به گزارش تیترشهر : با پیشرفت تکنولوژی، ایرلاین‌های مختلف اقدام به راه‌اندازی پروازهای بدون توقف فوق‌دوربرد کرده‌اند. امکان سفر در این مسیرهای طولانی باعث شده است که تعداد توقف‌های مسافران و مدت‌زمان سفر بین دو مقصد کاهش یابد و مسافر با راحتی بیشتری سفر کند. اگر دوست دارید که با طولانی‌ترین پروازهای بدون توقف دنیا آشنا شوید، این مقاله را بخوانید.
سنگاپور ایرلاینز روزی یک بار، مسافران را در مسیر نیوآرک - سنگاپور جابه‌جا میکند؛ اما هواپیمای آن فاقد هرگونه کابین اکونومی است. وقتی قرار است یک هواپیما نیمی از دنیا را بپیماید، دیگر جایی برای صندلی ارزان باقی نمی‌ماند. این شرکت هواپیمایی، ایرباس A350-900ULRs را به شکلی تنظیم کرده است که فقط کابین بیزینس با ۶۷ صندلی و پریمیوم اکونومی با ۹۴ صندلی دارد؛ بنابراین، ظرفیت کلی آن ۱۶۱ مسافر است که به مصرف بهینه‌ی سوخت نیز کمک میکند.
هواپیمایی قطر برای مدت‌زمان کوتاهی از ۵ فوریه ۲۰۱۷ تا ۱۱ اکتبر ۲۰۱۸، رکورد طولانی‌ترین پرواز دنیا را در اختیار داشت که مسافران را از دوحه به نیوزیلند جابه‌جا می‌کرد؛ اما اکنون سنگاپور ایرلاینز، این عنوان را از آن خود کرده است.
شرکت هواپیمایی کانتاس در سال ۲۰۱۸ موفق شد از پس مسیر ۱۴,۴۹۸ کیلومتری استرالیا به بریتانیا برآید و با راه‌اندازی اولین پرواز بدون توقف در این مسیر، جابه‌جایی مسافران را از پرت به لندن در مدت‌زمان ۱۷ ساعت و ۲۰ دقیقه آغاز کرد.
این مسیر یک موفقیت کامل به شمار می‌رود، به‌طوری که میانگین عامل بار مسافر (PLF) در پرواز QF10، رقم قابل‌توجه ۹۴ درصد بوده است. عامل بار مسافر به میزان صندلی‌هایی اشاره دارد که توسط مسافران پر می‌شود. برای این پرواز از بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر با ۲۳۶ صندلی استفاده می‌شود که شامل اکونومی، پریمیوم اکونومی و بیزینس کلاس است و به‌طور میانگین برای هر پرواز فقط حدود ۱۴ صندلی خالی دارد. داشتن این تعداد کم صندلی خالی، رویای هر ایرلاینی است. طبق گزارش انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی، میانگین عامل بار مسافر در دنیا در سال ۲۰۱۷ معادل ۸۱٫۴ درصد بود؛ در حالی که این رقم برای ایرلاین‌هایی نظیر امارات و اتحاد به ترتیب ۷۷٫۲ و ۷۸٫۵ درصد ثبت شد.
سفر به نیوزیلند دشوارتر از استرالیا است، مگر آنکه از آمریکا به این کشور مسافرت کنید که همسایه‌ی شرقی آن محسوب می‌شود. شرکت هواپیمایی امارات (EK449) امکان سفر از آوکلند نیوزیلند به دبی را با استفاده از هواپیمای A380 در مدت‌زمان ۱۷ ساعت و پنج دقیقه فراهم کرده است. این شرکت از طرفداران سوپرجمبو به حساب می‌آید و ناوگانی مشتمل بر ۱۱۲ عدد از این نوع هواپیما دارد که بیشترین کاربرد را در سفرهای دوربرد این ایرلاین دارند.
هواپیمای A350-900ULR از شرکت سنگاپور ایرلاینز، ۱۰ بار در هفته از لس آنجلس به سنگاپور پرواز میکند. «ULR» به‌معنای فوق‌دوربرد است و این هواپیما نسخه‌ی ارتقایافته‌ی A350-900 محسوب می‌شود که در سال ۲۰۰۵ وارد بازار شد و حداکثر برد آن بیش از ۱۷,۷۰۲ کیلومتر است و می‌تواند ۲۰ ساعت پرواز بدون وقفه داشته باشد.
مسیر هیوستون - سیدنی، یکی دیگر از مسیرهای منتهی به سیدنی است. بالاخره زندگی در جایی که فاصله‌ی زیادی با سایر بخش‌های دنیا دارد، مزایای خودش را دارد. پرواز UA101 چهار بار در هفته از هیوستون به سیدنی انجام می‌شود که طبق برنامه‌ی زمان‌بندی پرواز، ۱۷ ساعت و ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.
بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر در این مسیر پرواز میکند و علاوه بر پنجره‌های بزرگ و چراغ‌های الی‌ای‌دی فانتزی، از نظر سوخت نیز مقرون‌به‌صرفه است.
پروازهای کانتاس، ۶ بار در هفته از نیو ساوت ولز استرالیا به تگزاس تردد می‌کنند که ۱۷ ساعت زمان می‌برد. این زمان به‌حدی طولانی است که به‌راحتی می‌توان سه آلبوم بلند گوش کرد.
برای مسیر دالاس فورت ورث - سیدنی، از هواپیمای سوپرجمبو A380 استفاده می‌شود که موردعلاقه‌ی مسافران است؛ زیرا تیک‌آف را تقریباً متوجه نمی‌شوند، چاله‌های هوایی را به میزان ناچیزی احساس می‌کنند و فرود آن همیشه ملایم است؛ هرچند ایرلاین‌ها علاقه‌ی چندانی به این نوع هواپیما ندارند. شرکت ایرباس تا سال ۲۰۲۱ تولید این نوع هواپیما را متوقف خواهد کرد. صندلی‌های این هواپیما ۷۹ سانتی‌متر از هم فاصله دارند که فاصله‌ی تقریباً ناچیزی به شمار می‌رود.
اگر می‌خواهید که از نیویورک شلوغ و پرهرج‌ومرج به شهر مانیل سفر کنید که از نظر شلوغی دست‌کمی از نیویورک ندارد، باید ۱۶ ساعت و ۴۵ دقیقه پرواز را به جان بخرید. مطمئناً این زمان برای مطالعه‌ی کتاب جنگ و صلح تولستوی کفایت میکند.
فیلیپین ایرلاینز از هواپیمای A350-900 استفاده میکند که فاصله‌ی بین صندلی‌هایش، ۸۳ سانتی‌متر است و نسبتاً جادار به حساب می‌آید.
سنگاپور ایرلاینز و یونایتد ایرلاینز، هر دو با عبور از اقیانوس آرام، مسافران را از سان فرانسیسکو به سنگاپور جابه‌جا می‌کنند و به‌طور مشترک در جایگاه نهم قرار می‌گیرند. این شرکت‌های هواپیمایی روزی دو بار در اواسط صبح و اواخر شب در این مسیر فعالیت می‌کنند؛ هرچند طی این مسیر برای سنگاپور ایرلاینز، پنج دقیقه بیشتر طول می‌کشد، زیرا برنامه‌های پرواز انعطاف زیادی دارند و اغلب زمان‌های پرواز را بیشتر از واقعیت تخمین می‌زنند تا آمار فرود سر ساعت را بهبود ببخشند؛ شاید هم علت این باشد که شرکت یونایتد ایرلاینز از بوئینگ 787-9 استفاده میکند، در حالی که هواپیماهای شرکت سنگاپور ایرلاینز از نوع ایرباس A350-900 هستند.
در هر دو شرکت سنگاپور ایرلاینز و یونایتد ایرلاینز، فاصله‌ی بین صندلی‌های هواپیما ۸۱ سانتی‌متر است، هرچند که صندلی‌های سنگاپور کمی عریض‌تر هستند.
از ۱۰ مسیر طولانی پرواز دنیا، هفت مسیر به یکی از فرودگاه‌های آمریکا منتهی می‌شود. مسیر ژوهانسبورگ - آتلانتا، شلوغ‌ترین قطب هوانوردی دنیا به حساب می‌آید، به‌طوری که بیش از ۱۰۷ میلیون مسافر در طول سال گذشته از آن استفاده کردند. پرواز DL200 هر شب ساعت ۲۰:۱۰ از آتلانتا راهی ژوهانسبورگ می‌شود و پس از ۱۵ ساعت و ۲۵ دقیقه حوالی ساعت ۱۷:۳۵ به وقت محلی در این شهر آفریقایی به زمین می‌نشیند. DL201، پرواز برگشت همین مسیر است که به‌خاطر جریان جتی، مدت‌زمان سفر به آتلانتا یک ساعت بیشتر طول می‌کشد.
یکی از معایب هواپیماهای دلتا به فاصله‌ی کم بین صندلی‌ها مربوط می‌شود، به‌طوری که در هواپیمای 777-200LR، فضای دو صندلی بین ۷۸ تا ۸۱ سانتی‌متر و عرض صندلی، ۴۵ سانتی‌متر است.
خدمات فوق‌دوربرد همیشه موفقیت‌آمیز نبوده‌اند. به‌عنوان مثال، در فاصله‌ی سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳، پروازهایی در مسیر سنگاپور - نیورآرک جریان داشت که به‌دلیل شکایات از هزینه‌ی بیش از حد سوخت، متوقف و متعاقب آن کلیه‌ی صندلی‌های اکونومی برداشته شد.
با این حال، حداقل یک ایرلاین به‌دنبال تداوم رکورد خود است؛ شرکت هواپیمایی کانتاس در نظر دارد که تا سال ۲۰۲۲، پرواز مستقیمی از لندن به سیدنی راه بیندازد که این مسیر ۱۷,۰۱۵ کیلومتری را در مدت‌زمان ۲۰ ساعت طی خواهد کرد. این برنامه، بخشی از پروژه طلوع (Project Sunrise) است و ایرلاین کانتاس قصد دارد با این پروژه، به هر شهری که انتخاب میکند، پرواز بدون وقفه انجام دهد. این شرکت همچنین ایرباس و بوئینگ را به چالش کشیده است تا جت‌‌های موجود خود را دوباره طراحی کنند و آنها را به‌سمت پروازهای بسیار بسیار طولانی عصر جدید سوق دهند. از بوئینگ ۷۷۷ یا ایرباس A350 می‌توان برای مسیر لندن - سیدنی استفاده کرد، هرچند مسیرهایی نظیر بریتانیا به ملبورن و استرالیا به پاریس، ریو، کیپ تاون و نیویورک نیز مطرح شده است.
هاوایین ایرلانز در سال جاری، پروازی به طول ۸,۱۹۹ کیلومتر از هونولولو به بوستون راه انداخت که مسیر رفت آن ۱۰ ساعت و برگشت به‌خاطر وزش باد شدید حدود ۱۱ ساعت طول می‌کشد. این مسیر طولانی‌ترین پرواز داخلی دنیا است که در خاک آمریکا انجام می‌شود؛ اما از نظر فنی این عنوان به ایراسترال تعلق می‌گیرد؛ به‌خاطر پرواز از پاریس به رئونیون (جزیره‌ای در جنوب‌غربی اقیانوس هند و یکی از ناحیه‌های فرای دریاهای فرانسه) که مسیر ۹,۳۴۸ کیلومتری آن را در ۱۱ ساعت طی میکند.
با اینکه مسیر نیوآرک - سنگاپور، طولانی‌ترین خدمات پروازی دنیا به حساب می‌آید؛ اما ایرلاین‌های دیگر نیز هواپیماهای تجاری خود را در مسیرهای طولانی‌تر به پرواز درآورده‌اند. هواپیمایی بین‌المللی پاکستان در سال ۲۰۰۵ در تلاش برای ثبت رکورد جهانی، با ۲۷ مسافر از هنگ کنگ به‌سمت لندن پرواز کرد. آماده‌سازی این سفر با دقت زیادی انجام شد، بسیاری از صندلی‌های هواپیما برداشته شدند، فضایی در بخش پشت به تجهیزات اختصاص یافت و بخش جلو خالی باقی ماند. در این پرواز، مسافت ۲۱,۶۰۰ کیلومتری مسیر هنگ کنگ - لندن در ۲۲ ساعت و ۲۲ دقیقه طی شد و رکوردی به ثبت رساند که همچنان به قوت خود باقی است.
منبع : کجارو
