زمانی که ریوز هنوز یک دانش‌آموز دبیرستانی بود، خانواده‌اش قایقی برای او خریدند. او اولین باری که قایقش را سوار شد به‌خوبی به یاد می‌آورد. آن لحظه بود که تصمیمش را برای آینده گرفت؛ او می‌خواست دریانورد باشد.

ریوز، ساکن اوکلند در ایالت کالیفرنیا، اکنون و پس از ۴۰ سال، به‌سراغ میراث خود رفته است. او سفر دریایی خود را روز ۱۹ اکتبر، از نقطه‌ای در زیر پل گلدن گیت کالیفرنیا آغاز کرد و در پایان سفر یک‌ساله‌ی خود، در سائوسالیتو (Sausalito) از قایق ۱۴ متری خود که آن را مولی (Moli) می‌نامد، پیاده شد. این سفر دریایی، سفری انفرادی به دور دنیا بود که طی آن، ریوز مسیری به شکل 8 (هشت انگلیسی) را در آب‌های مختلف پیمود و از پنج اقیانوس گذر کرد.

ثبت رکورد

ریوز در پایان سفر خود مدعی شد که یک رکورد جهانی را نیز به نام خود ثبت کرده است. او می‌گوید اولین انسانی است که این مسیر مشکل را به‌تنهایی پیموده است. هیچ نهادی معتبری وجود ندارد که سفرهایی از این نوع را ثبت کند؛ اما پس‌ از پایان یافتن سفر ریوز و به خشکی رسیدن او، یک گروه بین‌المللی متشکل‌ از ملوانان به نام «اوشن کروزینگ کلاب» (Ocean Cruising Club) با اهدای یک لوح از او استقبال و تقدیر کردند.

ریوز سفر خود را از سان فرانسیسکو آغاز کرد و ضمن گذشتن از آمریکای جنوبی، راه جنوب اقیانوس آرام را در پی گرفت. او در بالای اقیانوس منجمد شمالی به سمت اقیانوس اطلس تغییر مسیر داد و پیش از برگشتن به سمت شمال، یک بار کره‌ی زمین را دور زد. ریوز در دل اقیانوس اطلس و به سمت منجمد شمالی به قایق‌رانی خود ادامه داد و پیش‌ از برگشتن به سمت جنوب و رفتن به خانه‌اش در کالیفرنیا، یک‌بار دیگر کره‌ی زمین را دور زد.

ماجراجوی سان فرانسیسکویی، قاره‌های آمریکا و قطب جنوب را دور زد و تنها در یک سال تقویمی، فاصله‌ی بین دو قطب شمال و جنوب را پیمود؛ اما فقط در فصل تابستان بود که به آن‌ها رسید و آن‌ها را دور زد؛ چرا که این نوع سفرها به هر کدام از قطب‌های شمالی یا جنوبی را نمی‌توان در فصل زمستان انجام داد. این دومین بار در دو سال گذشته است که ریوز تلاش می‌کند سفر 8-شکل خود را انجام بدهد. تلاش پیشین او در سال ۲۰۱۷ بود و به‌خاطر واژگون شدن قایقش در تاسمانی به‌خاطر طوفان ناتمام ماند. ریوز می‌گوید تنها یک دریانورد دیگر تلاش کرده بود چنین سفری را به این شکل و در این مسیر انجام بدهد که در کارش موفق نشده بود.

۱۶ کیلو قهوه

ریوز، کالیفرنیای شمالی را در تاریخ ۳۰ سپتامبر ترک کرد و سفر ۶۵ هزار کیلومتری خود را بدون استفاده از بادبان برقی، وسیله‌ی سرمایشی یا دستگاه تصفیه آب آغاز کرد. او تمام مواد غذایی موردنیاز خود را روی عرشه‌ی قایق با خود حمل می‌کرد. این مواد شامل ۱۶ کیلو قهوه، ۱۶ کیلو شیر خشک و ۸۴ قوطی کنسرو گوجه‌فرنگی و آب آشامیدنی برای کل سال بود.

ریوز که به‌معنای واقعی کلمه یک ماجراجوی تنها است، ۲۰۰ روز را بدون هیچ گونه ارتباط صوتی با انسان به سر برد و بیشتر از ۲۳۰ روز را تنها با چرت‌های یک و نیم ساعته به پایان رساند. او پس از چند بار آزمون و خطا دریافت که خوابیدن بیشتر یا کمتر از ۹۰ دقیقه به توهم می‌انجامد. همچنین، استراحت‌های کوتاه‌مدت این فرصت را در اختیار او می‌گذاشت تا قایق را همچنان در مسیر خود نگه دارد. او پیش از آغاز سفر گفته بود که خودش را برای کار و دویدن‌های پشت‌سرهم آماده کرده است؛ اما آماده‌ی ماراتون نیست.

دریانورد ماجراجوی آمریکایی، ضمن تعریف روزهایی که در اقیانوس پرخطر جنوبگان پشت سر گذاشت و توصیف موج‌های مرتفع این اقیانوس که به‌بلندی یک خانه‌ی دو طبقه بودند و بادهای شدیدی که در آب‌وهوای طوفانی باسرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت می‌وزیدند، این‌گونه ادامه می‌دهد:

آنجا هیچ گارد ساحلی وجود ندارد. هیچ‌کس نیست که اگر مشکلی برای‌تان پیش آمد شما را از آب بیرون بیاورد. شما باید این اقیانوس را خودتان به‌تنهایی کشف کنید. 

او ادامه می‌دهد:

اینکه بخشی از جهانی باشید که کاملا و بی‌نهایت وحشی است، در مکانی قرار بگیرید که هیچ انسانی آنجا نیست و با طبیعتی دست‌وپنجه نرم کنید که قدرت از زندگی ساقط کردن شما را دارد، موهبت بزرگی است.

یکی از هیجان‌انگیزترین بخش‌های سفر ریوز، دو بار دیدن دماغه‌ی کیپ هورن در جنوبی‌ترین نقطه‌ی آمریکای جنوبی از فاصله‌ای نزدیک است. او این دماغه را دو بار و با فاصله‌ی زمانی کم تنها در عرض ۲۳۷ روز از نزدیک تماشا کرد. او این منظره را از دید یک دریانورد تماشا کرد و آن را «درست مانند تماشای قله‌ی اورست از قله» توصیف می‌کند.

یکی‌شدن با طبیعت

علاوه بر موارد فوق، ریوز از مواجهه‌ی انفرادی با پرندگان دریایی شگفت‌زده شده بود. این دسته از پرندگان نیز مانند ریوز در سال گذشته، بیشتر زمان خود را در اقیانوس‌ها به‌سر برده بودند. او به خاطر می‌آورد که طی یک طوفان، پرنده‌ای به داخل قایق او سقوط کرد و در کابین خلبان گیر افتاد.

ریوز پرنده را گرفت تا آن را به آسمان برگرداند:

آن حیوان وحشی را در دستانم نگه داشته بودم و فکر می‌کردم که شاید تابه‌حال هیچ انسانی را ندیده است. اینکه توانستم او را به محیط زیست خود برگردانم، عجیب و شوق‌آور بود.

ریوز هنوز نمی‌داند که بعد از این او و مولی به کجا سفر خواهند کرد. او دوست دارد سفر 8-شکل خود را دوباره انجام بدهد؛ اما، این‌بار آهسته‌تر؛ مثلا به‌جای یک سال، سفرش این بار پنج سال طول بکشید:

اگر فقط این مسیر کشف شود، عالی خواهد بود. جزایر پرتعدادی بین قطب جنوب و قاره‌ها پراکنده شده‌اند که من نتوانستم آن‌ها را ببینم. من در آن نقطه‌ای که فک‌ها و شیرهای دریایی و پنگوئن‌ها زندگی می‌کنند، توقف نکردم؛ اما این کار، قول‌وقراری سنگین است. وقتی به خانه رسیدم خواهیم دید که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.