راهنمای سفر با کودکان

بسیاری از کسانی که علاقه دارند خانوادگی سفر کنند، نگران این موضوع هستند که این کار بسیار دشوار و شاید حتی برای فرزندان‌شان خطرناک باشد. سفر با کودکان قطعا چالش‌های خاص خود را دارد. در این مقاله با خواندن تجربه‌ی متیو در سفر با خانواده‌اش، بیشتر با مفهوم سفر با کودکان آشنا باشید.

والدین بر گردشگران تقدم دارند

مردم کودکان را بسیار دوست دارند. اگر این شانس را داشته باشید که با کودکی همسفر شوید؛ در اولین برخوردها در هواپیما و اتوبوس، پی به این اقبال و موهبت الهی خواهید برد.

وقتی که با فرزندان خود همسفر می‌شوید، به راحتی می‌توانید با دیگران ارتباط برقرار کنید و در جمع‌ها به آسانی پذیرفته می‌شوید. اتفاقی که در تنهایی سفر کردن ممکن نیست.

در سفر به کیونایالا در جزایر سانبلاس پاناما، لیلا من را متقاعد کرد که نقش سفیر را برای ما دارد. او در حالی که پابرهنه در دهکده با کودکان دیگر در حال دویدن بود، من و همسرم با والدین کودکان گپ می‌زدیم. ما تنها کسانی بودیم که به خارج از محدوده اسکان گردشگران دعوت شدیم.

داشتن چمدان سبک نیازمند قوه خلاقیت است

لیلا به کمک تخیل خود، سنگ‌ها را به بی‌سیم و برگ‌ها را به پول تبدیل می‌کرد. او همچنین یک دوست خیالی به نام بندی داشت که من را به‌شدت می‌ترساند. زیرا او تمایل زیادی به پرت کردن خود از پنجره‌های اتوبوس داشت. نگران نباشید؛ گرچه به‌ناچار بندی باید تا پایان مسیر همراه ما می‌ماند.

نگهداری از کودکان در سفر نیاز به کمی خلاقیت دارد. باید آن‌ها را در طول مسیر سرگرم کنید. من برای لیلا دفتر نقاشی، ذره‌بین برای دیدن حشرات و لوازم سرگرمی و هنری دیگری فراهم کردم. ما همیشه در پیاده‌روی‌ها چوب، صدف، ستاره‌ی دریایی و برگ برای پروژه‌های هنری، جمع می‌کنیم.

متوجه شدم که بادکنک‌ها کارایی خوبی دارند. کافی است یکی از آن‌ها را باد کنید و هنگامی که به آن برگ و شاخه بچسبد، تبدیل به یک حیوان پشمالوی اسباب‌بازی می شود،. حباب نیز برای کودکان بسیار جذاب است. زمانی که در حال باز کردن نوشابه‌های گازدار هستید؛ می‌توانید هیجان و خوشحالی کودکان را به خاطر وجود حباب‌های نوشابه تماشا کنید.

صبور باشید

شما دوستی را که از کثیف شدن بیزار  است را به پیاده‌روی در جنگل دعوت نمی کنید. یا از دوست گیاه‌خوارتان در مورد همبرگر خوردن سوال نمی‌پرسید. اما با این‌حال انجام این کارها آسان‌تر از فهم خواسته‌های فرزندان‌تان است.

دوستان معمولا بی‌پرده به شما می‌گویند که چه‌ می‌خواهند؛ و بالاخره به طریقی آن خواسته را انجام می‌دهید. اما در برخورد با کودکان شما فرصت کوتاهی برای انجام راه‌های مختلف دارید و به احتمال خیلی زیاد، او خود رو زمین می‌اندازد و شروع به جیغ زدن و گریه می‌کند.

زمانی که لیلا کج‌خلقی می‌کند، او در حال تلاش برای گفتن حرفی به من است. رفتار او می‌تواند به معنای خستگی یا گرسنگی باشد. ممکن است دلتنگ مادربزرگ و پدربزرگش باشد یا از ادامه سفر خسته شده باشد. من در فهمیدن حرف‌های او بهترین هستم.

کودکان بسیار سازگار هستند

کودکان بیش از آن‌چه که شما فکر می‌کنید، می توانند به انجام کارها بپردازند. آن‌ها می‌توانند صبور، مهربان و مسئولیت‌پذیر باشند، و به مراقبت دایم احتیاج ندارند.

آیا لیلا هنگام خداحافظی و ترک مکانی ناراحت و غمگین نمی‌شود؟ چرا، می‌شود. اما هر کسی باید این موضوع را بپذیرد و یاد بگیرد. او با قدم زدن میان جمعیت افراد غریبه یاد گرفته که چگونه با آن‌ها دوست شود؛ حتی با کسانی که هم‌زبان نیستیم.

با اینکه من همیشه خواسته‌ام که لیلا را از آسیب و مشکلات دور نگه دارم، اما این قسمتی از زندگی و اجتناب‌ناپذیر است. من حتی این تصور که بهترین چیزها را من می‌دانم و باید برای او فراهم کنم؛ رها کرده‌ام. و اجازه داده‌ام که او دنیای خود را بسازد و هدایت کند.

آیا این دقیقا همان چیزی نیست که در سفر سعی کرده‌ایم، برای کودکان و بزرگان فراهم کنیم؟