احداث گرمخانه برای زنان مغفول ماند
به گزارش خبرنگار تیترشهر: با آغاز فصل زمستان شب های این شهر پر است از دلهره و تشویش، دلهره سر آمدن روز و سر آوردن شب که کجا بخوابم و کجا بروم؛ زنان و مردان بی خانمانی که این امر دغدغه هر شب آن ها است.
افرادی که به هر دلیل، سرپناه خود را از دست داده و نه جایی برای زندگی دارند و نه غذایی برای خوردن، افرادی که نهادهای اجتماعی وظیفه رسیدگی به آنها را دارند ولی تنها تماشاگر هستند.
درواقع کارتن خوابی به کسانی اطلاق می شود که سرپناهی ندارند و مجبور هستند شب را در خیابان سپری کنند. ممکن است روی یک کارتن یا روی پتو یا روی نیمکتی در پارک یا در جلوی در بیمارستان بخوابند.
این افراد فقط سرپناهی برای ماندن ندارند اما مجرم نيستند؛ آنها فقط بیخانمان هستند که مشكلات اقتصادی، مشاغل فصلی، نبود كار در شهرستان، بيپولی و اعتياد باعث شده تا از بد روزگار همگي زير يك سقف "گرمخانه" جمع شوند و كارتن خواب نام بگيرند.
درست است که نخستین بار موضوع رسیدگی به متکدیان و بیخانمانها در سال 1378 در شوراي عالي اداری کشور مصوب شد و طی آن ۱۱ دستگاه اجرايي از جمله شهرداری، بهزيستی، کميته امدادامام خمینی (ره)، نيروی انتظامی، وزارت بهداشت موظف به ساماندهی کارتن خواب ها شدند اما هنوز وجود کارتن خواب ها یکی از معضلات مهم جامعه محسوب می شود که هنوز مسئولان آنطور که باید و شاید در این راستا موفق عمل نکردند.
این در حالی است که قشر زنان را نباید در این زمینه نادیده گرفت؛ زنان بیسرپرست و بیخانمان نیازمند حمایت مسئولان برای گذران شبهای زندگیشان هستند. هر چند که شهرداریها براساس قانون، وظیفه تامین گرمخانه برای بیسرپرستان مرد و زن شهر را دارد اما کاری پیش نبرده است و گویی قشر زنان آسیب دیده در این زمینه را فراموش کرده است.
در سال های گذشته توجه جدی به اين مقوله در پايتخت نشده و به اندازه نيازهای موجود، زيرساخت های استاندارد شكل نگرفته است و هنوز مسئولان مربوطه نتوانستند براساس استاندارد این موضوع را حل کرده و تمام این افراد را برای پناه دادن شناسایی کنند.
بنابراین نیاز است که شهروندان به روند شناسايي آسيب ديدگان اجتماعي در هر نقطه شهر كمك كنند و درصورت مشاهده از طريق شماره تلفن 137 مراتب را اطلاع دهند تا اگر اين دسته از افراد از ديد نيروهای گشت سيار هم پنهان ماندند، شناسايي شوند.
به هرحال قصه کارتنخوابها قصههای پر دردی است که نیازمند نگاه جدی مسئولان برای ساماندهی و بهبود وضعیت است، در حقیقت ساماندهی بی خانمانها نيازمند يك عزم ملی است و همكاری و تعامل همه نهادها و دستگاههايی را كه به نحوی با اين مسئله مربوط ميشوند را میطلبد.
با سرد شدن هوا در گوشه و کنار پایتخت آتشهایی را مشاهده میکنیم که کارتن خوابها برای گرم شدن برپا کردهاند. با وجود افزایش گنجایش گرمخانهها توسط شهرداری این سوال پیش میآید، چرا هنوز شاهد چنین صحنههایی در سطح شهر هستیم؟
باید ریشه ای به این قضیه پرداخت، مسئولیت این اقدام برعهده دولت است که محرومیت زدایی را دنبال کند تا کار به اینجا نکشد. پس چرا دست روی دست گذاشته است.
این در حالی است که مسئولان شهری با افتخار اسامی دهان پرکن و شیک نظیر ساماندهی کارتن خواب ها یا ساماندهی معتادان متجاهر را انتخاب می کنند اما در عمل باید از آنها پرسید چرا وضعیت به اینجا کشیده که شما بخواهید ساماندهی انجام دهید؟ آیا این ساماندهی اثربخش بوده یا صرفا برای زیبایی چهره شهر اقدام به سانسور یا حذف آنها کرده اید؟
با تمام این تفاسیر امید است شهرداری و مسئولان مربوطه در این زمینه جدی ورود کرده و مشکل را هر چه زودتر رفع کنند تا نه تنها به چهره زیبا شهر کمک کرده بلکه در جهت بهبود وضعیت کارتن خواب ها به ویژه زنان کارتن خواب که در معرض تهدید و خطر بیشتر هستند گام موثری بردارند.