به گزارش تیتر شهر: هر چند در دوره گذشته مدیریت شهری فرآیند تکمیل خطوط مترو به اذعان برخی از کارشناسان، اعضای شورای شهر و مدیران شهری استاندارد نبود، اما با هر زحمتی که بود شهرداری تهران سعی داشت تا خطوط مترو تهران در پهنه های مختلف این کلانشهر توسعه پیدا کند.
به هر حال باید قبول کرد با وجود تمام کاستی هایی که در این حوزه در دروه گذشته وجود داشت، اما برخی از خطوط مترو حتی به صورت نصف و نیمه هم که بود در تهران توسعه پیدا کرد. اما به جرات می توان گفت که عملیات عمرانی مترو برای دو خط باقی مانده و تکمیل نواقص خطوط دیگر به دلیل کمبود نقدینگی و بی توجهی مسئولان نسبت به ضرورت تکمیل مترو متوقف شده است.
این در حالی است که بازدیدهای میدانی کارشناسان کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران به این واقعیت اشاره دارد که کارگاه های عمرانی خطوط باقی مانده مترو زود تر از زمان تکمیل آن در حال جمع شدن هستند.
دبیر کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران پیامد جمع شدن زودهنگان کارگاه های عمرانی مترو را به دلیل کمبود نقدینگی در شهر تهران به معنای محروم کردن شهروندان از خدمات این وسیله نقلیه عمومی و پاک در آینده می داند.
محاسبات مدیرعامل شرکت متر تهران نشان می دهد که این مجموعه برای تکمیل کامل خط 6 مترو تهران به رقمی معادل 2700 میلیارد تومان نیاز دارد.
هر چند به تازگی پول انتشار 700 میلیارد تومان ارواق مشارکت که توسط یکی از شرکت های زیر مجموعه بانک شهر خریداری شد، به حساب مترو تهران واریز شده است اما با توجه به بدهکاری بالای این مجموعه به پیمانکاران به نظر می رسد که این میزان منبع مالی نیز نمی توان چرخ های مترو تهران را به حرکت درآورد.
نکته قابل تامل دیگری که در این میان وجود دارد، این است که در یک سال اخیر توسط شهرداران و یا سرپرستان شهرداری تهران بارها زمان های متفاوتی را برای افتتاح بخش هایی از خط 6 و 7 مترو تهران اعلام شد و عملا در حد همان وعده باقی ماند.
کاهش بودجه عمرانی مترو تهران در قانون بودجه سال جاری دولت نیز یکی دیگر از دلایلی است که باعث شده به رغم توان مهندسی ای که در شرکت مترو تهران وجود دارد، در یک سال اخیر آنطور که شایسته شهروندان تهرانی بود، مترو اعم از توسعه عمرانی و تکمیل ناوگان و تجهیزات اجرایی نشود.
علی امام در گفت و گو با خبرنگار تیتر شهر با اشاره به کاهش 50 درصدی اعتبارات مستقیم دولت به مترو تمامی کلانشهرها، اعلام کرد: تا سال 96 سهم شهر تهران از این بودجه 108میلیارد تومان بوده که در لایحه پیشنهادی دولت به مجلس برای سال 97 به 65 میلیارد تومان رسیده است.
از سوی دیگر وقتی به عملکرد یک سال اخیر معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران نگاه می کنیم، می بینیم که بیشتر برنامه ها و تلاش معاون وقت این حوزه در حوزه هایی دیگر از تکمیل خطوط مترو تهران بوده است. این رویکرد تنها یک استدلال را در مقابل منتقدان عملکرد مدیریت شهری تهران قرار می دهد، اینکه انگیزه و عزمی جدی در مجموعه مدیریت شهری تهران برای تکمیل خطوط باقی مانده مترو شهر تهران و افزایش آن وجود ندارد.
اما سوال اینجاست در شرایطی که پیروز حناچی، شهردار تهران با مشارکت در کمپین سه شنبه های بدون خودرو سعی دارد تا ذائقه حمل و نقلی تهرانی ها را از استفاده از خودروهای شخصی به استفاده از حمل و نقل عمومی و پاک تغییر دهد، اما زمانی که هیچ اقدامی برای حل مشکلات پیش روی تکمیل مترو تهران انجام نمی شود و دلیل این بی توجهی و تاخیر در برنامه ها را متولیان بر گردن یکدیگر می اندازند، چه تضمینی وجود دارد که مردم با ترک خودروهای شخصی از حمل و نقل عمومی استفاده کنند؟
زمانی یک جریان فرهنگی حتی در طولانی مدت جواب می دهد که زیر ساخت های لازم به عنوان مشوق مردم برای تغییر ذائقه و سبک زندگی وجود داشته باشد. آیا می توان اینگونه استدلال کرد که تنها اجرای طرح دوچرخه سواری می تواند تضمینی بر این رفتار نهادینه باشد؟
آیا تهران به تکمیل و به سازی ناوگان حمل و نقل عمومی نیاز ندارد؟ قطعا تهرانی ها به تمام این موارد نیاز دارند اما چرا مسئولان به موقع راهکاری برای حل مشکلات پیش رو در این حوزه بر نمی دارند؟
اگر قرار باشد که تهران به شهری برای همه بنا بر آنچه که شهردار فعلی شهر تهران به دنبال اجرایی کردن آن است، تبدیل شود قبل از تغییر فرهنگی مردم این مسئولان هستند که باید به وظایف خود عمل کنند. اما انچه تا کنون در حوزه کاهش آلودگی هوا و ترافیک در شهر تهران ایجاد نشده نشان از برخورد های سلبی و قهری با شهروندان دارد. از جریمه های سنگین به دلیل عدم انجام معاینه فنی خودروها گرفته تا پرداخت عوارض ورود به محدوده های ترافیکی و زوج و فرد و ....
این در حالی است که توسعه حمل و نقل عمومی می تواند مردم را مجاب به انتخاب از حمل و نقل عمومی کند نه برخوردهای سلبی!
عکس: آژانس عکس تهران