رعایت قوانین ملی ساختمان و نظارت بیشتر مهندسان در مراحل ساخت و ساز یکی از نیازهای مبرم شهر تهران و سایر کلانشهرهای کشور در توسعه شهری به شمار می رود اما آنچه در دهه های اخیر روی داده امضاء فروشی و ساخت بناهای ناایمن در شهرها بوده است که با یک زلزله ساکنان این بناها را یه وحشت می اندازد.
به گزارش تیتر شهر: آمارهای وزارت علوم نشان می دهد که سالانه 20 درصد به جامعه مهندسی افزوده می شود. بعنی اینکه از نظر داشتن متخصصان علمی و آکادمیک مشکلی وجود ندارد. انا سوال اینجاست که چرا با وجود این تعداد مهندس ایمنی ساختمان ها هر سال کمتر می شود؟
رئیس سازمان نظام مهندسی کشور اعتقاد دارد که دلیل بی کیفیتی ساخت و سازهای انجام شده در سال های اخیر عدم نظارت کامل و همیشگی در مراحل ساخت و ساز و قدیمی بودن آئین نامه های مربوط به ساخت و ساز است.
فرج الله رجبی که به عنوان نماینده در مجلس نسز حضور دارد، تاکید کرد: تا زماني كه چرخه ساخت و ساز، يك چرخه معمولي است و نتوانيم ساخت و سازها را از حوزه وظايف دولتي و عمومي و نظام مهندسي تميیز دهیم و مشخص كنيم، بايد به دنبال مقصر در اين چرخه بگردیم.
برخی از کاشناسان حوزه ساخت و ساز اعتقاد دارند بايد يكبار با هدف حفظ و بهره وري مصالح نهايي به افزایش ایمنی در نظام مهندسی پرداخت چرا که عمده سازندگان بدون توجه به كيفيت، ساخت و ساز می کنند تا خانه ها را به عنوان يك كالا به مشتري تحويل دهند و ما ضامن منافع كسي هستيم كه اين كالا را خريداري مي كند.
عدم قرار گرفتن افراد واجد صاحیت در چرخه تولید ساختمان مساله دیگری است که باید در تهران به آن توجه بیشتری شود. فرج الله رجبی در این باره گفت: بايد در كل چرخه توليد، افراد واجد صلاحيت را منصوب كنيم و غير از نيروهاي فني و مهندسي، بر اساس قانون، ظرف 10 سال بايد به آموزش نيروهاي نيمه ماهر نیز بپردازیم. استفاده از مصالح استاندارد، جدي شده است ولي هنوز كافي نيست. در سال هاي پر رونق، گردش مالي صنعت ساختمان به ١٠٠ميليارد هم مي رسد که از بودجه عمراني كشور هم بيشتر است.
به رغم آنکه دانشگاه ها افرادي را تحويل جامعه مي دهند كه مهندس شده اند ولی بسياري از آنها صلاحيت لازم را ندارند زیرا مدرك گرا هستند. نظام آموزشي در این زمینه ضعيف عمل کرده است و توجهی به ظرفيت های سازمان نظام مهندسي وجود ندارد.
به گفته رئیس سازمان نظام مهندسی كشور ؛ هرسال 20 درصد به مهندسان کشور اضافه مي شود، ساليانه ميلياردها هزينه براي تربیت مهندسان مي شود؛ اما باید ورود به حوزه مهندسي به عنوان يك مهندس حرفه اي، سخت شود. از این رو، می بایست قبل از ورود به حرفه مهندسی، افراد، آموزش هاي گسترده ای ببينند و كساني كه پروانه اشتغالشان دچار مشكل شد بايد بدانند كه بازگشتشان به همين راحتي ها نخواهد بود.
به نظر می رسد ضعیت ساخت و ساز در کشور به گونه ای شده است که نظارت هاي موقت و مقطعي، ديگر كافي نيست، بلکه باید به سمت نظارت هاي كامل و دائم روي آورد و آيين نامه جديدی در این حوزه تدوین کرد.