واقعیت این است که هر دو مدل این پروازها طرفداران خود را دارند.
گاهی اوقات باید هر چه سریع‌تر به مقصد برسیم و در نتیجه ۱۶ ساعت محبوس‌شدن در فضای یک هواپیما را تحمل می‌کنیم. در برخی موارد نیز ایده‌ی پیاده‌شدن در جایی مثل بانکوک، فوق‌العاده جذاب است؛ به‌خصوص که بسیاری از فرودگاه‌های آن مجهز به هتل‌های ترانزیت، استخر شنا و سالن‌های ورزشی هستند. تاکنون فقط قطر، یکی از طولانی‌ترین مسیرهای پروازی را با یک بخش اکونومی انجام داده است. سنگاپور ایرلاینز نیز شامل بیزینس و پریمیوم اکونومی می‌شود. اگر در پروازهای پروژه‌ی طلوع کانتاس، بخش اکونومی نیز لحاظ شود، بسیاری از مسافران احتمالاً به‌جای پرواز ۱۹ ساعته‌ی بدون توقف این شرکت، یک پرواز دارای توقف سنگاپور را انتخاب می‌کنند، چراکه صندلی‌های ارزان‌تری دارد.
آسمان بالای سر ما، یک منطقه‌ی بین‌المللی آزاد نیست که هواپیماها به دلخواه خود در آن پرواز کنند. هر کشوری با جدیت از حریم هوایی خود محافظت می‌کند و به همین دلیل هواپیماها برای استفاده از حریم هوایی هر کشور باید اجازه بگیرند. وقتی صحبت از مسیرهای پروازی بسیار طولانی می‌شود، هر یک کیلومتری که به مسافت سفر هوایی اضافه می‌شود، محدوده‌ی عملیاتی هواپیماها افزایش می‌یابد، به همین دلیل برنامه‌ریزی مستقیم‌ترین مسیر یا مسیری که بیشترین باد موافق را دارد، بسیار مهم است. هواپیمایی کانتاس برای پرواز QF7879 مجبور شد که مجوز پرواز در مسیرهایی را بگیرد که هواپیماهای این شرکت در حال عادی از آنها عبور نمی‌کنند، از سراسر اروپای غربی، لهستان، بلاروس، قزاقستان و چین و سپس ورود به سرزمین‌های آشناتر فیلیپین و اندونزی.
طبق اعلام مقامات ایرلاین کانتاس، دریافت مجوز عبور موردنیاز از طریق تلفنی امکان‌پذیر بود. فقط یکی از کشورها مجوز نهایی را ۳۶ ساعت قبل از خروج صادر می‌کرد. آخرین باری که کانتاس در مسیر لندن به سیدنی، پروازی را انجام داد، در ژوئیه سال ۱۹۸۹ بود که یک هواپیمای بوئینگ اصلاح‌شده‌ی ۷۴۷-۴۰۰ فقط ۲۳ مسافر را جابه‌جا کرد. آن زمان دنیا به شکل دیگری بود، اتحاد جماهیر شوروی همچنان حضور داشت و چین نسبت به اکنون کشور بسته‌تری بود. همین موضوع باعث شد که برای این پرواز از مسیر متفاوتی استفاده شود و بر فراز یوگسلاوی سابق، ترکیه، عمان و سریلانکا پرواز کند.
وقتی نگاهی به یک هواپیمای مدرن بیندازید، پس از اینکه در ابتدا شگفت‌زده می‌شوید که ماشینی با این عظمت می‌تواند پرواز کند، احتمالاً به این فکر می‌افتید که تعداد انسان‌ها یا حتی چند قوطی سودا تفاوت چندانی در ایجاد تعادل هواپیما در آسمان ندارد. هرچند این تصور کاملاً اشتباه است.
برای پرواز QF747-9 از برند جدید بوئینگ دریم‌لاینر استفاده شد و با وجودی که یکی از کارآمدترین هواپیماها در کلاس خود به حساب می‌آید؛ اما برای اینکه محدوده‌ی عملیاتی آن را بیشتر کنند، باید همچنان وزن آن را کاهش می‌دادند. به همین دلیل کل بخش اکونومی با بیش از ۱۵۰ صندلی در انتهای کابین خالی ماند و به این ترتیب تعداد کمی مسافر در بخش پریمیوم حضور داشتند که باعث سنگین‌ترشدن جلوی هواپیما شدند. برای ایجاد تعادل، همه‌ی کیف‌های دستی باید در قفسه‌های بالاسری در کابین عقب قرار می‌گرفت و از مسافران نیز خواسته شد تا هنگام ورزش یا امور دیگر تا حد امکان به بخش عقبی هواپیما بروند.
با توجه به وزن جلوی هواپیما، نیروی درگ (پسا) بیشتر می‌شود و صرفه‌جویی سوخت کاهش می‌یابد. به‌منظور تنظیم بیشتر ویژگی ایرودینامیک هواپیما، همه‌ی قفسه‌های آشپزخانه در طول پرواز لندن به سیدنی به بخش انتهایی هواپیما منتقل شدند. هیچ خبری هم از چرخ‌دستی‌های نوشیدنی یا قوطی‌های رایج سودا نبود. هرچند در کمال تعجب مقدار زیادی آب نارگیل در هواپیما وجود داشت.
این واقعیت که شرکت هواپیمایی کانتاس در حال بررسی سفرهای تجاری لندن و نیویورک به سیدنی است که امکان سفر راحت ۵۰ مسافر را فراهم می‌کنند، خود گواه راندمان فنی هواپیماهای مدرن است. نگاهی به پرواز لندن – سیدنی در سال ۱۹۸۹ و بوئینگ مدرن ۷۴۷-۹۰۰ که برای آن سفر مورد استفاده قرار گرفت، نشان می‌دهد که صنعت هوایی تا چه اندازه پیشرفت کرده است.
۲۰ سال قبل، برای کاهش وزن هواپیما مجبور شدند به‌جز تعدادی از صندلی‌های اصلی، همه‌ی بخش‌های هواپیما را بردارند. مخزن سوخت نیز با یک سوخت خاص هوانوردی که از اروپای شرقی آورده بودند، پر شد. برای حفظ قطره قطره‌ی سوخت، هواپیما تا پیش از پرواز، با یدک‌کش به روی باند آورده شد. حالا این هواپیما را با هواپیمای QF7879 مقایسه کنید که نیازی به پرکردن کامل مخزن سوخت نداشت و سوخت آن فقط نصف مقدار سوخت هواپیمای پرواز ۱۹۸۹ بود و کلیه‌ی مبلمان داخل کابینش را نیز حفظ کرد. در این پرواز، تجهیزات پیش‌بینی باد بوئینگ جدید به بوته‌ی آزمایش گذاشته شد که از داده‌های تقریباً آنلاین استفاده می‌کرد تا بتواند تنظیمات مختصری در مسیر انجام دهد و مصرف سوخت را بسیار کمتر کند. نتیجه این بود که هواپیمای مذکور وقتی در سیدنی بر زمین نشست، همچنان ۶۳۰۰ کیلوگرم سوخت داشت. این مقدار سوخت برای یک ساعت و ۴۵ دقیقه پرواز دیگر کفایت می‌کرد.
منبع : کجارو
