به گزارش تیترشهر؛ دانشمندان در گزارشی جدید، تاریخچه ای از حیات ماهی های قاتل خلیجی تهیه کردند که نشان می دهد این موجودات براثر گذشت زمان مقاومتی باورنکردنی در برابر سطوح بالای آلودگی در سکونتگاه طبیعی شان (کانال کشتی رانی هوستون) پیدا کرده اند.
اندرو وایت هد، پروفسور سم شناسی دانشگاه داویس در کالیفرنیا در این باره می گوید:
اغلب جانوران در محیط هایی که به شدت آلوده شده باشند دوام نمی آورند. ما با مطالعه بازماندگان در چنین محیط های آلوده ای می توانیم دیدگاهی کلی در رابطه با علت زنده ماندن جانوران به دست آوریم. در مورد ماهی قاتل ظاهرا علت بقای این جانداران، جمعیت عظیم و خوش شانسی آنها بوده است.
به گفته محققان راز زنده ماندن ماهی های قاتل وراثت ژن های ماهی های دیگری است که ۲۴۰۰ کیلومتر آنطرف تر و در اقیانوس اطلس زندگی می کنند.
به نظر می رسد که انسان ماهی قاتل اقیانوس اطلس را از طریق ماسه و گل و لای چسبیده شده به بدنه یک کشتی بزرگ به ساحل انتقال داده است.
البته ورود موجودات زنده تهاجمی به یک منطقه غالبا مشکلاتی را برای حیوانات بومی آن محدوده ایجاد می کند اما در این مورد خاص این اتفاق باعث تبادل ژن هایی شده که طول عمر ماهی قاتل خلیج را بیشتر می کنند.
ماهی قاتل اطلس حاوی ژن هایی بوده که مقاومت ماهی قاتل خلیج را در برابر مواد سمی مضر بالا برده است.
در حال حاضر طیف وسیعی از تحقیقات مربوط به جانوران تهاجمی حول آسیب های زیست محیطی قرار دارد که این موجودات می توانند ایجاد کنند، با این حال تحقیق اخیر دانشمندان حاکی از آن است که تحت شرایط خاص این موجودات می توانند تنوع ژنتیکی ارزشمندی را در گونه های جانوری خویشاوند خود ایجاد کنند و نقش نوعی مکانیزم نجات تکاملی را ایفا نمایند.
در پژوهشی که پیرامون همین موضوع انجام شد دانشمندان با تست ماهی های قاتل در ۱۲ نقطه بسیار آلوده دریافتند که یاخته های این موجود در برابر آلودگی های عموما مرگبار مقاوم شده اند.
آنها می گویند این ماهی ها می توانند مقاومتی تا هزار برابر بیشتر از حد نرمال را در برابر محیط های این چنین آلوده از خود نشان دهند.
هرچند این سرگذشت ماهی های قاتل خلیج را میتوان به سان یک داستان موفقیت در نظر گرفت با این حال گونه های جانوری دیگر در معرض آلودگی های شایعی قرار گرفته اند که شانس آنها برای بقا را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
به گفته پژوهشگران کانال کشتی رانی هوستون بستری آلوده است که در طول ۶۰ سال فعالیت صنعتی گذشته به شدت رو به زوال رفته است. آلودگی موجود در این کانال نتنها ماهی های قاتل که حیوانات دیگری که با آنها غذا می خورند و ممکن است در معرض این سموم قرار بگیرند را تهدید می کند.
دانشمندان می گویند داستان ماهی قاتل خلیج را باید یک زنگ خطر در نظر گرفت؛ در حالی که یافته ها نشان می دهند حیوانات توانایی بهبود ژنتیکی برای غلبه بر عوامل مضر بیرونی را دارند، هر جانداری نمی توان چنین شانسی داشته باشد.
