برای بررسی این موضوع، Honglei Chen از دانشگاه میشیگان و همکارانش داده های به دست آمده از 2000 فرد 71 تا 82 سال را مورد بررسی قرار دادند. طی این مطالعه که 2000 نفر در آن شرکت داشتند، توانایی هر فرد در تشخیص بوی 12 رایحه معمولی مثل دارچین، لیمو، گازوئیل و دود بررسی شد. پس از انجام تست پژوهشگران وضعیت بقای این افراد را در یک بازه 13 ساله مورد پایش قرار دادند.
بر این اساس احتمال مرگ داوطلبانی که بیش تر از 8 بو را شناسایی نکردند، نسبت به افراد دیگر تا حد قابل توجهی بیشتر بوده؛ در واقع احتمال درگذشت آنها طی 10 و 13 سال آینده به ترتیب 46 و 30 درصد بیش از گروه دیگر بوده است.
با بررسی این داده ها، تیم تحقیق متوجه شد که ضعف بویایی با مرگ بر اثر سرطان یا بیماری های تنفسی مرتبط نبوده، اما با مرگ بر اثر پارکینسون و زوال عقل ارتباط قابل توجهی دارد. برخی از این افراد هم بر اثر بیماری های قلبی و عروقی درگذشته اند.
قبلا این طور به نظر می رسید که ضعف بویایی منجر به کم شدن اشتهای فرد نسبت به غذا شده که کاهش وزن و به خطر افتادن سلامتی را در پی داشت. اما تیم تحقیق دانشگاه میشیگان فهمیدند که کاهش وزن، زوال عقل و پارکینسون تنها 30 درصد مرگ و میر ناشی از اختلال بویایی را شامل می شود.
متاسفانه افراد کمتر به زوال حس بویایی خود توجه می کنند و پزشکان نیز به ندرت آزمایشی برای سنجش این موضوع تجویز می کنند.
به گفته Chen در آینده با بیشتر آشکار شدن فاکتورهای موثر بر سلامت، بد نیست که تست بویایی نیز در آزمایشات متداول چکآپ گنجانده شوند. پیشتر نیز تحقیقات ضعف بویایی را نشانه ای احتمالی از اختلال روانی شمرده بود.