به گزارش تیترشهر: اصفهان که تا سالهای سال با حاشیه نشینی غریب بود و افرادی به نام زاغه نشینی و حاشیه نشین در کلان شهر اصفهان معنا نداشت امروز آنچنان درگیر حاشیه نشینی شده است که به مرز نگرانی برای جامعه پزشکان از شیوع انواع بیماریها رسیده است.
هر چند این دل نگرانی هنوز در بین مسئولان دیگر دستگاه ها و به ویژه مدیران شهری احساس نمیشود و تنها شاهد طرح موضوع حاشیه نشینی وتشکیل جلسات متعدد برای رسیدن به تعیین بودجه مشخص برای حذف حاشیه نشینی در کلام هستیم.
با توجه به اینکه هر ساله بودجه مشخصی برای حذف و کاهش حاشیه نشینی از سوی شورای اسلامی شهر اصفهان تعیین و به مدیریت شهری اختصاص می یابد اما نه تنها شاهد حذف و کاهش این معضل نبودیم بلکه آمارهای تکان دهنده ای از رشد حاشیه نشینی طرح شده است.
به این صورت که بیش از 15 درصد از جمعیت شهر اصفهان در حاشیه شهر زندگی میکنند و از دو هزار و 23 هکتار بافت فرسوده شهر اصفهان، یک هزار و 100 هکتار آن به حاشیه شهر مبدل شده است.
و به گفته عضو شورای اسلامی شهر اصفهان با رشد 10 تا 15 درصدی حاشیه نشینی در شهر اصفهان مواجهیم و نیم میلیون نفر از مردم ساکن شهر اصفهان در مناطق حاشیه نشین زندگی می کنند.
اینکه مسبب این آمارهای وحشتناک و حاشیه نشین شدن مردم اصفهان و افزایش روند زاغه نشینی در اصفهان چیست اگر چه مدیران توپ را در زمینه همکاری بین بخشی می اندازند اما بنابر اعلام برخی از مدیران شهری و اعضای شورای شهر بیش از اینکه کمبود بودجه مقصر باشد، سوء مدیریت نقش داشته است.
ضعف مدیریت در توزیع عادلانه امکانات برای تمام جمعیت شهری اصفهان است که در این راستا شاهد اعتراف شهردار اصفهان بودیم که اگر بگوییم برای کاهش رشد حاشیه نشینی اقدامی کردیم، گزافه گویی است.
اگر چه شهردار اصفهان می گوید که برای حذف حاشیه نشینی نیازمند کار فرهنگی و تخصیص اعتبارات کلان هستیم اما مدیر کل راه و شهرسازی اصفهان اظهار میکند: بیش از شش دهه است که طرحهای توسعه شهری به منظور هدایت رشد موزون شهر ارائه میشود، اما نتوانستیم علی رغم صرف هزینههای فراوان به نتیجه برسیم.
رشد حاشیه نشینی در اصفهان بیش از اینکه سبب نگرانی مدیران شهری شود امروز به یک فرصت برای مدیران شهری مبدل شده زیرا که به راحتی با مانور آمدن روی کاهش یا حذف حاشیه نشینی چه بودجه های که مشخص میشود چه طرح های به تصویب میرسد که از آن جمله میتوان به طرح جامع شهر اصفهان رسید که با تصویب هر طرح بودجه های کلان به جیب زده میشود.
و این مسئله زمانی به یقین مبدل می شود که علی رغم تخصیص بودجه های سالانه برای کاهش حاشیه نشینی هیچ حرکتی هر چند لاکپشتی را در جهت حذف حاشیه نشینی شاهد نیستیم و مشخص نیست این بودجه ها چگونه خرج می شود که در حاشیه نشینی نه شاهد در جا زدن بلکه رشد سریع هستیم.
امروز شاهد تبدیل مناطقی از شهر اصفهان به مناطق حاشیه نشینی هستیم که سهم مدیریت شهری در این ناسازگاری اجتماع بسیار زیاد است.