به گزارش تیتر شهر: از زمان محمد علی نجفی تا همین اواخر که پیروز حناچی اداره شهر تهران را به دست گرفته است، مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران نتوانسته است تا همپای برنامه های شهرداران تهران نقشه رسانه ای مدیر ارشد شهری را برای رسانه ها و مدیران روابط عمومی به خوبی ترسیم کند.
از سوی دیگر کاهش تاثیرگذاری این مرکز در عزل و نصب مدیران روابط عمومی نیز عامل دیگری است تا شهرداران و مدیران سازمان های زیر مجموعه شهرداری تهران با لابی ها خود مدیران روابط عمومی ای را برای مجموعه های تحت مدیریت خود انتخاب کنند که کمترین ارتباط با رسانه ها و حتی اشراف کلی به مجموعه دارند.
هر چند از زمان شکل گیری مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران قرار بود تا تمام امور مربوط به رسانه ها و روابط عمومی ها در این مرکز به عنوان یک مجموعه ستادی راهبری، برنامه ریزی و مدیریت شود تا از انتشار اخبار و اطلاعات توسط زیر مجموعه های شهرداری تهران به صورت جزیره ای و دردسر ساز برای مدیریت ارشد شهری پرهیز شود؛ اما به جرات می توان گفت که در دوره جدید مدیریت شهری مرکز ارتباطات و امور بین الملل به رغم تلاش هایی که برای ایجاد هماهنگی با رسانه ها و راوبط عمومی ها در حال انجام است به یکی از پاشنه های آشیل انتقادات تند از شهرداران تبدیل شده است.
به نظر می رسد که سرپرست این مرکز که خود اتفاقا تجربه خبرنگاری و کار در رسانه را در سال های نه چندان دور دارد، با توجه به اینکه در گذشته اهداف و برنامه های بلند بالایی را برای ساماندهی مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران داشت، اما از زمانی که به عنوان مدیر موقت این مجموعه مشغول به کار است، دچار استحاله شده و به جای تغییر رویه در این مجموعه برای اینکه از گردونه مدیریت حفظ نشود؛ همپای جریان پنهانی که این مجموعه را به پیش می برد در حال حرکت است.
ورود مدیران نا آشنا به حوزه مدیریت شهری در روابط عمومی
جابه جایی مدیران روابط عمومی در مناطق و سازمان ها که کاملا با اعمال نظر شهرداران و مدیران این مجموعه ها انجام می شود و در نهایت به عنوان رابط بین سازمان با مرکز ارتباطات به سرپرست مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران معرفی می شود؛ اتفاق خوبی نیست.
این در حالی است که براساس اساس نامه مرکز ارتباطات انتخاب مدیران روابط عمومی تمامی زیر مجموعه های شهرداری تهران باید با نظر این مرکز و بعد از طی کردن تمام مراحل گزینشی ای که برای این افراد در سال های گذشته ترسیم شده بود، انتخاب شوند. اما اکنون با فشار مدیران مجموعه های شهرداری سرپرست مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران پای حکم ورود مدیران روابط عمومی ناآگاه به حوزه شهری را به راحتی نوشیدن یه لیوان آب امضاء می کند.
ورود این مدیران روابط عمومی به داخل مجموعه شهرداری تهران تاز اول راه است بعد از این اتفاق هر کدام از مجموعه ها شهرداری تهران برای خود شیوه های متفاوت اطلاع رسانی را اتخاذ می کنند که در بیشتر موارد عدم آشنایی انها به حساسیت های حوزه شهری باعث بروز مشکلات زیادی برای شهرداری تهران و حتی مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران می شود.
شاهد این ادعا نیز انتشار خبری از شهردار منطقه 2 مبنی بر استمداد وی از تمامی دستگاه های متولی برای مهار ترکیدگی لوله اصلی میدان توحید در شبکه های مجازی بود که همین اتفاق باعث شد تا شهروندان نسبت به حادثه پیش آمده حساس شوند.
راه اندازی جشنواره عکس های سلفی شهرداران و مدیران سازمان ها برای نشان دادن همراهی شان با کمپین سه شنبه های بدون خودرو نیز یکی دیگر از تصمیم گیری های جزیره ای در این حوزه است. عکس هایی که بیشتر از آنکه به گسترش کمپین کمک کند بیشتر به لطیفه های تصویری ای می ماند که در شبکه های مجازی دست به دست می شود.
عکس هایی که انتشار آن در کنار تلاش شهردار تهران برای ترغیب شهروندان به پیوستن کمپین سه شنبه های بدون خودرو به یک ضد تبلیغ برای وی تبدیل شده است. این در حالی است که در روزهای شه شنبه کاربران فضاهای مجازی بیشتر از آنکه در انتظار انتشار یکی، دو عکس از شهردار تهران در حال دوچرخه سواری و یا استفاده از حمل و نقل عمومی باشند، به دنبال عکس شهرداران و مدیران سازمان های مختلف هستند که برای نشان دادن خود در حال استفاده از انواع مدهای حمل و نقلی عکس های سلفی از خود گرفته اند!
صرف هزینه گزاف برای انتشار یک نشریه داخل سازمانی!
موضوع دیگری که در مرکز ارتباطات و امور بین الملل قابل بررسی است، انتشار یک نشریه داخلی تحت عنوان همگامان آن هم در تیراژ بسیار وسیع است.
هر چند برخی بر این باورند که در تحریریه این نشریه خبرنگاران قدیمی و صاحب نامی مشغول به کار هستند و نباید به انتشار آن نقدی وارد کرد. اما مساله اصلی چاپ این نشریه در تیراژ بسیار بالاست.
امکان دارد که در جواب این انتقاد عنوان شود که هزینه چاپ این مجله توسط شرکت پیام رسا تامین می شود و مرکز ارتباطات ریالی بابت آن پرداخت نمی کند، اما موضوع اصلی این است که شرکت پیام رسا به عنوان مجموعه تامین کننده منابع مالی مرکز ارتباطات در حال فعالیت است و حتی صرف هزینه های گزاف از درآمدهای این شرکت به معنای هزینه کردن مرکز ارتباطات و حتی شهرداری تهران است.
به رغم آنکه این نشریه داخلی قرار است هر دو هفته یک بار از سوی مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران منتشر و در بین سازمان ها و مناطق شهرداری تهران توزیع شود، اما بررسی ها نشان می دهد که بسیاری از این نسخه های این نشریه خوانده نشده به قسمت اوراق باطله از سوی کارکنان برگردانده شد.
هر چند یکی از وظایف مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران رساندن صدای کارکنان بدنه شهرداری به مدیران تصمیم گیر و معرفی نخبه ها است و این نشریه می تواند قدری از این بخش از وظایف مجموعه مذکور را انجام دهد، اما این شیوه ای که مرکز ارتباطات در پیش گرفته نیز زیاد مناسب نیست.
در شرایطی که بسیاری از رسانه های مکتوب و مطبوعات به دلیل گرانی کاغذ و چاپ در حال ورشکستگی هستند؛ انتشار یک نشریه داخل سازمانی با این حجم بالای تیراژ نیز هزینه ای غیر ضروری است.
تمایل به استفاده از مدیران اجاره ای در مرکز ارتباطات
موضوع دیگری که در مرکز ارتباطات حائز اهمیت است؛ علاقه سرپرست این مرکز از کارکنان و مدیران اجاره ای است. به رغم آنکه شهرداری تهران اکنون با مازاد نیرو روبه روست اما سوال اینجاست که چرا به جای استفاده بهینه از این نیروهای داخلی شهرداری تهران علاقه زیادی به مدیرانی که از سازمان های دیگر مامور به کار در بدنه شهرداری تهران شده اند و به عنوان مدیران و کارکنان اجاره ای شناخته می شوند، دارد؟!