به گزارش تیترشهر: در چند سال اخیر، کلانشهر ها بسیار درگیر موضوع ترافیک شده‌اند. ترافیک سنگین از مشکلاتی است که در دنیای پر جنب و جوش کنونی دامن گیر اکثر کشورها شده است.
در این راستا بود که طرح زوج و فرد در تهران اجرا شد و در نهایت از ابتدای تیرماه ۱۳۹۸، تغییراتی درباره ضوابط ورود به محدوده حلقه دوم اجرا شد و دیگر این حلقه به نام محدوده طرح زوج و فرد شناخته نمی شود، بلکه به آن، محدوده کنترل آلودگی هوا می گویند. در این محدوده، شهروندانی که خودرو آنها پلاک تهران دارد، مجازند در هر فصل از سال، تنها ۲۰ روز بدون پرداخت عوارض تردد کند. همچنین سایر شهروندان با خودروهای پلاک شهرستانهای دیگر، ۱۵ روز حق دارند به صورت رایگان در محدوده حلقه دوم تردد کنند. این معافیت از پرداخت عوارض، تنها برای خودروهایی است که در سامانه تهران من، ثبت نام شده و دوربین ها قادر به شناسایی پلاکشان باشد.
اما این طرح هم نتوانست موفق عمل کند چراکه مشکلات عدیده ای همچون ترافیک را به دنبال داشت.
در این رابطه معاون شهردار تهران از تلاش برای کاهش اقبال شهروندان به استفاده از خودروی شخصی خبر داد و گفت: هدف ما درآمد نیست و طرح زوج و فرد به طرح کنترل آلودگی هوا تغییر یافت و در هر فصل افراد فارغ از پلاک زوج و فرد می‌توانند ۲۰ روز در محدوده کنترل آلودگی هوا تردد کند و مابقی را عوارض پرداخت کند.
اما این در حالی است که با کوچکترین بارندگی دیگر شهروندان به دلیل معطلی و نبود واگن های کافی مترو و حتی اتوبوس های مناسب ترجیح می دهند که از خودروی شخصی استفاده کنند.
در اینجا این سوال مدنظر قرار می گیرد که آیا طرح ترافیک توانسته بازدارنده باشد؟ اگر بازدارنده بوده چرا هنوز شهروندان به سمت استفاده از حمل و نقل عمومی ترغیب نشدند؟!
درواقع ترافیک و قفل شدن خیابان ها با کوچک ترین بارندگی نشان از ناکارآمدی این طرح است و شهروندان با پرداخت هزینه از استفاده از حمل و نقل عمومی که بسیار ضعیف است، فرار می کنند.
درست است که در سال های اخیر به دلیل نیاز به صرفه جویی در انرژی و ذخیره آن، کاهش آلودگی هوا و احیای دوباره توسعه پایدار شهری، توجه بیشتر به استفاده از حمل ونقل عمومی مدنظر قرار گرفته است اما در این راستا تنها مسئولان شهری صحبت از ترغیب شهروندان به حمل و نقل عمومی کردند که در ازای آن هیچ گونه زیرساخت و کار کارشناسی نشده است.
به شکلی که حمل ونقل عمومی شامل مترو، اتوبوس، تاکسی و مینی بوس هنوز با مشکلات بسیاری از جمله نبود واگن، مجهز نبوده همه مناطق به خط ویژه اتوبوس، گرانی کرایه تاکسی‌ها دست و پنجه نرم می کنند که این خود موجب عدم ترغیب شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی می شود.
اما ماجرا اینجا تمام نمی شود چراکه با وجود این امر باز هم مسئولان شهری به ترافیکی و معطلی و صرفه جویی وقت شهروندان توجه نکرده و هر روز طرح بدون کارشناسی و هزینه بردار برای شهروندان ارائه می دهند.
با تمام این تفاسیر مسئولان شهری مطرح می کنند که طرح ترافیک یا همان طرح کاهش آلودگی هوا موفق بوده ولی کافی است به سطح شهر بروید تا متوجه شوید این امر تنها در یک شعار و حرف است.
بنابراین امید است که مسئولان به جای ارائه طرح های متعدد به دنبال حل مشکل بوده و ابتدا زیرساخت های لازم طرح را فراهم کنند و بعد آن را عملیاتی کنند تا دیگر شهروندان دچار مشکلات عدیده نشوند.
