به گزارش تیترشهر : گفت‌وگویی از زهرا نژادبهرام عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران با موضوع ایمنی و مناسب‌سازی ایستگاه‌های مترو تازه تأسیس مهدیه و بسیج بر روی خروجی خبرگزاری باشگاه خبرنگاران جوان قرار گرفت که موجب واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی شد.
واکنش‌ها به گفتوگوی نژادبهرام تا حدی افزایش پیدا کرد که هشتگ‌هایی مانند «شورای معلول ستیز» به یکی از هشتگ‌های پر تکرار فضای مجازی بدل شد.
زهرا نژادبهرام عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران در آن گفت‌و‌گو کافی نبودن بودجه، بدهی‌های شهرداری و ساختار فنی ایستگاه‌های مترو را مانع از جایگذاری و نصب آسانسور و پله‌برقی در ایستگاه‌های تازه تأسیس مترو دانست.
در ادامه عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران اعلام کرد: "با رایزنی‌های صورت گرفته نقشه راهی تهیه می‌شود که شهروندان معلول و کم‌توان برای دریافت خدماتی چون آسانسور و پله‌برقی بدانند در کدامیک از ایستگاه‌هایی که دارای این تجهیزات هستند، باید پیاده شوند.
نژادبهرام در ادامه گفتوگوی خود تأکید بر آن داشت که بحث ایمنی خطوط مترو پایتخت، یکی از پراهمیت‌ترین موضوعات مدیریت شهری است، به طوری که در بعضی از ایستگاه‌های تازه تأسیس برخی از ریل‌ها حذف و ریل‌های جدید با اصول و ضوابط ایمنی دوباره جایگذاری شده است.
حال این پرسش ایجاد می‌شود که اگر بحث ایمنی شهروندان در استفاده از مترو مدنظر مدیران شهری است، آیا تردد یک معلول به وسیله ویلچر از پله‌های ثابت درصد بروز حادثه برای او را افزایش نمی‌دهد؟
اگر در یکی از این ترددها حادثه‌ای برای فرد کم‌توان و یا ناتوان رخ دهد، چه مرجعی پاسخگو حادثه رخ داده است و مسئولیت آن را بر عهده می‌گیرد؟
علی اصغر عین‌القضات مشاور شهردار تهران در امور توان یابان درباره موج رسانه‌ای ایجاد شده بر اظهارنظر زهرا نژادبهرام عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران با موضوع لازم نبودن نصب آسانسور و پله برقی در تمام ایستگاه‌های مترو گفت: خانم نژادبهرام در اظهار نظری کارشناسانه با استناد به قوانین عمرانی و محدودیت‌های مالی مطالبی مطرح کرد که به عقیده من تفسیر نادرستی از اظهار نظر او شد.
مشاور شهردار تهران در امور توان یابان تصریح کرد: خانم نژادبهرام به ۲ دلیل این موضوع و مصاحبه را انجام داد که دلیل اول آن این بود که سازه‌های ایستگاه‌های مترو از پیش ساخته شده‌اند و به همین دلیل جایی برای آسانسور در آن پیش بینی نشده است و دلیل دوم او این بود که تنگنا‌ها و محدودیت‌های مالی مدیریت شهری را مجبور به افتتاح ایستگاه‌های مترو تازه تأسیس بدون تکمیل تجهیزاتی چون پله برقی و آسانسور کرد.
عین‌القضات تأکید کرد: این گفته بدین معنا نیست که ایستگاه‌های مترو نیازی به آسانسور و پله برقی ندارند و همین برداشت نادرستی بود که از گفته خانم نژادبهرام صورت گرفت و به عقیده من این برداشت عجولانه موجب اعتراض گروهی از معلولان و انجمن آنها شد.
او با اشاره به حضور نژادبهرام به نمایندگی از اعضای شورای شهر تهران در ستاد مناسب سازی معابر گفت: از زمان روی کار آمدن مدیریت شهری ستاد مناسب سازی به همت حضور خانم نژادبهرام بسیار فعال شد، به طوری که در خیلی از جلسه‌ها، شهرداران مناطق ۲۲ گانه پایتخت را جهت پیشبرد امور مورد عتاب قرار می‌داد و اعلام می‌کرد که در صورت هرگونه کم‌کاری مناطق، مراتب به شهردار تهران اعلام می‌شود.
مشاور شهردار تهران در امور توان یابان در پاسخ به این سوال که اعتراض معلولان به چه مواردی بود، تصریح کرد: برداشت این بود که مدیریت شهری قصد تجهیز اماکن عمومی را ندارد و این استنباطی اشتباه بود که از سوی برخی از معلولان به دلیل پردازش غلط خبر ایجاد شد.
عین‌القضات تأکید کرد: به طور حتم خانم نژادبهرام شاید در گویش دچار مشکل شد که نتوانست منظور را درست برساند و همین امر موجب شده است که برخی از افراد تصور کنند مدیریت شهری تا ابد قصد تجهیز معابر و ایستگاه‌های مترو جهت رفاه حال معلولان و افراد کم توان و ناتوان را ندارد.
با گذشت چند روز از انتشار گفتوگوی زهرا نژادبهرام امروز شهروندان به ویژه معلولان، افراد کم توان و ناتوان اظهارنظر این عضو شورای شهر تهران را نوعی کم‌توجهی مدیریت شهری به معلولان و افراد کم‌توان و ناتوان می‌دانند، به طوری که ارائه خدمات رفاهی برای مدیریت شهری در اولویت چندم قرار دارد.
جای این پرسش باقی ماند که دستگاه عریض و طویلی چون شهرداری تهران آیا از پرداخت هزینه‌ای چون خرید چند دستگاه پله‌برقی و آسانسور برای ایستگاه‌های مترو عاجز است؟
باید در ادامه کنکاشی صورت گیرد تا مشخص شود آیا نهادی در مدیریت شهری تا به امروز تصمیمی گرفته است که در آن تصمیم به حقوق افراد کم‌توان و ناتوان توجهی نشده باشد؟
