به گزارش تیتر شهر؛ شهربانو امانی، عضو شورای شهر تهران در شصت و ششمین جلسه علنی شورای شهر تهران در متن پیش از دستور به بررسی شورای شهر در سالی که گذشت پرداخت. وی با اشاره به نقش شوراها، از شهردار جدید خواست تا به ارتباط منسجم وی و مدیرانش با شورا به تقویت انسجام رفتاری بپردازد و از طرفی با توجه به مسولیت سنگینی که محول شده بداند که تنها نیست و با پشتیبانیِ این شورای منسجم، حمایت بخش عمدهای از مردم شهر را نیز به همراه دارد.
بسم الله الرحمن الرحیم
همکاران محترم، اصل 7 و 7 اصلِ فصلِ 7 از قانون
اساسی 177 اصلی ما، به شوراها اختصاص دارد و اولین انتخابات شوراها، در 7
اسفند سال 77 و توسط دولت 7اُم، برگزار شد. نهادِ شورا به عدد 7، گره جالبی
خورده است. این 7های جالبِ تصادفی را به فال نیک میگیرم برای سرعت بخشیدن
به بالندگیِ کند و آهسته این نهاد سیاسی اجتماعی که استخوان بندی ادارهکرد
جوامع است.
اولین انتخابات شوراها، 20 سال پس از انقلاب و 20 سال پیش
از زمان حاضر برگزار شد. 20 سال پس از زمانی که امام راحل چنین دستور
دادند: "در جهت استقرار حكومت مردمي در ايران و حاكميت مردم بر سرنوشت خويش
كه از ضرورتهاي نظام جمهوري اسلامي است لازم مي دانم بي درنگ به تهيه آيين
نامه اجرايي شوراها براي اداره امور محل شهر و روستا در سراسر ايران اقدام
و پس از تصويب به دولت ابلاغ نماييد تا دولت بلافاصله به مرحله اجرا در
آورد ."
و همینطور، 20 سال پس از تلاشهای مرحوم آیت الله طالقانی
در ایجاد این نهاد اجتماعی سیاسی که زمانی فرمودند "صدها بار گفتم که
مساله شورا از اساسیترین مسائل اسلامی است. خداوند حتی به پیغمبرش با آن
عظمت میگوید با این مردم مشورت کن، به اینها شخصیت بده، بدانند که
مسوولیت دارند، متکی به شخص رهبر نباشند. این اصل اسلامی است. یعنی همه
مردم از خانه و زندگی و واحدها باید در کارشان با هم مشورت کنند... چرا
نمیشود؟ نمیدانم. امام دستور میدهد، ما هم فریاد میکشیم، دولت هم
تصویب میکند ولی عملی نمیشود. گروههایی، افرادی دستاندرکار، شاید
اینطور تشخیص بدهند اگر شورا باشد دیگر ما چکاره هستیم؟"
مدیریت سیاسی
شورایی در ایران، فراز و فرود زیادی پشت سر گذاشته، از آمال مشروطه خواهان و
ایده های اولیه انجمن های ایالتی ولایتی تا فرمان امام و تلاشهای مرحوم
آیت الله طالقانی و نهایتا استقرار این نهاد در زمان ریاست جمهوری آقای
خاتمی. این تفکر شورایی، در مسیرِ بالندگیاش، شاید بیش از خودِ مشروطه،
تغییرات ژرفی در نظام سیاسی و اجتماعی ما پدید آورده است.
رشد بسیار
کندِ نهادینه شدن شوراها، پس از گذشت بیش از صدسال از اولین تلاشهای
رسمی(اصول 91 و 92 متمم قانون اساسی، سال 1285)، نهایتا اکنون نهادی را شکل
داده که صرفا میتواند 3 نقشِ البته مهم، ایفا کند که با جایگاه و شان
واقعی شورا همخوانی ندارد.
یک. خودش با رای مستقیم مردم انتخاب شود.
دو. شهرداران را انتخاب کند و بودجه شهرداریها را تصویب و نظارت کند.
سه. هرچند محدود، از طریق دولت یا مستقیم، به مجلس، "طرح" پیشنهاد دهد.
اگر
هدف از شوراها، همانگونه که در فرمایش امام نیز آمده است، ایجاد حکومت
مردمی و حاکمیت مردم بر سرنوشت خود است، با این سه نقشِ ابتدایی و اولیه
نمیتوان به این اهداف دست یافت.
در مورد لزوم تقویت نهادِ شورا و پذیرشِ مفهومِ مجالس و دولتهای محلی، در دو سطح کلان و خرد، دو نکته را یادآور میشوم.
در
سطح کلان، مجالس ملی و شوراهای استان و شهر و روستا، در کنار یکدیگر،
بافتی مردمی و سرزنده از قدرت سیاسی را شکل میدهند که ضرورتِ اکنونِ ایران
است. تا زمانیکه، کار مردم به مردم واگذار نشود و تصمیمها در جایی دور از
دسترس مردم گرفته شود، به ویژه به لحاظ امنیتی و اقتصادی، باید دائم نگرانِ
نگهداشتِ سنگها بر روی هم باشیم که کاری عبث و بس دشوار و پرهزینه خواهد
بود. چنانکه تاکنون فرصت سوزی کردهایم و و با این بیتوجهی به نهاد شورا و
سپردن امور مردم به دست خودشان، اکنون، هزینه های گزافی متحمل میشویم. چه
نظام و چه مردم.
در سطح خرد نیز، سپردنِ امور مردم به مردم از طریق شوراها، کمک خواهد کرد که به آرزوی دیرینهمان یعنی کوچکسازی…
[11:01, 5/20/2018] محمدحسن: ره مقدماتی و تمرین مردمسالاری محلی بوده است.
و
اما در سالی که گذشت، شورای پنجم، قبض و بسطی از انسجام را تجربه کرد و
نهایتا با رای یکپارچه به جناب آقای افشانی، نمره قبولی در آزمونِ وحدت در
رویه و رفتار را اخذ کرد. اختلاف در افکار طبیعی است، آنچه مهم است، تفاهم و
انسجامِ رای بر سرِ اجراست.
یکشنبه هفته گذشته، به گمان من، شورای شهر
تهران، این امر را ثابت کرد که در عینِ وجود انواع فشار های بیرونی و نیز
اختلاف سلیقههای درونی، نهاد شورا به حدی از کارآزمودگی رسیده است که
بتوان بر این نهاد اتکا کرد و وظایف بیشتری محولش کرد.
جناب آقای سید
محمدعلی افشانی، شهردار محترم تهران، انتخاب جنابعالی حاصل این انسجام و
وحدت رویه است. انتخابتان را مجددا تبریک عرض میکنم و دو نکته را یادآور
میشوم.
یک اینکه انتخاب جنابعالی، همانطور که عرض کردم، یکی از نقاط عطف
انسجام گروهی در سطح شوراهاست. و شاید الگو برای سایر واحدهای شورایی. لذا
توجه جنابعالی را به این موضوع جلب میکنم و عرض میدارم که ارتباط منسجم
شما و مدیرانتان با شورا، تقویتکننده این مدل از انسجام رفتاری در تفکر
شورایی خواهد بود و از طرفی با توجه به مسولیت سنگینی که به شما محول شده،
بدانید که تنها نیستید و با پشتیبانیِ این شورای منسجم، حمایت بخش عمدهای
از مردم شهر را نیز به همراه دارید.
دو اینکه، آنچه در تهران مفقود است،
معنی و هویت است و البته گامهای بزرگ و شجاعانه برای رسیدن به این معنی و
هویت. جنابعالی به عنوان یک مدیر موفقِ عمرانی و پروژه شناخته شدهاید.
لکن، تهران به اندازه کافی در اثر پروژههای ناهمسو، مورد آزار قرار گرفته
است. ازجنابعالی انتظار دارم تهران را و پروژههایش را، در زیر چتری از یک
معنی و هویتِ بالادست که مورد تایید شورا نیز باشد توسعه پایدار دهید.
دیروز،
29 اردیبهشت، سالگرد انتخابات شورای شهر بود. انتخاباتی که هم درصد مشارکت
شگفتآور بود و هم تعداد آرای لیستِ پیروز. این حجم مشارکت و این تعداد
رای، یک معنی بیشتر ندارد و آن اینکه، ما برای بازآفرینی راهی جز موفقیت
نداریم و بار بسیار سنگینی بر دوش ماست.
شهربانو امانی – عضو شورای اسلامی شهر تهران // یکشنبه 30 اردیبهشت 1397