با توجه به اینکه در شورای چهارم شهر تهران برگزاری نمایشگاه های بزرگ و پر مخاطب داخل شهر تهران ممنوع اعلام شد، اما در دوره جدید مدیریت شهری به رغم ارتباط همسو دولت و شهرداری تهران شاهد برگزاری چنین نمایشگاه هایی در داخل شهر تهران هستیم. این تغییر رویکرد نشان می دهد که برگزارکنندگان دولتی بیشتر از آنکه به فکر آرامش شهروندان تهرانی باشد؛ به فکر کسب درآمد بیشتر ازاین محل ها هستند.
به گزارش تیتر شهر: زمانی که مجموعه نمایشگاه های بین المللی تهران در قالب شهر آفتاب به خارج از پایتخت برده شد؛ تصور بر این بود که محل جدید برگزاری نمایشگاه ها می تواند کمی آرامش از دست رفته تهران را در زمان هایی که بزرگترین نمایشگاه های بین المللی مانند خودرو، نفت و کتاب در تهران برگزار می شد؛ را به تهرانی ها باز گردانند.
پا فشاری شورای چهارم و مدیریت شهری سابق به انتقال این نمایشگاه های بزرگ به خارج از شهر تهران که البته با همراهی پلیس راهور تهران بزرگ نیز همراه بود توانست قدری تاثیرگذار باشد اما بعد از روی کار آمدن مدیریت جدید شهر تهران با وجود همسوبودنتفکرات حزبی و سیاسی ای که با دولت داشت؛ اما به نظر می رسد که امتیاز برگزاری این نمایشگاه ها از شهرداری تهران به دولت برگرداننده شده است.
هر چند یکی از دلایل بازگشت دوباره این نمایشگاه ها به داخل شهر تهران کامل نبودن مجموعه نمایشگاه های بین المللی شهر آفتاب است امابه نظر می رسد که این بهانه ای بیش از سوی برگزار کنندگان این مجموعه ها به ویژه وزارت صنعت و معدن نیست.
در حال حاضر دو مرکز نمایشگاه های بین المللی سئول در نزدیکی بزرگراه چمران و مجموعه مصلی تهران در مرکز شهر از دید مسئولان دولتی بزرگترین پتانسبل را برای برگزاری این نمایشگاه های بزرگ در دل شهر تهران دارند.
برای برگزار کنندگان ترافیک، افزایش آلودگی هوا و موارد این چنینی مهم نیست بلکه مهم رضایت شرکت کنندگانی است که حاضر به پرداخت هزینه های میلیونی برای شرکت در این نمایشگاه هاست.
حال اگر از وزارت صنایع به عنوان متولی برگزاری چنین مجموعه هایی سوال شود که سهم شهرداری تهران از محل درآمدهای کلان این نمایشگاه ها چقدر است، قطعا سکوت می کنند چرا که در برنامه ریزی های این وزارتخانه در زمان تقسیم سود برگزاری نمایشگاه شهرداری تهران و خدماتی که مجبور به ارائه آن است جایگاهی ندارد.
نکته دیگری که به نظر می رسد در این میان شورای پنجم شهر تهران نباید از آن غافل شوند، مجموعه مصلی تهران است.
زمانی که تصمیم گرفته شد تا بزرگترین مجموعه دینی با معماری فاخر ایرانی و اسلامی با نظر مساعد بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در بخشی از اراضی عباس آبادساخته شود، هدف این بود که با تکمیل این مجموعه که درون خود معماری تمامی دوران های شکوفایی تمدنی ایران از هخامنشیان تا دوران اسلامی را در خود جای داده است، مصلی تهران به بزرگترین مرکز دینی جهان اسلام تبدیل شود.
اما با وجود گذشت 30 سال از این تصمیم اکنون این بسیاری از کشورهای حاشیه که فرهنگ و تمدنی به بزرگی ایران ندارند با ایجاد مساجد و مراکز دینی با معماری فاخر سعی کردند تا این خلاء را در میان کشورهای اسلامی پر کنند و ایران از این گردونه رقابت و تاثیرگذاری دینی باز ماند.
اکنون این مجموعه بیشتر از آنکه صرف امور فرهنگی شود، به محلی برای کسب درآمد برای مدیران آن تبدیل شده است. در اواخر دوره مدیریت محمد باقر قالیباف، مدیریت شهری تهران سعی کردن تا با مطرح کردن این موضوع که تکمیل مصلی تهران را به شهرداری واگذار شود، بالاخره این سازه نیمه کارپیر و فرسوده را به سرانجام برساند، اما برخوردهای سیاسی و جبهه گیری هایی که در مقابل این تصمیم گرفته شد، باعث شد تا نه تنها این مجموعه تکمیل نشود، بلکه همچنان به درآمدزایی خود ادامه دهد.
نکته قابل تامل این است که برای هیچکدام ازمسئولان دولتی نیز این سوال مطرح نمی شود که به رغم آنکه هر سال بودجه ای برای تکمیل این مجموعه از سوی مجلس مصوب می شود، درطول این سال ها چرا این مجموعه کامل نشده است و نیمه کاره بودن آن نه تنها افتخاری برای شهر تهران است، بلکه در منظر شهری تهران نیز تاثیر گذار خواهد بود.
بعد از انتقادهایی که به برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب در مصلی تهران از سوی رسانه ها انجام شد، اکنون شورای شهرتهران نسبت به برگزاری نمایشگاه خودرو داخل تهران موضع خود را بر مبنای مخالفت قرار داده است.
حال باید دید که قدرت مدیریت شهری تهران به ویژه شورای پنجم شهر تهران باعث خواهد شد تا چرخه برگزاری نمایشگاه های بین المللی در شهر تهران به جایگاه اصلی خود باز گردد یا باز هم لابی های پشت پرده باعث خواهد شد تا دومین نمایشگاه بزرگ ایران نیز درست در مقابل چشمان مدیران شهری در تهران برگزار شود!
