به گزارش تیترشهر : اواخر ماه می سال 2016، هنگامی که موشه یعلون به دلیل مشکلات به وجود آمده بین او و نتانیاهو از سمت وزارت جنگ رژیم صهیونیستی کنار رفت و آویگدور لیبرمن با به دست آوردن این پست وارد دولت نتانیاهو شد، وزارت جنگ رژیم صهیونیستی از حالت برون گرایی به سمت برون گرایی تمایل بیشتری پیدا کرد. دلیل امر کاملاً روشن بود. یعلون به دنبال پروژه مقابله با تهدیدهای خارجی بود و لیبرمن تهدیدی داخلی را دنبال می‌کرد. این تفاوت دیدگاه همان مشکلی بود که بین آیزنکوت و نتانیاهو هم وجود داشت. به دلایل مختلف این اختلاف بین آیزنکوت و نتانیاهو تشدید نشد. اما حال، در مقطعی که نتانیاهو برای پیروزی در انتخابات به حضور لیبرمن نیاز دارد حکم برگ برنده را پیدا کرده و به نظر می رسد هر روز تشدید شود.
ریشه اختلاف
در منظومه امنیتی- نظامی رژیم صهیونیستی مجموعه ای از تهدید ها وجود دارند که تحت عنوان چالش ها و تهدیدهای رژیم صهیونیستی توسط اتاق های فکر این رژیم معرفی شده اند و از آنجا که این اتاق های فکر را همین نیروهای منظومه امنیتی- نظامی اداره می‌کنند این تهدیدها مورد توافق همه طرف های سیاسی و امنیتی است. اما تفاوت دیدگاه و اختلافی که بین آنها وجود دارد به رتبه بندی و اولویت آنها باز می‌گردد.
دسته ای از نیروهای امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی چالش ها و تهدیدهای خارج از رژیم صهیونیستی را اولویت کنونی ارتش و دولت رژیم صهیونیستی می‌دانند. این دسته که به بنیامین نتانیاهو نزدیک هستند تهدیدات خارجی و در رأس آنها ایران را چالش و تهدید اصلی امنیتی رژیم صهیونیستی می دانند و دلیل آنها برای اولویت دادن به این تهدید مبنی بر این است که این تهدید می تواند کیان رژیم صهیونیستی را به خطر اندازد.
دسته دوم کسانی هستند که می‌گویند بحران ها و چالش های داخلی که در حال گسترش هستند اولویت کنونی دولت رژیم صهیونیستی هستند و باید پیگیری شود چرا که این تهدیدها از درون در حال از بین بردن رژیم صهیونیستی است. این تهدیدها هم شامل تهدیدات داخل رژیم صهیونیستی است و هم چالش هایی که در نوار غزه و کرانه باختری رژیم صهیونیستی را تهدید می‌کند.
این اولویت بندی منشأ اختلاف بین دو گروه است که از سال 2016 و با خروج موشه یعلون از وزارت جنگ به عنوان یک اختلاف جدی مطرح شده است. در این سال با وجود آنکه نتانیاهو به دیدگاه یعلون نزدیک بود اما برای از بین نرفتن ائتلاف دولتش مجبور شد وی را کنار بگذارد و با لیبرمن توافق کند. لیبرمن با اختیار کامل وارد وزارت جنگ شد. در آن مقطع به دلیل آنکه وضعیت امنیتی رژیم صهیونیستی در مرزهای غزه همچون زمان حاضر بحرانی نبود اختلاف دیدگاه نتانیاهو و لیبرمن خود را نشان نداد.
این اختلاف زمانی بروز علنی پیدا کرد که درگیری بین گروه های مقاومت و رژیم صهیونیستی در نوامبر 2018 به وجود آمد. لیبرمن خواستار برخورد جدی و با مشت آهنین با غزه بود، اما نتانیاهو مرزهای شمالی را اولویت تعریف کرده بود و حاضر نبود علیه غزه اقدام سخت انجام دهد. اینکه چرا این دو جبهه را اینگونه تعریف کرده اند به مجالی خارج از این نوشته نیاز دارد اما همین امر موجب شد لیبرمن با دلخوری از وزارت جنگ و دولت نتانیاهو خارج شود و انتخابات زودرس در رژیم صهیونیستی برگزار شود.
دوره جدید سیاسی و وضعیت تعیین کننده لیبرمن
در دوره کنونی، نتانیاهو از حیث تشکیل ائتلاف برای تشکیل دولت، در انتخابات آوریل 2019 دچار مشکل شد و پس از رایزنی های فراوانی که با لیبرمن انجام داد نتوانست ائتلاف را ایجاد کند. حالا لیبرمن با محبوبیتی در حد کسب 10 کرسی پارلمان، نقش تعیین کننده در تشکیل دولت را دارد. هر یک از جناح های چپگرا و راستگرایان حدود 55 کرسی به دست آورده اند. اگر لیبرمن با راستگرایان همراه شود آنها می توانند ائتلاف دولت را به وجود آورند چپگرایان هم تنها با وارد کردن عرب های اسرائیلی می توانند دولت تشکیل دهند.اما اگر لیبرمن با چپگرایان همراه شود راستگرایان باز هم موفق به تشکیل ائتلاف نخواهند شد.
شروط جدید لیبرمن
روزنامه عبری «معاریو» روز دوشنبه از شروط لیبرمن برای حضور در دولت آینده خبر داد. لیبرمن پایان دادن به حاکمیت حماس بر نوار غزه، آغاز دوباره ترور رهبران حماس و توقف فوری کمک های قطر به نوار غزه را به عنوان اولین شرط ورود به دولت اعلام کرده است. لغو تابعیت فلسطینیان ساکن که اقدام به فعالیت های امنیتی می کنند دومین شرط لیبرمن است. سومین شرط او اجرای طرحی برای امن ساختن مناطق شمال فلسطین اشغالی برای در امان ماندن از خطرات امنیتی و زلزله است. ایجاد یک نیروی جدید در حد نیروی هوایی به عنوان نیروی موشکی و بهبود وضعیت نیروی زمینی دو خواسته دیگر لیبرمن است. تصویب قانون اعدام مجریان عملیات فردی و استشهادی، انتقال واحد ضد جاسوسی به نقب و ایجاد گزارش «شمجار» ویژه تبادل اسیران سه خواسته پایانی لیبرمن است.
تشدید اختلاف، محتمل ترین گزینه
با توجه به اختلافی که از سال 2016 بین دو گروه برون گرا و درون گرا در رژیم صهیونیستی علنی شده است و از آنجا که شروط تعیین شده توسط لیبرمن از اجرایی شدن بسیار دور است و نا محتمل است که این شرایط را نتانیاهو بپذیرد محتمل ترین گزینه این است که اختلاف بین دو گروه در وضعیت کنونی تشدید خواهد شد و نتیجه عملی آن ادامه اختلافات امنیتی است.
جمع بندی
براساس وضعیت کنونی رژیم صهیونیستی و اعتقاد تیم نتانیاهو برای مقابله با چالش های خارج از رژیم صهیونیستی ، این رژیم تمرکز خود را تا تشکیل دولت بعدی بر چالش های خارجی خواهد گذاشت. این تمرکز زمانی می‌تواند تغییر کند که حامیان تمرکز بر داخل یعنی لیبرمن و همراهانش به قدرت برسند.
شرایط کنونی سیاسی ظرفیت برد لیبرمن را در خود ندارد و چپگرایان پتانسیل تشکیل دولت را نیز ندارند. لذا باید گفت فعلاً تا زمانی که یک شخصیت کاریزما بتواند از جناح چپ به قدرت برسد وضعیت در همین شرایط باقی خواهد ماند.
معنی نهایی این تحلیل این است که رژیم صهیونیستی همچنان به درگیری در خارج ادامه خواهد داد و تمرکز بر درون در اولویت های آن قرار ندارد. اما اینکه به یکباره حمله ای علیه غزه صورت بگیرد چندان دور از امکان نیست. چرا که شرایط غزه به شدت صهیونیست ها و شخص نتانیاهو را تحت فشار قرار داده و آزار می دهد. اینکه برای خروج از این فشار، دست به اقدامی علیه غزه بزنند بعید نیست اما این اقدام قطعاً هرگز به وسعت جنگ های گذشته نخواهد بود. همانگونه که اقدامات آنها در شمال فلسطین اشغالی نیز وسعت نخواهد داشت. علت تمامی این موارد عدم وجود اراده ورود به یک جنگ وسیع در داخل تمام محافل رژیم صهیونیستی به ویژه حامیان دولت کنونی این رژیم است.
