به گزارش تیتر شهر؛ دوچرخه سواری و ترویج آن در ذات امر مبارکی است و به سلامت جامعه و ایجاد نشاط و شادی کمک می کند؛ اما دوچرخه سواری در کلان شهرها امری پیچیده است؛ از این رو ترویج آن نه تنها به سلامت جامعه کمک نمی کند بلکه تبعات بسیاری دارد اتفاقی که این روزها و در بودجه 97 شهرداری تهران نادیده گرفته شده است.
کمک به رفع آلودگی هوای تهران و کم شدن معضل ترافیک، سلامت قلب، شادابی روح و روان و فراغت از دردسرهایی مثل گشتن به دنبال جای پارک ماشین و ساعتها زمان تلف شده تنها چند نمونه از مزایایی است که دوچرخه سواری دارد اما شاید این امر ظاهر قضیه باشد.
همانگونه که می دانیم شهر تهران با مشکل آلودگی هوا روبرو هست، اما این مشکل اگر برای عابران یک خطر حساب شود برای دوچرخه سواران یک خطر جدی تری می باشد ، چون دوچرخه سواری جزو ورزشهای هوازی است . و بجای اکسیژن ما گازهای سمی را داخل ریه های خود خواهیم کرد. ضرر دوچرخه سواری کمتر از کشیدن سیگار در تهران نخواهد بود. از سوی دیگر وضعیت حمل و نقل در تهران به صورتی نیست که بتوان به صورت طولانی مدت از دوچرخه برای عبور و مرور استفاده کرد. از یک سو نبود امنیت در خیابان های تهران برای دوچرخه سواران، از سوی دیگر مناسب نبودن زیر ساخت های دوچرخه سواری و ... این برآیند وجود دارد که شاید بتوان از دوچرخه از مبدا تا خطوط مترو استفاده کرد. اما شاید نیاز باشد که زیر ساخت های توسعه دوچرخه سواری در برخی مکان های عنوان شده در اولویت قرار بگیرد. بر این اساس در صحن علنی شورای شهر تهران در مورد اختصاص بودجه به دوچرخه سواری بحث صورت گرفت. در این خصوص نائب رئیس کمیسیون شورای شهر تهران با اشاره به اختصاص بودجه جهت توسعه دوچرخهسواری در تهران گفت: «اختصاص بودجه به دوچرخهسواری تناقض، تضاد و مزاحمتی برای سرمایهگذاری بخش خصوصی ایجاد نمیکند.»
الهام فخاری در چهل و ششمین چهل و ششمین جلسه شورای شهر تهران افزود: «ما معتقدیم باید بخش خصوصی و مشارکتهای مردمی تقویت شود اما در محورهای 17گانه الگوی توسعه پایدار در شهرهای کشورهای توسعه یافته همچنان برای حرکت رو به آینده در حوزههایی مانند دوچرخهسواری، ترویج دوچرخهسواری، زمینهسازی دوچرخهسواری و حتی در اختیار گذاشتن دوچرخه برای همگان همچنان پشتیبانی مدیریت شهری وجود دارد. بنابراین اختصاص بودجه به دوچرخهسواری تناقض، تضاد و مزاحمتی برای سرمایهگذاری بخش خصوصی ایجاد نمیکند.»
به گفته وی؛ «این زیرساختهاست که ما را مصمم در تغییر الگوی حمل و نقل شهری نشان میدهد، یک نشانه و شاخص بودجهای است. ضمن این که ما در برنامههای شهری تدبیر کنیم که مزاحمتی برای بخش خصوصی ایجاد نشود. مدیریت شهری باید زیرساخت و امکانات پایهای را فراهم کند.»