حقایقی جالب درباره پل ریالتو؛ از معروف‌ترین جاذبه‌های ونیز

به گزارش تیترشهر : با اینکه شاید میدان سن مارکو معروف‌تر از پل ریالتو باشد، اما این پل واقعاً به‌عنوان قلب ونیز به حساب می‌آید. سازه‌ی کنونی پل ریالتو در فاصله‌ی سال‌های ۱۵۸۸ تا ۱۵۹۱ ساخته شد تا جایگزینی دائمی برای پل قایق و سه پل چوبی دیگر باشد که از قرن ۱۲ در دوره‌های مختلفی روی گراند کانال ساخته شده بودند. ساخت پل ریالتو به‌واسطه‌ی شرایط نامناسب، سه سال طول کشید و الهام‌بخش هنرمندان نقاش زیادی در دنیا شد که معروف‌ترین آن‌ها، «معجزه‌ای از یادبود صلیب در پل ریالتو» اثر ویتره کارپاتچو، نقاش رنسانسی اهل ایتالیا بود. قدمت این نقاشی به سال ۱۴۹۶ برمی‌گردد، زمانی که این پل هنوز چوبی بود.

پل ریالتو تنها راه عبور از روی گراند کانال بود تا اینکه پل آکادمیا در سال ۱۸۵۴ ساخته شد. پس می‌توان گفت که پل مذکور، قدیمی‌ترین و مشهورترین پل روی گراند کانال محسوب می‌شود که دو ناحیه‌ی سن مارکو و سن پولو را به یکدیگر متصل می‌کند.

برای قرن‌ها، منطقه‌ی ریالتو، مرکز اقتصادی و تجاری بوده است؛ به‌طوری که در سال ‍۱۰۹۷ بازار ونیز به آنجا منتقل شد و به منطقه‌ای مهم تبدیل شد. مقامات شهر برای دسترسی به این بازار، پل شناوری ساختند که پل دلا مونتا نامیده شد؛ اما به دلیل افزایش ترافیک در سال ۱۲۶۴، پل چوبی دیگری جایگزین آن شد و نامش به پل ریالتو تغییر کرد. به عبارتی می‌توان گفت که دلیل اصلی ساخت این پل‌ها، دسترسی مردم به بازار ریالتو بود. این پل بارها فرو ریخت و به همین دلیل تصمیم گرفته شد تا پل ریالتو را از سنگ بسازند و متعاقب آن در سال ۱۵۲۴ رقابتی برای طراحی پل به راه افتاد که هنرمندان و معماران زیادی از جمله میکل‌آنژ و پالادیو در آن شرکت کردند. تا اینکه در سال ۱۵۸۸ مأموریت ساخت پل به آنتونیو دا پونته (Antonio da Ponte)، معمار و مهندس سوئیسی محول شد تا آن را از سنگ مرمر بسازد.

طراحی پل کنونی ریالتو مشابه پل چوبی پیش از آن است. در این طراحی دو رمپ شیب‌دار به ایوان مرکزی منتهی می‌شود تا امکان عبور کشتی‌های بلند وجود داشته باشد. از آنجا که این پل قوسی شکل هیچ مهارکننده‌ای در بخش میانی نداشت، تصور می‌شد که دوام چندانی نداشته باشد و فرو بریزد. به همین دلیل مهندسی این پل را جسورانه می‌دانستند، هرچند که خلاف قضیه ثابت شد تا پاسخی کوبنده به منتقدان باشد. اکنون پل ریالتو یک شگفتی معماری و دستاورد مهندسی از دوره‌ی رنسانس به حساب می‌آید.

روی پل ریالتو، سه پیاده‌رو قرار دارد که دو پیاده‌رو در امتداد نرده‌های بیرونی هستند و پیاده‌روی عریض‌تری در وسط آن‌ها وجود دارد که در دو طرف آن فروشگاه‌های کوچکی از بدلیجات، پارچه‌های کتان، شیشه‌های نقاشی شده و سایر سوغاتی‌های مناسب گردشگران به چشم می‌خورد.

قوس ۷٫۵ متری پل ریالتو به‌گونه‌ای طراحی شده است که امکان عبورومرور کشتی‌های کوچک از زیر آن وجود دارد. سازه‌ی عظیم این پل با حدود ۱۲ هزار پایه‌ی چوبی ساخته شده که پس از گذشت بیش از ۴۰۰ سال همچنان این پل را سر پا نگه داشته است. این پل به روش قوسی شکل ساخته شده است و از آنجا که وزن پل به همه جای سازه وارد می‌شود، یکی از محکم‌ترین پل‌های ونیز به شمار می‌رود.

با عبور از روی پل ریالتو می‌توانید شاهد جاذبه‌های جذاب زیادی باشید؛ از جمله مجسمه‌هایی که برای تزئین پل به کار رفته‌اند، هرچند که به‌غیر از جنبه‌ی تزئینی، برای محافظت از پل نیز بوده‌اند تا از انواع حوادث دور بماند.

در طول چند قرنی که از ساخت پل ریالتو می‌گذرد، بارها مورد انتقاد و ستایش قرار گرفته است. به‌عنوان مثال ایان لیتل‌وود (Ian Littlewood) این‌گونه به توصیف پل پرداخته است:

پل ریالتو، انتقادات و تمجیدهای زیادی را تحمل کرده است. مردم ونیز معتقدند که این پل باید به‌عنوان هشتمین عجایب دنیا شناخته شود. توماس کوریت کاوشگر نیز ضمن ابراز تأسف درباره‌ی افراد خلافکاری که در محوطه‌ی زیر پل مشغول کار بودند، اعتقاد داشت که این پل بنا بر دلایل متعددی، بهترین پل قوسی به شمار می‌رود که تاکنون دیده یا درباره‌اش شنیده است. با این حال منتقدانی هم بودند که آن را بسیار سنگین و نازیبا می‌دانستند. پل ریالتو درست مثل برج ایفل، جایگاهی نمادین در ونیز پیدا کرده است و به همین دلیل قضاوت‌های زیبایی‌شناسی درباره‌ی این پل از اهمیت کمتری برخوردارند.

جان موریس (Jan Morris)، مورخ و نویسنده‌ی اهل ولز در کتاب «دنیای ونیز»، تصویر مهربانانه‌ای از پل ریالتو خلق کرده است:

این پل به لحاظ ساختاری، یک موفقیت کامل به حساب می‌آمد. در اعتراضات سال ۱۷۹۷، مأموران با شلیک توپ اقدام به متفرق کردن معترضان از روی پله‌های همین پل کردند. عاشق تندیس سنت مارک و سنت تئودور در یک سمت این سازه، حکاکی عید بشارت در طرف دیگر پل هستم که فرشته‌ای را در یک طرف و مریم مقدس را در طرف دیگر به تصویر کشیده است. عاشق شکل جالب این پل و همین‌ طور مغازه‌های کوچک و شلوغی هستم که ورودی آن‌ها از پیاده‌روی عریض وسط پل است. اعتقاد دارم، مهم‌ترین لحظه در هنگام حضور در گراند کانال زمانی رخ می‌دهد که مشغول پرسه‌زدن در بازار ماهی فروش‌ها هستید و چشم‌تان به ریالتو می‌افتد، دقیقاً به همان شکلی است که تصور می‌کردید، یکی از آشناترین تصاویر دنیا و یکی از معدود جاذبه‌های ونیز که هر گردشگری را به خود جذب می‌کند.

پل ریالتو یکی از معروف‌ترین جاهای دیدنی ونیز است و به همین دلیل به‌راحتی می‌توانید آن را پیدا کنید. از ایستگاه قطار واقع در میدان رم، علامت‌هایی که جهت پل ریالتو را نشان می‌دهند، دنبال کنید. اگر هم به میدان سن مارکو رفته‌اید، با دنبال‌کردن علائم می‌توانید خود را به پل ریالتو برسانید. کافی است به سمت برج ساعت بروید، از مسیر قوسی عبور کنید و خیابان‌های خرید معروف به مرسری را رد کنید تا به گراند کانال برسید؛ در ادامه به راست بپیچید و با عبور از دو تقاطع بعدی، پل ریالتو را خواهید دید.

گردشگران برای رفتن به پل ریالتو، گزینه‌ی دیگری نیز پیش رو دارند و می‌توانند از اتوبوس‌های آبی استفاده کنند که از درون گراند کانال، گردشگران را به این جاذبه می‌رساند. افرادی که با صندلی چرخ‌دار یا کالسکه‌ی بچه سفر می‌کنند باید بدانند که این پل، پله‌های زیادی دارد و عبور از روی آن می‌تواند چالش‌برانگیز شود.

منبع : کجارو