روز گذشته سه کاندیدای ریاست شهرداری تهران در صحن علنی شورای اسلامی شهر تهران حاضر شده و به ارائه طرح و برنامه های خود برای اداره کلان شهر تهران پرداختند. سوالات سیاسی اعضای شورای شهر درباره کم وکیف برنامه ها از کاندیداها کم نبود.
به گزارش تیتر شهر:از شائبه دریافت ملک غیرقانونی حسینی مکارم تا پرسش از سامان دهی نیروهایی مازاد شهرداری و به اصطلاح غیرخودی ها با سه کاندیدا مطرح شد.
اما خبرنگاران و اصحاب رسانه و فعالان شهری بعد از شنیدن برنامه کاندیدها به این اتفاق نظر رسیدند که برنامه ای از سوی کاندیداها برای حل معضلات اجتماعی پایتخت ارائه نشده است تا گرد نا امیدی از ناهنجاری های روزمره وکهنه پایتخت همچنان بر سر و صورت شهروندان تهرانی بنشیند.
کارتن خواب ها معضل مشترک مناطق تهرانکارتن خوابی یکی از معضلات جدی اجتماعی شهر تهران است که در این سال ها تصاویر غم انگیزی را برچهره این شهر تحمیل کرده است.
کسانی که نه تنها معمولا با معضلی مثل اعتیاد دست وپنجه نرم می کنند بلکه جایی نیز برای زندگی کردن ندارند و در گوشه کوچه ها و یا حاشیه بزرگراه ها به زندگی ادامه می دهند و نگاه مردم را به خود جلب می کنند
نکته مهم این است که مشکلات اجتماعی کلانشهر تهران ریشه هایی مشترکی دارد.
فقر، حاشیه نشینی، کارتن خوابی و اعتیاد سال هاست که لبخند را از لب تهرانی ها گرفته اند و در جای جای شهر آثار نتایجی بر جای گذاشته اند.
بنا به آمارهایی که در سال های گذشته منتشر شد بیشترین کارتن خواب ها در مناطق 7، 12 و 16 ساکن هستند اما این آمار همیشه در سال های گوناگون متغیر بوده و قطعی نیستند.
سازمان رفاه و خدمات اجتماعی شهر تهران در سال 90 آماری از نتایج گشت های جمع آوری معتادات و تکدی گری طی سال های 1385 تا 1390 ارائه کرده است اما به روز رسانی این آمارهرگز به درستی انجام نشده است زیرا به گفته کارشناسان این آمار نشان دهنده تعداد واقعی کارتن خواب ها در شهر تهران نیست و به ویژه این ارقام صرفاً تعداد دستگیر شده ها را نشان می دهد و با توجه به این که ممکن است یک فرد در طول سال بیش از یکبار جمع آوری شده باشد .
با توجه به اینکه مشاهدات میدانی فعالان اجتماعی و دردل های شهروندان حاکی از این است که از دهه 90 روند کارتن خوابی در شهر تهران افزایش یافته است.
طبق آخرین آمارها رضا قدیمی، رییس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران که به رسانه ها اعلام کرده است 18 مددسرا گرم خانه به سه هزار و 600 معتاد در مناطق مختلف شهر تهران شب‌های سرد تهران خرمات می دهندد.
همچنین اتوبوس‌هایی در برخی نقاط شهر مستقر شده که تا صبح بخاری آنها روشن است و افرادی که به هر دلیلی از ورود به مددسراها خودداری می‌کنند می‌توانند در این اتوبوس‌ها، که وسیله گرمایشی دارند و وعده غذای گرم در آنها داده می‌شود، شب را به صبح برسانند.
در این گرم خانه ها خدمات بهداشتی و درمانی به نیازمندان ارائه می شود و همچنین فعالیت های مددسراها را 24 ساعته اعلام کرد.
به عبارت دیکر یعنی در طول روز نیز این مددسراها به فعالیت خود ادامه می دهند و کارتن خواب ها می توانند در این گرم خانه ها بمانند و از خدمات این مکان ها استفاده کنند.
بنابر گفته این مسئول شهرداری اسکان معتادهای کارتن خواب در گرمخانه ها در شب های سرد زمستان که روز به روز نیز بر تعداد آنها افزوده می شود تنها کاری است که شهرداری تهران در این سال ها انجام داده است و شاید تلفن 137 تنها تلفنی بوده است که صدای مردم را در این سالها شنیده است .
صداهایی اخباری مانند فروش دختر نوجوان در ون توسط پدرش برای تامین پول مواد مخدر را به شهرداری انتقال می داده است .
ظاهرا توان شهرداری تهران به عنوان نهادی که طی یک دهه گذشته به درست و یا غلط اندکی از شکل خدماتی به شکل اجتماعی درآمد در ارائه این خدمات محدود شد اما ابعاد این معضل گسترده تر از آن است که با این اقدامات و تنها از سوی یک نهاد حل شود .
اما جای طرح این پرسش اعضای شورا از کاندیدای شهرداری خالی بود که با توجه به اینکه سامان دهی معتادان و کارتن خوابان نیازمند رایزنی با مسئولان نهادهای دیگر است و به دلیل شرح وظایف و خلاهایی قانونی از وظیفه شهرداری تهران خارج است
برنامه های این کاندیدها برای حل این معضلات چه خواهد بود ؟ آیا پاکسازی محلات که به قول برخی کارشناسان راه حل مقطعی حل این مشکلات بوده دوباره تکرار خواهد شد یا شهردار جدید باید به فکر راههای تازه ای برای حل مشکلات تهران باشد ؟مسلما چون این پرسش ها از سوی اعضا به خصوص رییس کمیسیون اجتماعی شورا محمد جواد حق شناس مطرح نشد ،جوابی نیز برای شهروندان ارائه نشد.
معضل کودکان کار در تهران هرگز پرسیده نشد همان طور که ذکر شد معضلات تهران ریشه های مشترک و متفاوتی دارد.
چشم شهروندان تهرانی دیگر به دیدن کودکانی که هر روز بر سر چهارراه های و بر مسیر ماشین ها به گل فروشی و شستن شیشه ماشین مشغولند ،عادت کرده است .
معضل کودکان خیابانی که به قول فاطمه دانشور عضو سابق شورای اسلامی شهر تهران برای سامان دهی آن به 80 میلیارد تومان پول لازم است عضو سابق کمیسیون اجتماعی شورا که نامش از لیست امید نیز جا ماند بر مبنای تحقیقات میدانی درباره آسیب های اجتماعی شهر تهران از عدم هماهنگی دستگاه ها با یکدیگر انتقاد کرده و گفته بود: ریشه بسیاری از این حوادث، نقص قوانین و عدم پای بندی دستگاه های اجرایی به وظایفشان است، گروههای مختلف سیاسی مرتب انرژی اجرایی شدن طرح ها و برنامه را می گیرند.
شاید گفته این عضو کمیسیون اجتماعی با نجربه حلقه مفقوده عدم پرسشگری اعضای شورا پنجم از کاندیدها درباره برنامه های مشخص برای حل مشکلات اجتماعی شهر را نشان می دهد که گاهی درگیری های سیاسی در ارگان ها ونهادهای اجتماعی انقدر جدی است که حتی مجال پرسش درباره آینده حل مشکلات را نیز از شهروندان دریغ می کند .
راهکار کنترل حاشیه نشینی نیز مطرح نشدمعضل حاشیه نشینی یا به تعبیری زندگی در سکونت گاه های غیر رسمی در استان تهران به عنوان مرکز کشور، آن قدر نگران کننده است، که سید حسین هاشمی، استاندار سابق تهران، در مراسم تودیع خود و معارفه محمد حسین مقیمی به عنوان استاندار پایتخت، مقابله با این آسیب اجتماعی را به وی توصیه کرد.
وی زمانی که در حال ارائه گزارش عملکرد خود در مراسم معارفه و برشمردن معضلات جدی استان تهران بود، گفت: کسری های استان تهران از بسیاری از مناطق محروم بیشتر است، یکی از مشکلاتی که در استان تهران با آن مواجه هستیم حاشیه نشینی است، که از اهمیت قابل توجهی برخوردار است .
اما به باور کارشناسان اجتماعی اهمیت مشکل حاشیه نشینی این است که ریشه مشکلات اجتماعی مانند فقر و تکدی گری و اعتیاد در حاشیه نشینی ریشه دارد و شاید ابعاد اسناد بالا دستی مدیریت شهری مانند طرح جامع و طرح تفصیلی بر همین مبنا برکنترل حریم شهر تهران تاکید ویژه ای داشتند .
شهری که هر روز بر اثر ساخت وساز ها و مهاجرت های بی رویه بزرگ تر شده و آسیب ناشی از این گسترش را نصیب شهروندان می کند با وجود اهمیت این مشکل این معضل نیز در برنامه های سه کاندیدای دیروزجایی نداشت .
عدم برنامه اجتماعی کاندیداها در سایه بی توجهی شورا حالا همه مردم و کارشناسان و اصحاب رسانه بر ای باورند که شهر تهران دارای مشکلات پیچیده اجتماعی است علاوه بر کارت خوابی ،کودکان کار و حاشیه نشینی ،موضوع مهاجرت کولی ها و هادوری ها در فصل های پایانی سال بر بار ترافیک و آلودگی و شلوغی تهران می افزاید این مشکلات به همراه ده ها و صدها معضل که از محله ای به محله دیگر متفاوت است نیازمند طرح و برنامه جدی است ؟
آیا نباید شهردار آتی تهران با تدوین لایحه ای مناسب و با رایزنی با قوه مجریه و مغننه برای آسیب های شهر تهران چاره اندیشی کند و دستگاههای دیگر را در این راه با خود همراه کند؟ آیا با وجود این مشکلات نمی بایست کاندیدها در روز گذشته به ابعاد زخم های اجتماعی تهران به طور کلی و جزیی نگاه دقیق تری می داشتند ؟
ریشه این عدم پرسشگری دقیق شورا را می توان ناشی از عملکرد پر رنگ سیاسی این دوره دید تا زمانی که جنگ احزاب 8 ماه است تهران را درگیر انتخاب شهردار کرده است نه تحقیقات میدانی و کارشناسی کمیسیون اجتماعی شورا فعال شده و نه کاندیدای شهرداری خود را موظف به برنامه ریزی درباره مشکلات شهر تهران می داند باید منتظر ماند و دید کاندیدهای دیگر تصدی بهشت با دست پر از برنامه های اجتماعی برای پایتخت به شورا می آیند یا در برهمان پاشنه اولویت سیاست می چرخد.
