کیهانی‌: با یک تیر سه نشان زدم

به گزارش تیترشهر : هیچ باورش نمی‌شد پسر کرمانشاهی با عبور از رقبای کنیایی اش راحت از خط پایان رد شود؛ رد شدنی به رنگ طلا. حسین کیهانی دونده استقامت ایران این بار به قول خودش، با سه نشانی که زد همه را مبهوت کرد؛ سورپرایزی باورنکردنی و دلچسب. او هم طلایی شد و هم رکورد بازی‌های آسیایی و ایران را زد.
*طلای تو همه را سورپرایز کرد. برنامه‌ات از اول برای طلا بود؟
بله. وقتی به ما بچه روستایی‌ها در رسانه توجه نمی‌شود، خب معلوم است که با طلایم همه غافلگیر می‌شوند. اگر نتایجم در سال ۲۰۱۷ بررسی کارشناسانه می‌شد، دیگر کسی غافلگیر نمی‌شد. من سال قبل در انتخابی تیم ملی، قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی داخل سالن ترکمنستان هم نتیجه خوبی گرفتم. در یک سال سه رکورد ملی و دو مدال خوشرنگ داشتم، اما وقتی فقط همه چیز فوتبال می‌شود و پخش ۹۰ دقیقه بازی و در مقابل نه مسابقه‌ام پخش شد و نه مصاحبه‌ای از من گرفتند.
*واقعاً می‌دانستی مدال طلا می‌گیری؟
رکورد شخصی من بین دونده‌های آفریقایی و ژاپنی نفر ۷-۸ بود. رقبایم بهترین رکورد‌ها را داشتند، با این حال مهم این بود که چه کسی روز مسابقه آماده باشد. سجاد قبل از مسابقه به من گفت: من هم رکورد ۱ دقیقه و ۴۴ ثانیه را دارم، اما واقعاً می‌توانم امروز با همین رکورد بدوم؟ تو حالا آماده‌ترین هستی. او طوری روحیه می‌دهد که به قول علی خدیور حتی او با پای مصدوم هم هیجان مسابقه پیدا می‌کند. شاید همین قضیه باعث شد تا من طلا بگیرم.
*به لحاظ فنی چقدر به تو کمک کرد؟
از دهکده که بیرون زدیم تا به استادیوم برسیم به من می‌گفت: باید برای مسابقه انرژی ذخیره کنی. چرا که ۳ هزار متر است و اگر در مسابقه مانعی را بیندازی ۳-۴ ثانیه وقت از دست می‌دهی، ۱۰۰ و ۲۰۰ متر نیست که زود تمام شود. گفت: بدن تو خوب است اگر دو خوابید با آن‌ها پیش برو و اگر سرعت هم دادند کار خودت را بکن. من هم طبق حرف‌های سجاد کار کردم. طبق همان حرف‌ها دویدم و طلا را گرفتم. من با ثبت رکورد ۸ دقیقه و ۲۲ ثانیه و ۷۹ صدم ثانیه سه نشان زدم. هم طلای بازی‌های آسیایی را گرفتم، هم ۳ ثانیه و ۱۰ صدم ثانیه رکورد بازی‌های آسیایی را زدم و خودم رکورددار شدم و هم ۱۱ ثانیه رکورد ۳ هزار متر با مانع ایران را شکستم. همان رکوردی که سال قبل در جهانی لندن ثبت کردم.
*حرکات آخر خط پایان را از قبل تمرین کرده بودی؟
اگر مسابقه مرا دیده باشید قبل از استارت مسابقه هم همین حرکات را انجام دادم و بعد هم سر خط پایان.
*حضور سجاد مرادی چقدر در درخشش تو نقش داشت؟
سجاد مرادی پر افتخارترین دوومیدانی‌کار ایران است. او در این مدت که کنارم بود، آنقدر به من اعتماد به نفس می‌داد که حد نداشت. او ترجیح می‌داد من چراغ خاموش تمرین کنم و حتی اجازه نداد نتیجه رکوردگیری‌هایم به بیرون درز کند، اما خیلی سخت تمرین می‌کردم. من سال قبل رکورد ایران را بعد از ۲۷ سال در قهرمانی جهان لندن زدم، در حالی که دو هفته مانده به مسابقه دنبال ویزا بودیم. امسال هم برای بازی‌های آسیایی در چهارمحال و بختیاری تمرین می‌کردم. مربی‌ام یکی، دو روز مانده به مسابقه در تمریناتم روی اعتماد به نفسم کار می‌کرد. او واقعاً مربی حرفه‌ای است. خیلی‌ها می‌توانند کورنومتر بزنند، اما او دقیقاً می‌داند چه برنامه‌ای بدهد و می‌داند چه روزی پیک من است.
*با این شرایط کم‌کم می‌شود توقع مدال جهانی از تو داشت؟
بدن من خیلی آماده بود. در جاکارتا برایم مدال مهم بود نه رکورد. با این بدن قول شرف می‌دهم در جهانی و المپیک مدال می‌گیرم، به شرطی که روزم باشد.
*تو در مسابقه جهانی هم می‌توانی سهمیه المپیک را بگیری؟
سال آینده مسابقه جهانی داریم و سعی می‌کنم برای نتیجه بروم. حالا این رکورد من ۱۱ ثانیه زیر رکورد ورودی المپیک است. یعنی دوره قبل ۸ دقیقه و ۳۳ ثانیه سهمیه می‌گرفت که با تکرار این رکورد در جهانی کار سختی برای سهمیه ندارم. البته امیدوارم مسئولان با این شرایط نگاه ویژه‌تری به من داشته باشند. چراکه دوومیدانی ورزش اول المپیک است و ۱۶۰ مدال دارد. من ناراحتم چرا سهم ایران ۸۰ میلیونی تنها یک یا دو مدال است. چرا نباید بیشتر مدال بگیریم؟