به گزارش تیترشهر : ترامپ در طول دوران ریاست جمهوری خود پرونده‌های متعددی برای گفت‌وگوی دیپلماتیک و تجاری با کشورهای مختلف جهان باز کرد. از گفت‌وگوهای تجاری با چین گرفته تا گفت‌وگوهای هسته‌ای با کره شمالی و ردوبدل کردن نامه‌های دوستانه و بسیار زیبا با کیم جونگ اون، و پس‌ازآن مذاکره با هندوستان، دانمارک، طالبان در افغانستان و تلاش برای مذاکره با ایران و انصارالله در یمن، همه پرونده‌هایی بود که قرار بود نشان دهد، نویسنده کتاب «هنر معامله» به‌عنوان یک رئیس‌جمهور نیز مذاکره‌کننده خوبی است. بااینحال دونالد ترامپ بااینکه خود این پرونده‌های مذاکره را باز کرد اما نتوانست آنها را با موفقیت ببندد و همه آنها به‌صورت نیمه‌تمام رهاشده و یا با شکست‌های مفتضحانه روبه‌رو شده‌اند.
آخرین نمونه از شکست‌های ترامپ در مذاکرات دیپلماتیک، گفت‌وگو با طالبان در افغانستان بود. او که استاندارد پیشین سیاست خارجی آمریکا در گفت‌وگو نکردن با آن چه که آمریکا تروریست می‌خواند، را زیر پا گذاشته و در میان خیل عظیم انتقادها به مذاکره مستقیم با گروه طالبان نشسته بود، درنهایت در شرایطی که گفته می‌شد تنها چند روز تا رسیدن به نتیجه نهایی فاصله مانده است، مجبور شد اعلام کند که به مذاکرات پایان می‌دهد. بهانه دولت آمریکا ادامه حملات تروریستی طالبان به مناطق مختلف کابل و کشته شدن یک آمریکایی در این حملات بود.
نگاهی به پیشینه مذاکراتی ترامپ نشان می‌دهد او با وجود تمام ادعایی که راجع به مذاکره کردن و هنر معامله کردن دارد، تابه‌حال در هیچ‌کدام از مذاکرات خود موفق نبوده است.
نشریه فارین پالیسی در این خصوص با اشاره به این که دونالد ترامپ در طول سه سال گذشته نشان داده است که بیشتر از بین برنده توافق‌های پیشین و معاملات انجام شده بوده است تا معامله کننده قهار، بیان کرده است که خروج آمریکا در طول سه سال گذشته از بسیاری از معاهدات بین‌المللی مانند توافق هسته‌ای با ایران، توافق منع گسترش موشک‌های هسته‌ای میان برد با روسیه، توافق آب و هوایی پاریس و بسیاری دیگر از توافق‌های بین‌المللی سندی دال بر این ادعا است.
او اخیراً سفر خود به دانمارک را تنها به این دلیل که این کشور حاضر نشد گرینلند را به آمریکا بفروشد لغو کرد! آن‌هم درحالی‌که تمام جهان می‌دانند که گرینلند منطقه‌ای خودمختار است و اصولاً دانمارک حقی برای فروش گرینلند به کشورهای دیگر ندارد! شاید به همین دلیل است که باید رجوعی دوباره به توانایی‌های معاملاتی ترامپ به‌عنوان یک تاجر داشته باشیم. آلن لاپیدوس، یکی از کارمندان سابق بنیاد ترامپ که او را از سنین نوجوانی می‌شناسد بر این باور است که «تمام توانایی‌های ترامپ در توافق کردن خلاصه می‌شود در جیغ کشیدن و تهدید کردن. دونالد هیچ حس شوخ طبعی‌ای ندارد فقط چماق می‌شناسد و چماق و چماق.»
مایکل دی آنتونونیو، نویسنده کتاب زندگی‌نامه ترامپ که بارها با او مصاحبه کرده است، با لاپیدوس درباره اینکه ترامپ هیچ استعدادی در مذاکره ندارد، موافق است. او بیان کرده است که ترامپ در مذاکرات تجاری خود نیز دقیقاً مانند حالا که رئیس‌جمهور ایالات‌متحده است عمل می‌کرده است. «طرز عمل او عبارت است از رفتار خصمانه و زورگویی با هدف به دست آوردن بیشترین امتیاز از طرف مقابل. همان‌طور که او بارها بیان کرده است، علاقه‌ای به بازی برد- برد ندارد. او تنها می‌خواهد از این مسئله اطمینان حاصل کند که قطعاً در هر مذاکره‌ای برنده می‌شود.» دی آنتونیو در ادامه گفت‌وگو با فارین پالیسی بیان کرده است: «زمانی از او پرسیدم که آیا تابه‌حال شما امتیازی را به نشانه حسن نیت روی میز بگذاری که نشان دهد در آینده هم می‌خواهی با طرف مقابل تجارت داشته باشی؟ و او پاسخ داد نه! زیرا آدم‌های زیادی در این دنیا هستند که می‌خواهند با من کار کنند!»
این مسئله روند کاری ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور ایالات‌متحده را نیز نشان می‌دهد. از نظر او کشورهای زیادی در دنیا وجود دارند که می‌خواهند سر مسائل مختلف با او مذاکره کنند. اگر ایران با او مذاکره نکرد و امتیاز نداد، کره شمالی هست، اگر کره شمالی نشد، چین هست، اگر چین نشد، دانمارک هست، اگر دانمارک نشد، طالبان هست و اگر طالبان نشد، کشور دیگری پیدا می‌شود. درهرصورت کشورهای زیادی در این دنیا وجود دارند که درنهایت ممکن است یک کدامشان حاضر شود یک امتیاز عجیبی به او بدهد و او را در یک مذاکره به پیروز میدان تبدیل کند. البته گذشت سه سال از دوران ریاست جمهوری او و پیروز نشدن او در تمام این میادین نشان داده که چندان هم نباید به این فرضیه خوشبین باشد.
مشکل ترامپ در مذاکره کردن این است که همه‌چیز را باهم می‌خواهد و حتی نمی‌خواهد امتیازی حتی نمادین را برای طرف مقابل به‌جا بگذارد که بتواند به‌وسیله آن در داخل کشورش حفظ چهره کند. عنصر «حفظ چهره» در مذاکرات بسیاری از دولت‌ها موردتوجه قرار می‌گیرد و چه‌بسا دولت‌هایی که در حال تسلیم شدن هستند را نیز به‌واسطه همین عنصر به ادامه راه تشویق می‌کند. اما ترامپ حاضر نیست همین عنصر کم را نیز در اختیار رهبران کشورهایی که با آنها مذاکره می‌کند قرار دهد. به همین دلیل بسیاری بر این عقیده‌اند که دونالد ترامپ هنوز هم برای مذاکره با کشورهایی که دارای حاکمیت بوده و حق حاکمیت برای خود قائل هستند آماده نیست.
دی آنتونیو بیان می‌کند: ترامپ نمی‌داند چگونه از گزینه دادن و گرفتن به‌صورت همزمان استفاده کند و دستاوردها را به‌صورت دوجانبه و چندجانبه نمایش دهد و آنقدر همه‌چیز را به‌صورت شخصی برداشت می‌کند که هرکسی که دیدگاه متمایزی نسبت به او داشته باشد را دشمن خودش می‌داند. او کسانی را که با نظراتش مخالفت می‌کنند، تحقیر می‌کند و از دست آنها عصبانی می‌شود.
نشریه بیزینس اینسایدر نیز در مقاله‌ای به اشتباهات ترامپ در مذاکره با چین پرداخته و نوشته است این اشتباهات و فرضیات غلط ترامپ در مذاکرات بین‌المللی دیپلماتیک و تجاری است که او را در دیپلماسی و سیاست خارجی ناکام ساخته است.
این نشریه تأکید کرده است ترامپ در ابتدای کمپین تبلیغاتی‌اش وعده داده بود که از توانایی‌های خود در مذاکره و معاملات تجاری استفاده می‌کند تا اوضاع سیاست خارجی آمریکا را بهبود بخشد اما گذشت زمان نشان داد ترامپ هیچ استعداد، تجربه و یا موهبتی برای تغییر دادن سیاست خارجی آمریکا در مسیر صحیح و درست نداشته است. موریس شوایتزر، استاد دانشگاه و کارشناس مذاکره در این خصوص بیان کرده است: هر نوع مذاکره‌ای به صبر و توانایی نیازمند است. مذاکرات درباره «بردن» نیست بلکه درباره رسیدن به توافقی است که هر دو طرف احساس خوبی نسبت به آن داشته باشند.
یکی دیگر از مشخصه‌های یک مذاکره خوب این است که باید قبل از مذاکره برنامه‌ریزی دقیق و حساب‌شده‌ای برای رسیدن به اهداف داشت و این در حالی است که در درون دولت ترامپ در خصوص تک‌تک موضوعاتی که او با کشورهای دیگر در حال مذاکره است اختلاف‌نظرهای زیادی وجود دارد.
ترامپ حالا بیشتر از هر زمان دیگری در گرداب مذاکره‌های نصفه‌نیمه و بی‌نتیجه خود و یا با شکست مواجه شده‌اش گرفتار آمده است. او آمده بود تا مدل جدیدی از گفت‌وگو از سر اقتدار را برای آمریکایی‌ها به نمایش بگذارد اما هرروز بیشتر از روز قبل نشان داد که چندان هم در این کار مهارت ندارد. حالا بسیاری از کشورهای جهان در انتظار این هستند که ببینند نتایج انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا چه می‌شود و سرانجام اگر قرار باشد گفت‌وگویی نیز با دولت آمریکا صورت بگیرد، چه کسی قرار است سکان هدایت این مذاکرات را بر عهده بگیرد.
