به گزارش تیترشهر : هرروز می‌رود، نمی‌دانیم کجا، نمی‌دانیم چرا. رفتن روزانه و مستمر اما به گفته مردم «بی‌نظمی» برق، صدای بسیاری را درآورده است: «این دیگر چه بازی است که هر روز درمی‌آورند؟»
این روزها که فشار اقتصادی با تمام وزنش روی روح و روان مردم افتاده است، رفتن برق، اتفاق بدی است که هر روز در بیشتر شهرها و روستاهای کشور می‌افتد و داغ دل مردم را از بدبختی‌ها تازه و بساط گلایه و انتقاد را فراهم می‌کند.
شاید اگر ادیسون می‌دانست اختراعی که می‌کند اگر روزانه سه ساعت قطع شود، زندگی میلیون‌ها نفر را مختل می‌کند، هرگز دست به چنین کاری نمی‌زد. البته شاید ادیسون موقع اختراعش ایران، مسئولان ایران و تصمیمات‌شان را در نظر نگرفته بود.
حال چیزی که هر روز در شهر اتفاق می‌افتد، این است که برق‌های مناطق مختلف چند ساعت در روز قطع می‌شود. کسی که مسئول قطع کردن برق‌هاست، زمانبندی ارائه شده را که اداره برق آن را «برنامه‌های خاموشی احتمالی» می‌خواند در نظر نمی‌گیرد.
مسئولان در نظر نمی‌گیرند که مردم می‌خواهند زندگی کنند
او در نظر نمی‌گیرد که ممکن است کودک پنج سالهای بین طبقه چهارم و پنجم در آسانسور گیر کرده باشد، و مادرش در خانه چشم‌انتظارش باشد؛ او در نظر نمی‌گیرد که ممکن است مغازه‌داری سرصبحی بخواهد کرکره برقی مغازه‌اش را بالا بدهد و با بسم‌الله کسب و کار روزانه‌اش را شروع کند.
او در نظر نمی‌گیرد شاید عده‌ای ماه‌هاست برای برگزاری یک مراسم یا همایش زحمت می‌کشند و همان چندساعت قطعی برق برایشان کافی است تا به بخت خودشان یک دل سیر بد و بیراه بگویند.
او در نظر نمی‌گیرد «برق رفته، برو فردا بیا» می‌تواند بهانه جدید عده‌ای از کارمندان برای در رفتن از زیر کار باشد و عده کثیری از مردم مجبور شوند بجای رفت و آمد یک ماهه به اداره، سه ماه بروند و بیایند. او در نظر نمی‌گیرد که ساعت‌ها خاموشی، زیاد است. آنها در نظر نمی‌گیرند مردم می‌خواهند زندگی کنند.
همین‌ها باعث شد انتقادها بالا بگیرد. حالا رانندگان تاکسی غیر از گرانی ارز و دلار و سکه و طلا، قطعی‌های بی‌موقع و بدموقع برق را در سرفصل صحبت‌ها و انتقادهایشان قرار می‌دهند. حالا مردم از همان دریچه‌ای که هر روز برق می‌رود، به شکلی بدبینانه به دولت و مسئولان نگاه می‌کنند.
روزهای بی‌فروغ پایتخت گردشگری جهان اسلام
در تبریز هم این اوضاع حاکم است. آنقدر حاکم که حالا بسیاری از مغازه‌دارهای بازار در برابر خاموشی‌ها گردن خم کرده و موتور برق برای مغازه‌شان تهیه کرده‌اند. حالا دیگر قطع شدن برق در تبریز یک عادت شده است و هر روز با خاموشیهای احتمالی‌مان به استقبال مهمانان و مسافران‌مان در سالی می‌رویم که تبریز به عنوان پایتخت گردشگری جهان اسلام انتخاب شده است.
قطعی‌های برق بالاخره باعث اعتراض و انتقاد تند و شدید امام جمعه تبریز شد. امام جمعه‌ای که از زمان انتصابش نشان داده طرف مردم است. حجت‌الاسلام سید محمدعلی آل‌هاشم در خطبه‌های نماز جمعه ۲۲ تیر گفت: «زندگی و کسب و کار مردم در این گرمای طاقت‌فرسا با قطعی‌های بی‌برنامه برق مختل شده است».
«در شرایط کنونی نباید مردم را مقصر دانست! مگر در تابستان سالهای گذشته هوا خنک بود که با چنین مشکلاتی رو به رو نبودیم؟»او از مسئولان اداره برق سوال مهمی پرسید: «در شرایط کنونی نباید مردم را مقصر دانست! مگر در تابستان سالهای گذشته هوا خنک بود که با چنین مشکلاتی رو به رو نبودیم؟».
«چه بر سر تدبیر و چاره اندیشی‌تان آمده است و چرا باید مردم تماس بگیرند و شکایت کنند که ۴۰۰ جوجه در مرغداری به خاطر قطعی برق تلف شده و یا یخچال های کسبه و فروشندگان در بازار دچار اشکال شده است؟». این را هم امام جمعه تبریز مطرح کرده بود.
شنبه، یعنی یک روز پس از انتقادهای امام جمعه، مدیرعامل شرکت توزیع برق تبریز خبرنگاران را دعوت کرد تا در یک نشست خبری اوضاع را روشن کند.
عادل کاظمی با ذکر برخی آمار و ارقام، از مردم خواست که در مصرف برق صرفه‌جویی کنند بلکه بتوانیم ساعت‌های کمتری در روز شاهد خاموشی باشیم.
او همچنین گفت که این خاموشی در تمام استان‌های کشور به جز خوزستان هر روز اتفاق می‌افتد و حتی یک‌روز دیدیم که برق همسایه‌مان جمهوری آذربایجان هم رفت.
«از خجالت آب شوید!»
اما همه این فیلم را در فضای مجازی دیده‌اند که الهام علی‌یف، رئیس جمهور آذربایجان بخاطر قطعی یک‌روزه برق در یکی از شهرها کابینه خود را فراخوانده و آنها را با این جمله مورد محاکمه قرار داده است: «از خجالت آب شوید؛ شما فقط و فقط باید خجالت بکشید، باید از ملت خجالت بکشید».
شبهه مهمی که در این بین برای مردم ایجاد شده، این است که وقتی برق می‌رود، کجا می‌رود؟ آیا برق‌مان را صادر می‌کنند که حالا با کمبود مواجه شده‌ایم و مجبوریم چشمان‌مان را به خاموشی عادت بدهیم؟
شایعه صادرات برق به کشورهای همسایه تکذیب می‌شود
مدیرعامل برق منطقه‌ای آذربایجان شرقی به این سوال پاسخ می‌دهد: «برق آذربایجان شرقی با کشورهای آذربایجان، ارمنستان و ترکیه ارتباط دارد که واردکننده انرژی از این کشورها هستیم و شایعه صادرات برق به کشورهای همسایه، تکذیب می شود».
افشین روشن میلانی برای جبران کمبود برق در آذربایجان شرقی، سرمایه‌گذاری برای احداث نیروگاه‌های جدید را پیشنهاد می‌دهد و می‌گوید: «نیروگاه هریس و سهند بناب تا پایان سال به اتمام می رسد و نیروگاه های سبلان در اردبیل، ارومیه و منطقه آزاد ارس استان آذربایجان شرقی نیز در حال احداث و توسعه است».
او همچنین با بیان اینکه نیروگاه آیدوغموش میانه یک هفته است که از خط خارج شده و در حال رفع اشکال است، اعلام می‌کند: «اما خاموشیهای اخیر برق در استان آذربایجان شرقی به دلیل این نیروگاه نیست بلکه به دلیل کمبود سراسری است».
میلانی در پاسخ به بخشی از انتقادات مردم در حوزه اعلام برنامه‌های خاموشی می‌گوید: «برنامه خاموشی برق شهرهای تبریز، آذرشهر و اسکو و سایر شهرستان‌های استان در سایت شرکت توزیع نیروی برق استان به اطلاع عموم مردم می‌رسد».
این درحالی است که برق‌ها طبق برنامه‌های خاموشی منتشرشده قطع نمی‌شوند و همچنین این قطعی حتی در سطح شهر به صورت عادلانه برقرار نمی‌شود. به‌طوری که شهروندان در نقاط پایین‌شهر از قطعی بیش از چندین ساعته و مکرر برق در یک روز خبر می‌دهند اما ساکنان محلات بالاشهر می‌گویند: «حتی بعضی روزها برق‌مان قطع نمی‌شود».
هرچند قطعی برق برای همه مردم مشکلات روزمره به وجود آورده است اما برخی اقشار و صاحبان برخی مشاغل و حرفه‌ها می‌گویند از قطعی برق «خسارت دیده‌اند».
آب شدن و فاسدشدن مواد غذایی موجود در یخچال‌های سوپرمارکت‌ها، لبنیاتی ها، فاسد شدن خمیر نانوایان، سوختن و یا نیم‌سوز شدن دستگاه‌های برقی، خسارت‌های میلیونی به واحدهای تولیدی، همه از تبعات قطعی‌های بی‌برنامه برق است که معاون هماهنگی توزیع برق توانیر قول می‌دهد: «خسارت‌های ناشی از قطعی‌های ناگهانی برق پرداخت می‌شود».
مسئولین نگاه ویژه داشته باشند
حال در این خاموشیهای مستمر و مکرر، نگاه مردم به مسئولان است و نگاه مسئولان به مردم. مسئولان انتظار دارند مردم صرفه‌جویی کنند؛ همانطور که باید در مصرف آب صرفه‌جویی کنند اما آمار نشان می‌دهد که تنها کمتر از ۱۰درصد از آب صرف مصارف خانگی می‌شود و بنظر می‌رسد باید فکر دیگری کرد.
مردم از مسئولان انتظار دارند که اوضاع را مدیریت کنند و اگر شرایط آنقدر بحرانی است که چاره‌ای جز قطع‌کردن روزانه برق وجود ندارد، قطعی‌ها طبق زمانبندی و به صورت عادلانه اتفاق بیفتند.
البته در جامعه‌ای که ما زندگی می‌کنیم برنامه‌ریزی و زمانبندی چندان جایگاهی ندارد. وقتی هرشب به رخت خواب می‌رویم، نمی‌دانیم فردا فقیرتر می‌شویم یا سرمایه‌دارتر. نمی‌دانیم فردا اگر خورشید طلوع نکند، می‌توانیم روشنی را برقرار کنیم یا نه. حتی شاید شما نمی‌دانید رفتن و آمدن برق مرا مجبور کرده بارها این گزارش را از سر بنویسم.
