به گزارش تیترشهر؛ تَیمُرَه نام منطقهای باستانی بین سه استان اصفهان، مرکزی و لرستان در ایران است که سنگنگارههای بیشماری در آن پیدا شده است و این سنگنگارهها از پیشینهی وجود تمدن در این منطقه حکایت دارند. تیمره، منطقهی کوهستانی و صخرهای در شهر خمین است که ۲۱ هزار سنگنگاره با اسراری شگفتانگیز را در خود جای داده است. اکثر این سنگنگارهها گویای دورانی هستند که بشر به ابزار نخستین شکار (سنگهای تیز) و رامکردن حیوانات و پس از آن، کشاورزی و کاشت گیاهان روی آورده بود.
بزرگترین سنگنگاره در کوه تیمره، سنگی به ابعاد ۴۰ هزار متر مربع با نقوش مختلف است که بهعنوان کتیبهی بزرگ شناخته میشود. روی این صخره، بیش از ۱۵۰ سنگنگاره وجود دارد که رمزگشایی آن نیازمند سالها پژوهش بینالمللی است. سنگنگارههای تیمره، کهنترین سنگنگارههای ایران بهشمار میروند و حدود یکسوم از کتیبههای خطی و تصویری موجود در باغ کتیبههای کاخ نیاوران، متعلق به تیمرهی خمین هستند.
در سنگنگارههای خمین، تصاویر حیوانات مختلفی نظیر بزکوهی، انسان (در حالتهای مختلف و با ابزارهای گوناگون در دست)، اسب، گرگ، شیر، شتر یک یا دو کوهانه، پلنگ، گراز، گونههای مختلف گوزن، یوزپلنگ، مار، لاکپشت و بسیاری از حیوانات نادر بهچشم میخورد. حدود ۷۵ درصد از سنگنگارهها شامل تصاویری از بزکوهی و قوچ بهعنوان نمادهای زندگی و حیات، آبادانی و برکت هستند. شکار با چماق، کمند، چنگک، تصاویر شکارچیان سوار بر اسب، رقصهای جادویی، زنان باردار و زایش آدمی، نبردهای پهلوانی و جنگهای تن به تن از دیگر تصاویر شگفتآور این منطقه است.
این سنگنگاریها، بهعنوان شکلی از هنر صخرهای، ازطریق بریدن، برداشتن، حجاری یا ساییدن انجام شده است و با پتروگرافی تفاوت دارد که در آن نقوش را روی سنگ طراحی یا نقاشی میکردند؛ هرچند هر دو مورد در گروه کلیتر و گستردهتری بهنام هنر صخرهای قرار میگیرند.