افزایش 400 درصدی طظرفیت ساماندهی معتادان در شهر تهران که از سوی قائم مقام دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر مطرح می شود به همراه تاکید استاندار تهران مبنی بر اینکه ظرفیت نگهداری از معتادان متجاهر باید به 12000 نفر برسد؛ هر چند آمادگی تهران را برای نگهداری و بازپروری این افراد نشان می دهد اما پشت پرده این آمادگی افزایش معتدان متجاهر در پایتخت است.
به گزارش تیتر شهر: در یکی، دو سال اخیر با تاکید استاندار تهران مبنی بر ساماندهی معتادان متجاهر و کارتنخواب در دستور سازمان های متولی قرار گرفته است. زمانی که شهرداری تهران در نظر داشت تا طرح انضباط شهری را در منطقه 12 اجرایی کند؛ پاک سازی محله هرندی از معتادان و کارتنخواب ها با افزایش مراکز ساماندهی، ترک اعتیاد و حرفه آموزی جهت بازگشت دوباره این افراد به جامعه در دستور کار خود قرار داد. هرچند طرح انضباط شهری در محله هرندی با هدف کاهش آسیب های اجتماعی طرح ایده آلی بود که در اجرا به بیراهه رفت و سازمان های متولی نیز پای کار نیامدند؛ اما در همان زمان با دستور استاندارد تهران شهرداری پایتخت موظف شد تا مراکز ساماندهی معتادان را با ظرفیت 5000 نفر ایجاد کند.
تنها گذشت نزدیک به دو سال کافی بود که این بار محمد حسین مقیمی استاندار تهران اعلام می کند که ظرفیت مراکز نگهداری از معتادان متجاهر باید از 5000 نفر به 12000 نفر افزایش پیدا کند . همین جمله کافی است که نشان دهد در مدت دو سال اخیر نه تنها معضل اعتیاد مهار نشد بلکه مراکز نگهداری این افرادی که از آنها به عنوان بیمار یاد می شود؛ باید 400 برابری شود. حقیقت تلخی که مسئولان حاضر نیستند تا به صورت مستقیم در این باره صحبت کنند.
استاندار تهران بر این باور است موضوع مواد مخدر و اعتیاد از مسائل مهم اجتماعی است که مقام معظم رهبری نیز به رفع آن در جامعه تاکید دارند، تصریح کرد: وزیر کشور نیز بر پیگیری این موضوع به طور جدی تر تاکید دارد و لازم است مراکزی که برای نگهداری معتادان ماده 16 نیاز به تجهیز دارند شناسایی و به سرعت قابل بهره‌برداری شوند.
بازگشت معتادان به خانواده و جامعه همان حلقه مفقوده ای است که تا کنون برنامه ریزی های دولتی نتوانسته این خلاء را ترمیم کند. گویا تمام برنامه ریزی متولیان اعتیاد تنها در همان حد ساماندهی معتادان متجاهر، سم زدایی و ترک اعتیاد، نگهداری در سامانسراهاست. زمانی که پای این افراد به ظاهر بهبود یافته به مراکز بهاران که قرار بود با حرفه آموزی مقدمات بازگشت آنها به خانواده و جامعه مهیا شود؛ می رسد؛ به دلیل عدم بهره برداری مناسب از این مراکز و استفاده از پیمانکارانی که تنها به دنبال دریافت بودجه خود از شهرداری تهران و یا متولیان دیگر هستند باعث شده تا بهاران نه مرکز کارآفینی که به زندانی برای معتادان تبدیل شود و دوباره دور باطل بازگشت این افراد به سمت مواد مخدر تکرار می شود.
نکته قابل تامل در خصوص افزایش ظرفیت مراکز ساماندهی که هم استاندار تهران و هم قائم مقام دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر به آن اشاره می کنند؛ این است که از همین ظرفیت موجود چقدر توانستیم استفاده بهینه کنیم. استفاده ای که در نهایت باعث بازگشت معتادان بهبود یافته به خانواده و جامعه شده است. تا کنون هر آنچه در حوزه آسیب های اجتماعی به ویژه اعتیاد از سوی مسئولان برنامه ریزی شده تنها حلقه های مربوط به مراحل درمان آن هم به صورت ناقص عملیاتی شده است. نه در حلقه پیشگیری و نه در حلقه بازگشت به جامعه هیچ کدام از متولیان نتوانسته اند کار تاثیرگذاری در این حوزه انجام دهند.
زمانی که یک نسخه واحد برای تمامی معتادان متجاهر و کارتنخواب از کودک و جوان گرفته تا مردو زن نوشته می شود و به بعد روان شناسی تک تک معتادانی که درگیر این بیماری می شوند؛ توجه نمی شود و از عامل خانواده، شغل، درآمد و... فاکتور گرفته می شود؛ نتیجه اش این می شود که هر سال ظرفیت مراکز ساماندهی معتادان باید بیشتر شود.
این چرخه دو سر باخت تنها هزینه های زیادی را برای متولیان، دولت، خانواده و جامعه به ارمغان می آورد. در حالی که اگر برنامه ریزی ها تک بعدی در این زمینه به ابعاد دیگری که در شیوع این بیماری خانمان سوز دخیل هستند؛ توجه شود دیگر نیاز نیست که به دنبال افزایش ظرفیت 400 برابری این مراکز از 5000 نفر به 12000 نفر باشیم.
