برای روشن شدن پاسخ این سوالات باید به اوضاع و احوال درونی جمهوری آذربایجان، ماهیت واقعی رویکرد سیاسی باکو به ایران و تحولات جاری فکری و سیاسی و دینی در جمهوری آذربایجان توجه داشت. بطور خلاصه، واقعیت جاری در جمهوری آذربایجان این است که نظام لائیک باکو ، بزرگترین نیروی رقیب خود را در قوت گیری جریان تشیع اصیل در جمهوری آذربایجان می داند و برای منکوب کردن جریان تشیع اصیل نیز بیش از هر نیروی دیگری به صهیونیسم متوسل شده است. 

در مورد اخیر، گلوله خوردن المار ولی اف، فرماندار گنجه که او را به هتاکی و ضدیت با تشیع می‌شناختند، به موضوعی سیاسی و چالشی در جمهوری آذربایجان تبدیل شده است.

با توجه به اهمیت سیاسی و فرهنگی و تاریخی شهر گنجه و تاثیرگذاری آن در مقابل باکو و نیز گستردگی و اهمیت و تاثیرگذاری موضوع حمله به فرماندار گنجه، دولت باکو نیز تلاش کرده است که این ماجرا را به فرصت دیگری در پیشبرد سیاست ضربه زدن به تشیع اصیل در جمهوری آذربایجان، گسترش سرکوب شیعیان این کشور و تداوم اقدامات ضد ایران تبدیل کند.

اما، فقدان سند و مدرک لازم و در کنار آن ، ادعاهای باکو مبنی بر تنش زدایی و بهبود روابط با تهران در سال های اخیر ، باکو را در این فرصت طلبی ضدایرانی و ضدشیعی با تناقض مواجه می کند و به همین علت، این بار باکو بجای ایراد اتهام مستقیم به دولت و سازمان های امنیتی و فرهنگی ایران، انگشت اتهام مبهم خود را  به سوی مرکز فکری جهان تشیع و ایران یعنی شهر قم و جدیدترین مظهر و نماد قدرت معنوی ایران و تشیع، یعنی «مدافعان حرم » گرفته است.

گرچه از نظر غیرمطلعین به امور جمهوری آذربایجان، متهم کردن «مدافعان حرم» با ادعای اقامت هشت ماهه ضارب فرماندار گنجه در قم و آموزش نظامی وی در سوریه، سناریویی بسیار پیش پا افتاده و ناچیز است و نیازی به پاسخگویی و خنثی سازی ندارد، اما مطلعین اوضاع و احوال جمهوری آذربایجان به خوبی می‌دانند که تبلیغات در عرصه رسانه‌ای این کشور برجای مانده از ویرانه‌های کمونیسم و اشغال شده توسط صهیونیسم، با همین نوع سناریوسازی ها ساری و جاری است.

تجربه حدودا 25 ساله اخیر نشان می دهد که در اجرای نقشه قتل رقبای قدرتمندان حاکم بر باکو ، همانند قتل ضیاء بنیادوف، معاون اول حزب حاکم آذربایجان نوین که رقیبی قدرتمند برای حیدرعلی اف شده بود، قتل روشن جوادوف، فرمانده پیشین نیروی پلیس ویژه جمهوری آذربایجان، شمسی رحیم اف، رئیس اداره ویژه امنیتی ریاست جمهوری آذربایجان ، قتل عافی الدین جلیل اف، معاون رئیس مجلس جمهوری آذربایجان ، قتل آذر اسماعیل اف، رئیس «اداره مبارزه با مواد مخدر» وزارت کشور جمهوری آذربایجان ، قتل فرامرز مقصودوف، رئیس آکادمی ملی علوم جمهوری آذربایجان، قتل روشن علی اف، رئیس اداره بازپرسی دادستانی کل جمهوری آذربایجان، قتل فتح الله حسین اف، معاون فدراسیون ملی فوتبال جمهوری آذربایجان، المار حسین اف، سردبیر نشریه مونیتور ، قتل رائیل رضایف، فرمانده نیروی هوایی و نیروی دفاع هوایی جمهوری آذربایجان که با وابسته شدن سیستم دفاع هوایی این کشور به رژیم صهیونیستی مخالفت کرده بود، قتل میرزا نوروزوف، مشاور ارشد در نهاد ریاست جمهوری آذربایجان ، قتل نوروزعلی اف محمدوف، سردبیر نشریه «صدای تالش» و سایر قتل های زنجیره ای بی انتها در جمهوری آذربایجان،  سازمان های ذیربط این کشور  همواره سناریوهای بسیار ابتدایی و مضحک را در سطح گسترده منتشر کرده و در شرایط خاص حاکم بر جمهوری آذربایجان، اهداف سیاسی خاص خود را از طریق همین نوع سناریوسازی های سخیف تامین کرده اند و نیازی به پاسخگویی نیز ندیده اند.

بنابراین، نمی توان به صِرف ابتدایی و مبهم و کلی گویی بودن سناریو اخیر منتشر شده در اطلاعیه مشترک «سرویس امنیت دولتی»، «دادستانی کل» و «وزارت کشور» جمهوری آذربایجان ضد شهر مقدس قم و در واقع ضد حوزه علمیه قم ، «مدافعان حرم» ، گروه های طلاب شیعی جمهوری آذربایجان در قم و « جنبش اتحاد مسلمانان » ، به این اطلاعیه بی توجه ماند.

_{منبع:مشرق}

ویژه‌ها:

راه، به جایی نو