به گزارش تیترشهر؛ یکی از معروفترین اشکال کربن، الماس است که سختترین ماده موجود در طبیعت و در زمرهی زیباترین آنها نیز قرار دارد. الماسها حداقل در ۱۶۰کیلومتری زیر زمین تشکیل میشوند. در آنجا، فشار ۵۰۰۰ برابر بیشتر از فشار سطح زمین است. همچنین حرارت آنجا تقریباً برای ذوب کردن آهن و تبدیل کربن به الماس کافی است. الماسها همانجا باقی میمانند تا زمانی که توسط یک فوران آتشفشانی خاص بهنام «فوران کیمبرلیت» بیرون آیند. آخرین فوران آتشفشانیِ حاوی الماس، بیش از ۱۰۰ میلیون سال قبل رخ داد. دهانهی آتشفشانی معروف به کیمبرلیت که این فوران از آن به بیرون جهید، مدرکی بر وجود گدازههای یافت شدهی حاوی الماس است. اما یافتن این دهانهها که در طول زمان و نیز به علت فرسایش زمین مخفی شدهاند، کار سادهای نیست.
زمینشناسان برای یافتن دهانه آتشفشان، نمونههای عجیبی را مورد آزمایش قرار میدهند؛ برای نمونه میتوان لانهی موریانهها را مثال زد. موریانهها در فرآیند ساخت خاک انباشتهای بزرگ و شگفت انگیزشان، سنگها و مواد معدنی را از زیر خاک بیرون میآورند که ممکن است محل ذخیرهی الماس باشد یا شاید هم نباشد.
در دههی ۶۰ قرن بیستم میلادی، زمینشناسان یکی از غنیترین دهانههای کیمبرلیت در آفریقا را با گرفتنِ کمکِ اندکی از موریانهها کشف کردند. وقتی که حفاری شروع شود، خاکبرداری موریانهها در مقابل حفاری انسانها بسیار ناچیز جلوه میکند. ۸۵ تُن سنگ بهمنظور تهیهی تعداد معدودی جواهر منفجر، خُرد و فرآوری شد. معدنچیهای معدن «فینچ» در آفریقای جنوبی، به مدت ۳۰ سال مشغول حفاری بودهاند. یکی از این گودالها، ۷۶۲ متر عرض و ۳۶۵ متر عمق داشت.
درون هر الماسِ تراشخورده، نور شکسته شده و هر ضلعش رنگینکمانی تولید میکند. جواهراتی که همه در پی یافتنشان هستند، چیزی جز انباشت فشردهشدهی اتمهای کربن نیست. ساختار متراکم بلور، الماس را سفت و نیز زیبا میکند.
در طول فقط یک سال، سه و نیم میلیون تُن سنگ منفجر، خُرد و استخراج شد. تمامی این اقدامات برای به دست آوردن تکههای کوچکِ کربن فشردهشده بود.
تنها ۲۰ درصد از الماسهایی که از دل خاک بیرون کشیده میشوند، قابلیت تبدیل به جواهر را دارند. گذشته از اینها، کاشف به عمل آمده است که الماسها نیز از بین رفتنیاند. طی چندین میلیون سال، این جواهراتِ سخت به دست آمده، تجزیه خواهند شد.