به گزارش تیترشهر : خروسخوان هر روز، همان وقت که صدای اذان بر بام خانهها گُل میاندازد و
خلقالله را برای نماز صبح بیدار میکند، بوی دلچسب آشنایی میچرخد و
میچرخد تا بیاید و بنشیند زیر دماغ اهالی محل! همانهایی که مشتری هر روز
نان برشته شاطر محله هستند. در سرما و گرما خمیر میگیرد، پر جنب و جوش
است، کنار تنور داغ میایستد، با عشق دستش را در میان تنور آتش میبرد، نان
را برشته میکند و از زخم شدن و سوختن و تاول دستش دَم نمیزند.
نانوای
با عشق محله نان سنگک، بربری، تافتون، لواش و فانتزی و ... یعنی قوت غالب و
برکت سفره زندگیمان را میپزد و دستمان میدهد اما خود هزار و یک مشکل در
زندگی دارد، هر روز پای تنور عرق میریزد تا جلوی مشتری، مردم محل و
خانوادهاش عرق شرم نریزد.
خداقوت و دست مریزاد به همه مردان و زنان نانوای ایران زمین ...