به گزارش تیترشهر: زلزله کرمانشاه بار دیگر نشان داد که مدیریت بحران در کشور ما خود دچار بحران است. البته در این زمینه سازمان عریض و طویلی شکل گرفته اما مسئولان این سازمان بعد از وقوع حوادث سر و کله شان پیدا می شود و دست به انواع و اقسام مصاحبه ها می زنند.
مهمترین موضوع مغفول مانده در امر مدیریت بحران در کشور ما، پیشگیری و آماده شدن برای وقوع بحران است. موضوع تاب آوری در حوادث نیز یکی از موضوعاتی است که باید به آن توجه داشته باشیم.
پیشگیری از حوادث به این معنی است که سازمان مدیریت بحران به عنوان یک نهاد بالادستی مشغول فعالیت شود و بر مهندسان ناظری که بنا های نا ایمن می سازند، نظارت کند. یعنی نظارتی دقیق بر ساخت و ساز در حریم رودخانه ها و روی گس ها، یعنی مانع ساخت و سازهای بلند مرتبه در کوچه های تنگ و باریگ، یعنی پلمب کردن ساختمان های اداری و تجاری نا ایمن.
اما متاسفانه در کشور ما سازمان مدیریت بحران یا مسئولیتی در این زمینه ها ندارد و یا در خواب است و بعد از هر حادثه بیدار می شود.
یک سال از فاجعه پلاسکو می گذرد اما تا امروز تنها یک پاساژ نا ایمن در تهران پلمب شده است. 2 سال از سیل رودخانه کن می گذرد اما ساخت و ساز در حاشیه رودخانه ها ادامه دارد. هنوز هتل معروف در جاده لشکرک کنار رودخانه پابرجاست.
هنوز در تهران و روی گسل اجازه ساخت برج داده می شود و ... .
همه این موارد باز میگردد به نبود نظارت و پیوست های ایمنی در ساخت و ساز. اینکه سازمان بالادستی نظارتی بر ساخت و ساز ندارد و ایمنی ساختمان ها را هیچ نهادی غیر از نظام مهندسی تایید نمی کند، ایراد بزرگی است که مسئولان باید به آن پاسخ دهند.