به گزارش تیترشهر : منطقه لفور بی شک در چهار فصل سال دیدنی است و تصاویری بدیع و چشم نواز را به نمایش می‌گذارد. بهار با برگ‌های تازه جوانه زده گیاهان و تابستان به دلیل هوای مطبوع و خنکش مقصد بسیاری از گردشگران است.
اما بی شک لفور در فصل پاییز به اوج زیبایی خود می رسد و شاید کمتر مکان در مازندران به خوبی لفور در هماهنگی همه عوامل زیبایی طبیعت موفق عمل کرده باشد.
هارمونی زیبایی‌ها، در هم تنیدگی انسان با طبیعت، گره خوردن دست ساخته های بشر با بی رحمی زیبای طبیعت و توقف زمان در هزاره‌های گذشته همگی شاید فقط در منطقه لفور سوادکوه قابل مشاهده باشد.
همنوایی کوهستان ، جنگل ، چشمه ها ، رودخانه ها ، دریاچه ، آبشار و زندگی روستایی با تارو پود قدیم زیبایی را در وسعت لفور ایجاد کرده است که شاید به جرات جایی نتوان ان را یافت.
ماهیگیری در دریاچه و رودخانه، لم دادن به بلندای درختان راش و افرا، قدم زدن در روستاها و حس بی نظیر پیاده روی پابرهنه در میان آب سرد رودخانه و تجربه خلوت با خدا در دل امامزاده ها و مساجد ساخته شده از چوب مازندران را برای هر گردشگری در یک قالب به تصویر می کشد.
لفور دهستانی با بیش از ۲۰ روستا از توابع شهرستان سوادکوه شمالی است که شمارش جاذبه گردشگری در این منطقه کاری بیهوده می باشد.
برای رسیدن به لفور ۲ راه بیشتر ندارید که البته راه سومی هم هست که از مسیر جنگل بوده و به دلیل سختی و طولانی بودن مسیر توصیه نمی شود.
لفور را می توان از جاده بابل به بابلکنار و همچنین از مسیر سوادکوه شهر شیرگاه دیدن کرد. اگر از مسیر تهران قصد سفر به این منطقه را دارید ابتدا باید وارد جاده فیروزکوه و از شهر شیرگاه به سمت جاده گنج افروز بروید تا به سه راهی شیردارکلا برسید.
از شهرستان بابل نیز ابتدا باید پا در جاده گنج افروز بگذارید سپس با عبور از شهر بابلکنار باز هم به سه راهی شیردارکلا برسید. وقتی به این سه راهی رسیدید از هر کسی بپرسید راه را به شما نشان میدهد. نگران نباشید این سه راهی بسیار شلوغ و پررفت و امد است.
پس از گذشتن از روستاهای بین راهی که تعداد آنها کم هم نیست، باید حدود ۱۰ کیلومتر در مسیر منطقه گردشگری لفور راه را طی کنید تا جایی که چشمتان به دیواره‌ی بزرگ مصنوعی برسد و اینجاست که شما از دروازه منطقه لفور وارد شده اید.
برای دیدن منظره پشت سد باز هم یک ۲ راهی پیش رویتان قرار می گیرد. یا باید از ضلع شرقی سد به تاجی آن برسید که ممکن است ماموران سد مانع شوند و یا از مسیر روستای گالشگلا که ما نیز همین مسیر را پیشنهاد می کنیم و به نظر زیباتر نیز است.
از جاده اصلی که وارد مسیر روستای گالشگلا شوید حدودا باید ۵ کیلومتر طی کنید تا به روستای گالش گلا برسید اما در این مسیر جایی بر فراز سد قرار میگیرد که نمیتوانید حتی چنین منظره ای را تصور کنید.
بهتر است قبل از رسیدن به سد خودرو را در گوشه ای پارک کنید و از بالا نظاره گر تلالو آبی که پشت سد جمع شده است و درختان و جنگلی که در اطراف آن بوجود آمده است باشید زیبایی که ناخودآگاه شما را وادار به عکس گرفتن می کند و شک نکید که این عکس یکی از زیباترین عکس های شما خواهد بود.
دریاچه لفور یا بهتر است بگوییم سد خاکی البرز مهم ترین جاذبه گردشگری این منطقه است که در همه ی فصول سال گردشگران را به سوی خود می کشاند . این دریاچه در کنار جنگل‌های زیبای سوادکوه، منظره‌ای زیبا و دلنواز را برای کسانی که عاشق طبیعت گردی هستند، فراهم کرده است و در تمامی فصول سال این منطقه شلوغ است و کمتر زمانی پیش می آید که این منطقه را بتوان خلوت دید.
برای ما که از هیاهوی شهرها به دامان طبیعت پناه می‌بریم، شاید بهترین تفریح همان داشتن آرامش در یک محیط زیبا با آب و هوایی معتدل و خوب باشد. این همان چیزی است که در این فصل و اوایل پاییز در کنار منظره زیبای این سد می توانید پیدا کنید. جدای از این، ماهیگیری هم یکی از آن کارهایی است که در اینجا می‌شود انجام داد البته اگر خوش شانس باشید می توانید ماهی سفید صید کنید ناگفته نماند برای اینکار باید صبح زود را انتخاب کنید تا چیزی از سخاوت طبیعت نصیبتان شود .
یکی دیگر از جاذبه های این منطقه آبشارهای اسکلیم (آهکی) و گزو است که برای تماشای آن باید در جنگل پیاده روی کنید تا به این آبشار ها برسید البته اگر در پاییز طاقت سرما و گل شدن لباس هایتان را دارید آبشار را انتخاب کنید وگرنه بهتر است دیدن آبشار را به فصل گرما موکول کنید تا بتوانید در خنکای آن تنی هم به آب بزنید .
البته زیاد ناراحت نباشد همانطور که گفته شد لفور و حوالی آن جای است که همه ی نیازها و خواسته های گردشگران را با هر سلیقه ای براورده می کند اگر اهل سرمای آبشار نیستید می توانید به آبگرم بروید .
از سد خاکی و آبشار که بگذریم قدم زدن در جنگل های این منطقه نیز آرامش خاصی به انسان می دهد، درختان سر به فلک کشیده ای که جزء جنگل های هیرکانی مازندران محسوب می شوند و بیش از ۴۰ میلیون سال قدمت دارند. این جنگل های سربه فلک کشیده در دل خود چشمه ها و رودخانه هایی دارد که سبب سرسبزی و زیبایی منحصر به فرد این منطقه شدند. راستی این منطقه در تنوع گیاهی نیز حرفی برای گفتن دارد و با بهره برداری بیش از ۸۰ نوع گیاه یکی از مناطق غنی ایران در گونه های گیاهی محسوب می شود .
با این توصیف ها اگر قصد دل کندن از این زیبایی ها را نداشتید اصلا نگران مکان ماندن نباشید زیرا این منطقه پر از خانه های بوم گردی و کلبه های چوبی و کاه گلی در دل جنگل است که می توانید یک شب زندگی روستایی تمام عیار در کنار حیوانات اهلی همچون گاو و گوسفند، مرغ و اردک و کندوی عسل را تجربه کنید و از غذاهای ارگانیک بخورید و سفرتان را دلنشین تر کنید.
برای یافتن این خانه های بومگردی کافی است فقط به کناره جاده دقت کنید تا شماره تماس مالکان آن را بیابید.
البته چادر زدن در حاشیه سد با رعایت نکات ایمنی نیز می تواند تجربه هیجان انگیزی برایتان رقم بزند و هدیه این اقامت نیز بیدار شدن در زیباترین صبحگاهی است که تجربه آن شاید هیچگاه تکرار نشود.
