زمانی که محمد علی نجفی تصمیم گرفت تا به عنوان یکی از کاندیداهای اصلاح طلبان برای اداره شهر تهران شرکت کند، اصطلاحات شهر سوخته و شهر فروشی را به عنوان یکی از اهرم های خود در جلب اعتماد اجتماعی شهروندان به کار برد. وی اعتقاد داشت قرار دادن اموال شهر در ردیف بودجه غیر نقدی شهر یکی از اشتباهاتی بود که محمد باقر قالیباف در 12 سال مرتکب شد.
به گزارش تیتر شهر: نجفی عقیده داشت که ایجاد درآمد پایدار به معنای فروش اموال شهر تحت عنوان بودجه غیر نقد در لایحه بودجه سالانه شهرداری تهران نیست و باید فکر دیگری برای تامین درآمدها و هزینه های شهر تهران پیدا کرد. به گفته وی این روش بودجه ریزی برای کلانشهری همچون تهران باعث شده تا اموال شهری به اتمام برسد و تهران به یک شهر سوخت تبدیل شود.
هر چند اصطلاح شهر فروشی که از سوی شهردار فعلی تهران و همراهان اصلاح طلبش در زمان انتخابات به صورت مداوم استفاده شد؛ این انمید را در میان کارشناسان شهری و حتی شهروندان اجاد کرد که دیگر شهرداری تهران تصمیم در واگذاری اموال شهری ندارد.
امروز شهردار تهران به صراحت در جمع خبرنگاران اعلام کرد: قرار نبوده که املاک شهری فروخته شود!
محمد علی نجفی توضیح داد: بودجه شهرداری تهران در سال جاری حدود 17 هزار و 900 میلیارد است که از این رقم حدود شش هزار میلیارد تومان غیرنقد است که این میزان یک سوم بودجه شهرداری را تشکیل می دهد. به همین جهت فروش املاک از قبل در بودجه ها دیده شده و چنین قراری نبوده است که املاک شهرداری فروخته نشود. اما نکته مهم آن است که این بخشی از املاک شهرداری را تبدیل به احسن کرده و از آن برای توسعه خطوط مترو، بزرگراه ها و سایر خدمات شهری استفاده کنیم.
هر چند می توان درباره بسیاری از روندهای اشتباهی که دهههاست در شهرداری تهران و سایر شهرداریهای کشور باب شده، سیستم فعلی یا بعدی را مقصر دانست؛ در دورهای بنایی اشتباه گذاشته میشود و تا زمانی نامعلوم ضمن معیوبکردن سیستم، ادامه پیدا میکند.
سیستم غیرنقدی که در سالهای گذشته در شهرداری تهران وجود داشته و هنوز هم وجود دارد، یکی از همین روندهای اشتباه بود که شهرداری را از درون دچار چالش و عدم ثبت و در نهایت عدم شفافیت کرده است. اموال و داراییها و بدهیها و طلبهایی که در هر قسمت کوچک یا بخشی بزرگ در شهرداری معاملاتی دارند، ممکن است در ازای پرداختها و معاملات و هر مبادله دیگری اموال غیرنقد ازجمله ملک را ردوبدل کنند.
در این میان معامله، طرف معامله و مبلغ آن هر چقدر بزرگتر و حساستر باشد، عدم ثبت و ارزشگذاریهای این اموال مهمتر میشود. روندی که شهرداری تهران بهویژه در سالهای اخیر برای فرار از بدهیهای سنگین مالی خود گذراند، همین روند بود؛ فروش اموال و داراییهای کوچک و بزرگ شهر. درباره طلبکاران بزرگ اموال بزرگی مانند شهروند و شهر آفتاب را فروخت و درباره پیمانکاران و طلبکاران کوچکتر املاکی که گویا دوسالی است فهرستشان رسمی شده و در بودجه میآید.
حال سوال اینجاست که چرا شهردار تهران که قرار بود نقطه پایانی بر شهر فروشی باشد اکنون خود برای تامین منابع مالی و پرداخت بدهی ها قصد دارد از محل واگذاری و فروش همین اموال شهری امورات شهر را بگذراند. در حال حاضر فرق بین نجفی و قالیباف واقعا در چه شیوه مدیربتی است؟