سیدی بو سعید تونس؛ همزاد سانتورینی

فقدان شبکه های اجتماعی در این شهر قطعاً برای گردشگران فهیم جذاب است و تلفیق تاثیرات آفریقای شمالی، مهمان‌نوازی عربی و منطقهمدیترانه‌ای که خاص شهر مراکش است، جذابیت آن را دو چندان می‌کند. این شهر در مجاورت دریا قرار دارد و از تاثیرات فراوان گردشگری، تقریباً مصون مانده است به طوری که باعث شگفتی است در عصر جهانی‌سازی دیجیتال، هنوز بخشی از این کره خاکی در نقشه وبسایت‌ها و... قرار نگرفته باشد.

این محل فوق‌العاده برای عکس گرفتن، سال‌های زیادی است که یک سکونتگاه بوهمیایی بوده است. در اوایل قرن بیستم، تونس به جایگزین پاریس برای هنرمندان «نسل گمشده» تبدیل شد و شهر سیدی بو سعید، به منزله مونمارتر در پاریس بود به طوری که محلی الهام‌بخش برای نویسندگان و نقاشان فرانسوی به شمار می‌رفت. هنرمندان بسیاری مثل پل کی (Paul Klee) و آندره ژید (André Gide) با رفتن به این شهر چنان تحت تاثیر سادگی، جذابیت، محیط آرام، معماری خلاقانه و چشم اندازهای فوق‌العاده شهر قرار می‌گرفتند که ناخودآگاه دست به قلم می‌شدند و اثراتی فاخر خلق می‌کردند.

پل کلی هنرمندی بود که هنگام بازدید از این شهر گفت: «رنگ، اختیار را از من گرفته است. دیگر من به دنبال آن نیستم، می‌دانم که برای همیشه مرا مسحور خود کرده است». به هر حال نیازی نیست که نقاشی مشهور باشید تا شیفته این محل رویایی شوید. این شهر رنگارنگ مطمئناً مورد استقبال عاشقان اینستاگرام قرار می‌گیرد. این رنگ‌ها بازتابی از محیط طبیعی شهر هستند و آسمان سفید آفریقای شمالی و دریای آبی مدیترانه را به تصویر می‌کشند. نورپردازی در آفریقای شمالی متمایز از سایر نقاط دنیا است و تقریباً به رنگ‌های رنگین کمان هستند به طوری که جایی به زیبایی سیدی بو سعید را در هیچ کجای دنیا نخواهید دید.

آندره ژید، زندگی در این شهر را به این ترتیب توصیف کرده است: «حمام کردن در یک آرام‌بخش شناور و مرواریدی». بهتر است در فاصله ماه‌های جولای تا نوامبر به این شهر رویایی سفر کنید چراکه گل‌های زینتی رونده در این بازه زمانی شکوفه می‌دهند و فضای آرامش‌بخش و تسکین‌دهنده‌ای دارد که نباید از دست بدهید. بسیاری از شهرهای مدیترانه‌ای در اروپا، تفرجگاهی عالی برای زوج‌های جوان محسوب می‌شوند که می‌توانند در ساحل فوق‌العاده آنها آفتاب بگیرند و اوقات خوشی داشته باشند؛ اما ساحل بارباری این شهر بر خلاف آنها حس اصالت خود را حفظ کرده است. اکثر خیابان‌ها سنگ فرش هستند و گل‌های قرمز از دیوارها آویزان شده که طراوت خاصی به این محل بخشیده‌اند.

جالب است که در اینجا می‌توانید زبان فرانسه خود را به بوته آزمایش بگذارید. از آنجا که حدود ۱۰۰ سال قبل، تونس مستعمره فرانسه بوده و در سال ۱۹۵۶ به استقلال رسید، زبان فرانسوی به عنوان زبان دوم مردم محسوب می‌شود به طوری که ۶۰ درصد مردم به این زبان صحبت می‌کنند. انگلیسی هم زبان چهارم مردم است که با لهجه عربی همراه است.

از آن جا که این شهر در نزدیکی پایتخت قرار گرفته تفریحات زیادی برای سرگرمی و ماجراجویی دارد؛ با این حال قدم زدن در خیابان های سنگ فرش شده و استراحت در کافه ها و رستوران ها را فراموش نکنید. در کافه des Nattes می‌توانید قهوه سنتی ترکی را میل کنید، ضمن اینکه محل شروع بسیاری از تورهای پیاده‌روی از این کافه شروع می‌شود. وقتی در این شهر عمودی به گشت‌و‌گذار می‌پردازید، شاهد مناظری چشم‌نواز از تفرجگاه ساحلی با تعداد زیادی کشتی‌ تفریحی خواهید بود که شهر موناکو را در ذهن تداعی می‌کند.

خیابان های شهر مملو از خودرو و عابر پیاده است و به همین دلیل بهترین راه برای بازدید از جاذبه‌ها و تماشای شهر، قدم زدن و پیاده‌روی است. حتی می‌توانید دوچرخه و موتور گازی کرایه کنید و به گشت و گذار در شهر بپردازید. بازدید از بازارها و مساجدی که در امتداد خیابان‌های پر پیچ و خم شهر هستند را از دست ندهید و از قصر نجمه الزهرا (Dar Nejma Ezzahra) به معنای «ستاره‌ای در ونوس» نیز دیدن کنید. این قصر نمونه‌ای از معماری نئو موریش به شمار می‌رود که هنر مدرن اروپایی و عربی را در هم آمیخته است.