ایده‌ متفاوت برای تغییر کاربری پارکینگ خودروها در لس‌آنجلس

در شهر لس‌آنجلس، فضایی بالغ بر ۲۵۹ کیلومترمریع (۱۰۰ مایل‌مربع) برای پارک کردن خودروها اختصاص داده شده که مساحتی در حدود یک‌چهارمِ مساحت کل شهر نیویورک است. ممکن است برای شما نیز این سوال پیش بیاید که آیا شهر لس‌آنجلس واقعا به این میزان فضا برای پارک خودرو نیاز دارد؟ چه تغییر کاربری می‌توان برای این فضاها در نظر گرفت؟

ظاهرا آمریکایی‌ها، عاشق اتومبیل‌ هستند و فضایی را برای نگهداری از خودروهای محبوبشان اختصاص می‌دهند. در کل کشور آمریکا، نیویورک تنها شهری است که تعداد خانوارها بیشتر از تعداد پارکینگ‌ خودروها است. در سایر شهرها، این نسبت کمتر است. به‌عنوان مثال در جکسون وایومینگ، ایالتی در مناطق کوهستانی غرب ایالات متحده، به ازای هر خانوار، ۲۷.۱ پارکینگ وجود دارد. در لس‌آنجلس نیز همانند بسیاری از شهرهای دیگر، قانون مشخصی برای پارکینگ خودرو در نظر گرفته شده است. به ازای هر واحد مسکونی در این شهر، حداقل دو پارکینگ خارج از منزل درنظر گرفته می‌شود و به‌ازای هر  ۹.۲۹ مترمربع (۱۰۰ فوت‌مربع) مساحت در مجتمع‌های تجاری، حداقل یک محل پارک خودرو در خیابان‌‌ مجاور مجتمع برای خودروها در نظر گرفته می‌شود. 

شرکت مهندسی معماری Woods Bagot در مطالعه‌ی جدیدی تحت عنوان More LA، به بررسی وضعیت پارکینگ‌های شهر نیویورک پرداختند و نتایج این تحقیق اخیرا برای طراحان شهرساز و همچنین ساکنان منطقه ارائه شده است. در جریان پروژه‌ی More LA، شرکت مجری، به بررسی فضای اختصاص‌داده‌شده برای پارکینگ خودروها پرداخت و سوالاتی را مطرح کرد:

اگر مساحت اختصاص‌داده‌شده برای پارک خوردوها در لس‌آنجلس تغییر کاربری شود و در جهت توسعه‌ی فضای شهرنشینی مورد استفاده قرار بگیرد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ اگر فضای پارکینگ‌ها برای کاربرد دیگری از جمله ساخت مجتمع‌های مسکونی ارزان‌قیمت یا فروشگا‌ه‌های خرده‌فروشی یا تغییر کاربری به مجتمع‌های فرهنگی ورزشی یا فضای سبز یا طرح‌های توسعه‌ای جهت کاربردهای اجتماعی تغییر کاربری شود، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ (برای مشارکت کاربران در این مطالعه، شرکت Woods Bagot، طرح تعاملی درنظر گرفته است تا شهروندان بتوانند نظرات خود را برای شرکت ارسال کنند.)

نیک کارالیس، مدیرعامل شرکت وودز باگوت در مورد این موضوع اظهارنظر کرد و گفت:لس‌آنجلس، به‌عنوان شهری تاریخی، نقش مهمی در تاریخ شهرنشینی دارد و پس از جنگ اتیوپی، شهروندان این شهر، از امکانات رفاهی خوبی از جمله داشتن مسکن و خودرو بهره‌‌مند شده‌اند. لس‌آنجلس همچنان در حال توسعه‌ است.

اواسط قرن بیستم، حمل‌ونقل خودرو تبدیل به یک هنجار شهرنشینی شد. در آن دوره‌ی زمانی، شهروندان بیشتری به حومه‌ی شهر فرار کردند و در حاشیه‌ی شهرها سکنی گزیدند؛ در نتیجه شهرها نسبتا خالی‌تر شدند. فضای اختصاص‌داده‌شده برای پارک وسایل نقلیه موضوعی در آن دوره، زیاد مورد توجه قرار نداشت. اما در حال حاضر، اکثر مردم تمایل دارند در شهرهای بزرگ زندگی کنند و قشر جوان نیز به‌دنبال مالکیت خودرو نیستند. انتخاب نسل جوان استفاده از Lyft یا Uber است. آن‌هایی که خودروی شخصی ندارند، اتومبیل کرایه می‌کنند و حق عضویت پرداخت می‌کنند. 

با این تفاسیر به‌نظر می‌رسد که طراحی پارکینگ‌های فعلی لس‌آنجلس غیرکاربردی و قدیمی است و باید احیا شود. کارالیس معتقد است که شرکت وی می‌تواند نمونه‌ی کاملی از آنچه را که باید در این شهر پیاده‌سازی شود، ارائه بدهد تا شهروندان بتوانند در شهرهایی پرجمعیت با رضایت‌خاطر زندگی کنند.

شرکت وودز باگوت بر این اعتقاد است که با تغییر کاربری پارکینگ‌های مسطح لس‌آنجلس، می‌توان فضایی برای اسکان حدود  ۷۵۰ هزار تا ۱.۵ میلیون شهروند لس‌آنجلسی ایجاد کرد. این فضای جدید، به لس‌آنجلس کمک می‌کند تا مسئله‌ی بی‌خانمان‌ها را که در سال‌های اخیر به‌دلیل فقدان مسکن و هزینه‌ی بالای زندگی به‌شدت افزایش یافته است، حل کند؛ در نتیجه مردم از چنین طرح‌هایی استقبال خواهند کرد و باعث رونق کسب‌و کار و اقتصاد شهری می‌شود. از همه مهم‌تر، مشکل افرادی که ملک شخصی ندارند نیز برطرف خواهد شد.

معمولا، چنین طرح و برنامه‌هایی که در آن فضای اختصاص‌داده‌شده برای پارک خودرو حذف بشود، مورد تایید قرار نمی‌گیرند. صاحبان مشاغل معتقدند که اگر فضای پارک خودرو به محلی برای عبور عابرین پیاده یا دوچرخه‌سوارها تغییر کاربری شود، این موضوع می‌تواند به کسب‌وکار آن‌ها لطمه وارد کند و منجر به کاهش تعداد مشتریان مغازه‌ها شود. اما معمولا باید برعکس این موضوع صادق باشد، وقتی فضای بیشتری برای شهروندان در نظر گرفته شود تا بتوانند به‌راحتی تردد کنند، اتفاقا به‌صورت کلی بر اقتصاد محلی تاثیر مثبتی خواهد داشت. 

با این وجود، تغییر کاربری فضای پارک خودروها، می‌تواند اثرات نامطلوبی از خود برجای بگذارد. شهروندان به این سبک زندگی عادت کرده‌اند. شرکت وودز باگوت در مطالعه‌ی خود به این موضوع توجه نشان داده است. در مطالعه‌ی تحقیقاتی این شرکت تبعات تغییر کاربری فضای اختصاص‌داده‌شده برای پارکینگ به فضای ساختمانی مورد بررسی قرار گرفته است؛ هرچند شهروندان لس‌آنجلسی با چنین تغییر کاربری‌هایی بیگانه هم نیستند و مفهوم عبارت More LA، نیز تداعی‌کننده‌ی همین موضوع است.

در این مطالعه‌ی موردی، سه محله‌ی شهر لس‌آنجلس از جمله اینگلوود، شرق لس‌آنجلس و مرکز شهر  مورد بررسی قرار گرفت. در هر محله، تغییر کاربری  محل اختصاص‌داده‌شده برای پارک خودروها به مجتمع‌های مسکونی یا سایر طرح‌های توسعه‌ای دیگر مورد بررسی قرار گرفت. چنین طرح‌هایی می‌تواند  فضای بیشتری در اختیار شهروندان قرار بدهد و حتی منجر به ایجاد فرصت‌های بیشتری برای راه‌اندازی مشاغل کوچک خواهد شد. 

در منطقه‌ی اینگلوود، بلوک‌های تجاری و مسکونی معمولا از طریق فضای مربوط به پارکینگ‌های موجود در خیابان از یکدیگر تفکیک می‌شوند. در نتیجه طرح شرکت وودز باگوت برای این منطقه تغییر کاربری پارکینگ‌ها به مجتمع‌های مسکونی با فضای سبز بود. در این تغییر کاربری، واحدهای مسکونی می‌توانند از فضای سبز استفاده کنند. طراحی مدل‌های فضای سبز این‌ چنینی در لس‌آنجلس خصوصا در اینگلوود شایع است ولی در ۶۰ سال گذشته، به‌دلیل نیاز به پارکینگ، از این فضای سبز استفاده نشده بود. وودز باگوت، در نهایت این‌طور نتیجه‌گیری کرد که اگر چنین فضایی به فضای سبز تغییر کاربری داده شود، منجر به ایجاد فضایی برای اسکان ۷۰ درصدی شهروندان و اختصاص ۲۳ درصد فضای سبز در این منطقه خواهد شد.

در شرق لس‌آنجلس، مسیرهای طولانی در عرض بلوارها به محل پارک خودرو اختصاص داده شده است. مطالعه‌ی موردی More LA، در طرح خود در نظر گرفت که یک لاین از این مسیر تبدیل به مجتمع مسکونی شود که طبقات پایین مجتمع‌ها، کاربری تجاری داشته باشند. با چنین طرحی، فضای اختصاص‌داده‌شده برای اسکان شهروندان ۱۰۰ درصد و فضای سبز تراکم ۱۱ درصدی خواهد داشت. 

کارالیس معتقد است که این طرح‌های پیشنهادی می‌تواند منجر به افزایش اسکان شهروندان شود و اسکان شهروندان لس‌آنجلس را در حدود دو تا سه برابر افزایش دهد و این در حالی است که ارتفاع ساختمان‌ها زیاد نمی‌شود. افزایش ارتفاع ساختمان‌ها یکی از موضوعاتی است که اغلب باعث نگرانی شهروندان می‌شود و تصور می‌کنند هویت محل زندگی‌شان در حال از دست رفتن است. کارالیس معتقد است که در مطالعه‌ی موردی به بازدهی حداکثری توجه شده و همچنین موضوع تناسب حداقلی نیز درنظر گرفته شده است. کارالیس این سوال را مطرح می‌کند: «شهروندان نقاط مختلف لس‌آنجلس به چه تعداد پارکینگ نیاز دارند تا مزاحمتی برای همسایه‌ها ایجاد نکنند؟»

 مرکز شهر لس‌آنجلس، در حال حاضر تعداد پارکینگ‌های کمتری نسبت به سایر نقاط دارد و به‌گفته‌ی وودز باگوت همین مساله نشانه‌ای از پیشرفت در این قسمت از لس‌آنجلس است. ایده‌ی این شرکت برای این قسمت شهر، تغییر پارکینگ‌های سنتی در خیابان به پارکینگ‌های جدید است و برای این کار وودز باگوت معتقد است که ساختمان‌های قدیمی که قابل استفاده نیستند، برای این تغییر کاربری بسیار مناسب خواهند بود. به اعتقاد کارالیس با چنین تغییری، شهروندان به‌جای استفاده از خودروهای خود در مرکز شهر، بیشتر به سمت استفاده از دوچرخه، اسکوتر و حمل‌ونقل عمومی متمایل خواهند شد که در نهایت از هزینه‌های چنین خدماتی برای توسعه‌ی منطقه می‌توان سرمایه‌گذاری کرد.

تغییراتی که شرکت وودز باگوت برای لس‌آنجلس پیشنهاد داده است، بسیار جالب توجه هستند. آیا این تغییرات می‌تواند موجب کاهش وابستگی زندگی مردم به خودروها در شهرهایی شود که جمعیت‌شان رو به افزایش است؟ یا آیا این تغییرات می‌تواند به‌عنوان مدلی برای سایر شهرهای پرجمعیت به‌کار برده شود؟ کارالیس معتقد است:ما می‌توانیم با این رویکرد، فضایی برای اسکان ۳ میلیون نفر دیگر در لس‌آنجلس در اختیار داشته باشیم و کسی هم متوجه این تغییر نمی‌شود. تنها، فضای اضافی کمتری برای پارک اتومبیل‌ در شهر خواهیم داشت.