به گزارش تیترشهر: همان زمان که اولین جلسات
شورای چهارم شهر تهران برگزار شد، همه آنهایی که به حسین رضازاده دارنده 2 مدال
طلای المپیک رای داده بودند، به اشتباه خود پی بردند.
رضازاده بعد از خداحافظی از عرصه قهرمانی بلافاصله عزم حضور در شورای شهر تهران را کرد و به همین منظور شهر خود اردبیل را رها کرد و به تهران آمد.
او در میان تمام چهره های شاخص و ورزشکار که تنها به علت وجود عنصر شهرت توانسته بودند به شورای شهر راه پیدا کند با کسب 270 هزار و 390 رای چهارمین منتخب مردم تهران باشد.
اما قهرمان سابق المپیک از همان روزها اول با عملکرد خود نشان داد که لیاقت اعتماد مردم تهران را ندارد. او هیچ نطق و تذکری در شورا نداشت و در جلساتی هم که حضور داشت تنها به بالا بردن دست هایش هنگام رای گیری ها اکتفا می کرد و اصولا هیچ نظری در مورد هیچ مصوبه ای نداشت.
در دورانی که او ریاست کمیته ورزش شورای شهر تهران را بر عهده داشت، زمین های وزرش محلات که دارای چمن مصنوعی بودند فروخته و تبدیل به ساختمان شدند.
در این میان اما منتقدان برای نقد حسین رضازاده هیچ چیزی پیدا نکرده اند، نه اینکه عملکرد او بی نقص بوده باشد، بلکه او اصلا هیچ عملکردی نداشته است.
خبرنگاران حاضر در شورای شهر که برخی چند دوره خبرنگار این حوزه بوده اند، هیچکدام به یاد ندارند که برای یکبار هم که شده حسین رضازاده میکروفنش روشن شده باشد تا تذکری دهد یا در مورد طرحی اظهار نظر کند. اصولا رضازاده از همان روز اول روزه سکوت گرفته و در هیچ زمینه ای اظهار نظر نمی کند.
او نه شهادت و مرگ شخصیت ها را تسلیت می گوید نه از حق کودکان تهرانی برای ورزش و هوای پاک دفاع می کند و نه نسبت به سیل و طوفان و زلزله واکنش نشان می دهد.
رضازاده مدتهاست روزه سکوت گرفته و به هیچ عنوان حاضر نیست روزه خود را بشکند، او با خود همان روزی که آرای انتخابات اعلام شد عهد کرد تا سکوت کند و با سکوتش به مردم تهران خدمت کند.
آری رضازاده تابحال کمک بسیاری به مردم تهران کرده است، او در مورد هر اتفاقی که در پایتخت میفتد نظری ندارد، نه موافق است و نه مخالف و این در زمانی که شورا انگ برخورد سیاسی با مسائل می خورد، کمکی است به مردم تا ثابت کند شخصیتی ورزشکار است نه سیاسی!
حتی فاجعه پلاسکو نیز موجب نشد که سنگین وزن ترین عضو شورا سکوت خود را بشکند و حداقل در مورد شهید شدن 16 اتش نشان یک تسلیت به مردم و خانواده های شهدا بگوید. گویا نه سلامتی کودکان تهرانی برای او مهم است و نه جان اتش نشانان. البته این عدم اهمیت برای کسی که تا قبل از انتخابات دور چهارم شورای شهر تهران، ساکن اردبیل بوده و خیلی از خیابان های اصلی پایتخت را نیز در آن زمان نمیشناخته و حتی پیش شماره تلفن همراهش هم مخصوص اردبیل است، دور از انتظار نیست.
آری او کسی است که قریب به 4 سال در جلسات شورا شرکت می کند ولی نه نظری می دهد و نه از جای خود بلند می شود. تنها تصویر به ثبت رسیده از رضازاده در شورای شهر تهران که جنبه خبری و رسانه ای داشته همان تصویری است که در مقابل جدیدی سینه سپر کرد.
پاسخ دندان شکن مردم به سنگین وزن ترین عضو شورا
اما مردم تهران که از عملکرد او بسیار دلسرد شده بودند و مشاهده کردند منتخبان حتی خیابان های تهران را به خوبی نمی شناسد و اطلاعی در مورد محلات پایتخت ندارد، در رای مجدد خود تجدید نظر کردند و به او رای ندادند.
همین امر سبب شد تا رضازاده که نفر چهارم انتخابات سال 92 بود، اینبار با 237 هزار و 647 رای کمتر از انتخابات گذشته در رتبه 59 تهران قرار بگیرد.
آری رضازاده تنها توانست اعتماد 32 هزار و 743 نفر را جلب کند تا جایی در شورای بعدی نداشته باشد.
با نتایجی که رقم خورد بهتر است ورزشکاران در تصمیم خود برای ورود به عرصه سیاست و شوراها تجدید نظر کنند تا بیش از این مردم را نسبت به جامعه ورزشی بدبین نکرده اند.
همین که نمیدونیم تو شورا چه میکنن باعث میشه دوباره بهشون رای بدیم به اشتباه یا درست
قابل توجه ورزشکاران و دلاوران و نام آوران ؛
با نتایجی که رقم خورد بهتر است ورزشکاران در تصمیم خود برای ورود به عرصه سیاست و شوراها تجدید نظر کنند تا بیش از این مردم را نسبت به جامعه ورزشی بدبین نکرده اند.