به گزارش تیترشهر : نوروز به عنوان یکی از اعیاد باستانی هزاران سال است که به زیباترین حالت ممکن در کشورهای شوروی سابق و خاورمیانه جشن گرفته می‌شود. اگرچه امروزه ایران خاص‌ترین خواستگاه نوروز است و به عنوان عید اصلی این قوم به حساب می‌آید، اما باید در نظر داشت که هستند طوایفی که همچون ایران ورود اولین روزهای بهار را جشن می‌گیرند و با مراسمات ویژه به بهار زیبا و با‌طراوت خوش‌آمد می‌گویند.
این عید باستانی ۳۰۰۰ ساله از اولین جشن تا امروز به عنوان مظهری از پاکی و عشق بین ایرانی‌ها برپا شده است و امروزه شاهد اوج شکوه و منزلت آن در خانواده‌های ایرانی هستیم. از بوی سمنوی تازه گرفته تا سفره‌ی هفت سین و قرآن، از جمع شدن کل خانواده و حال هوای باور نکردنی خانه‌های نوروزی در روزهای اولیه‌ی بهار تا سیزده به در و شروع یک سال جدید، همه و همه حکایت از عیدی باستانی در سرزمین‌های نوروزی دارند.
اگر دلتان می‌خواهد در رابطه با نحوه‌ی جشن‌های نوروزی در کشورهای دیگر بیشتر بدانید در این مقاله با کجارو همراه باشید.
ترکمنستان که از کشورهای استقلال یافته‌ی شوروی سابق است بنابر ارتباط فرهنگی نزدیک با ایران هر ساله در روزهای ۲۱ و ۲۲ مارس تعطیلاتی رسمی را به جشن نوروز اختصاص داده است. به این ترتیب مردم می‌توانند با فراغ بال اولین روزهای ورود بهار را جشن گرفته لذتی دوچندان را طی مراسمات خاص تجربه کنند.
ترکمنستانی‌ها نیز همچون ایرانیان آمدن بهار را با طبخ انواع غذاهای ویژه‌ی محلی، برپایی مجالس رقص و پایکوبی و همچنین ترتیب دادن مسابقات خاص خوش‌آمد می‌گویند.
تاجیک‌ها از دیگر اقوامی هستند که نوروز را با شور و حرارتی خاص جشن می‌گیرند و با برپایی مراسمات خاص از لحظه لحظه‌ی آن لذت می‌برند. اگرچه باید اشاره کرد جشن گرفتن نوروز قبل از اعلام استقلال تاجیکستان در این کشور ممنوع بوده است. اما پس از سال ۱۹۹۱ این جشن در قالب ۴ روز تعطیلی رسمی در تاجیکستان برگزار شده و شور حرارتی خاص را به این سرزمین وارد کرده است.
نوروز در تاجیکستان یک جشن خانوادگی محسوب می‌شود. رایج است که کل خانواده در نظافت خانه شرکت کنند. مردها قبل از روزهای اولیه‌ی بهار اقدام به کاشت بوته‌های گل در باغچه‌ها می‌کنند و همین مساله موجب شکوه بیشتر خانه‌های تاجیکی در فصل بهار می‌شود.
دید و بازدید خانواده‌ها در اولین روز بهار از رایج ترین عادات تاجیکی‌ها است. از جهت دیگر خانواده‌های تاجیکی در اولین لحظات شروع فصل بهار و روز سال نو به دور یک میز می‌نشینند و در کنار هم منتظر ورود سال نو می‌شوند.
تاجیکی‌ها نیز همچون ایرانی‌ها با قرار دادن هفت سین معروف که حاوی سیر سرکه سیب و .... است بر روی میز، سالی مملوء از برکت، زیبایی و نشاط را آغاز می‌کنند.
پس از سال نو مرسوم است که با آویزان کردن یک پارچه‌ی قرمز رنگ سردر خانه را مزین کنند. این جریان برای تاجیکی‌ها به منزله‌ی آمدن روزهایی خوش یمن و با شکوه خواهد بود.
تاجیکستان در روزهای عید مملوء از آهنگ است و می‌توان در هر ناحیه از کشور گروه‌هایی را مشغول رقص و پایکوبی دید. از جهت دیگر متداول است که در عید نوروز غذاهایی خاص در تاجیکستان طبخ شود.
کشور عراق از دیگر مناطقی است که جشن نوروز در آن به با شکوه‌ترین وجه ممکن برگزار می‌شود. دولت عراق ۵ روز تعطیلات رسمی را به عید نوروز اختصاص داده است. به این ترتیب مردم و به خصوص کردهای این کشور می‌توانند با فراغ بال جشنی با شکوه را برگزار کنند.
در این بین رسم و رسوم ایزدی‌های عراق جالب توجه و بسیار خاص به نظر می‌رسد. این قوم بر این باورند که اگر صبح سال نو به دشت‌ها بروند و با قطرات شبنم دست و روی خود را مسح بکشند بیماری از آنها دور شده و شفا می‌یابند. از دیگر رسم‌هایی که بین ایرانی‌ها و ایزدی‌ها در عید نوروز یکسان است. برپایی آیین سیزده به در است. چنانچه مشاهده می‌کنیم ایزدی ها نیز در این روز از خانه خارج شده بهه رقص و پایکوبی می‌پردازند.
می‌توان گفت که آذربایجان پس از ایران به زیباترین شکل ممکن نوروز را جشن می‌گیرد. آذربایجانی‌ها طبق شباهت‌های فرهنگی خاصی که با ایران دارند نوروز را به عنوان عید اصلی خود قلمداد کرده و به باشکوه‌ترین وجه ممکن آن را گرامی می‌دارند. جشن نوروز در آذربایجان ۴۴ روز قبل از ورود فصل بهار آغاز می‌شود.
آذربایجانی‌ها بنابر باورهایی باستانی معتقد هستند که آب در اولین چهارشنبه از آخرین ماه سال جاری می‌شود. در چهارشنبهی دوم آتش جان می‌گیرد. در چهارشنبهی سوم زمین بارور می‌شود و چهارشنبهی چهارم که آخرین چهارشنبهی سال است نسیم می‌وزد و درختان شکوفه می‌دهند. در این چهارشنبه زمین به استقبال بهار می‌رود.
بعد از ظهر آخرین چهارشنبهی سال، آذربایجانی‌ها به پشت بام می‌روند و به تعداد جمعیت خانواده مشعل روشن می‌کنند. رسم بر این است که هر شخصی از روی آتشی که برای خود روشن کرده بپرد. بعد از خاموش شدن آتش‌ها مردان و زنان جوان می‌بایست خاکسترها را جمع آوری کرده و در خارج از روستا و یا شهر رها کنند. این کار به صورت سمبولیک به منزله‌ی از یاد بردن شکست‌ها و غم‌های گذشته است.
رسم در خانواده‌های آذربایجانی بر این است که روز اول عید تمام خانواده در خانه‌ی بزرگ خاندان جمع می‌شوند. در این روز غذاهایی خاص پخته می‌شود و در خانه به صورت کامل باز گذاشته خواهد شد. این به آن معنا است مهمانان در تمام طول روز مشغول رفت و آمد به خانه و عید دیدنی هستند.
گفته می‌شود که آذربایجانی‌ها در اولین روز از فصل بهار به رودخانه‌ها می‌روند و آبتنی می‌کنند، به هم آب می پاشند و با این کار به صورت سمبولیک جانی دوباره می‌گیرند و تازه می‌شوند. چراکه آب در آذربایجان سنبل پاکی و طراوت است.
رسم است که در اولین ساعات نوروز خوراکی‌های شیرین در خانه‌های آذربایجانی سرو شود. این قوم اعتقاد دارند که با این کار بدی‌ها از آنها دور شده و سالی سراسر از لذت را تجربه خواهند کرد.
نوروز قرقیزستان هم با شباهت‌هایی از نوروز آذربایجان از یک هفته قبل از آغاز فصل بهار جشن گرفته می‌شود. اولین نوید آمدن فصل بهار در این کشور با نخستین غنچه‌های بهاری و جریان شدید رودهایی که با آب شدن برف از ارتفاعات جریان پیدا می‌کنند آغاز می‌شود.
یکی از رسم‌های نوروزی که نسل به نسل به قرقیزهای امروزی منتقل شده است شرکت در مسابقات اولاک تارتیش (Ulak Tartysh) است. تیم‌ها از یک هفته قبل از شروع مسابقه به تمرین در پیست‌های اسب سواری می‌پردازند.
اگرچه مسابقات دیگری در ایام نوروز در قرقیزستان برگزار می‌شود اما این بازی یکی از معروف ترین ها بین قرقیزها به شمار می‌آید.
قرقیزستانی‌ها آمدن بهار را با پوشیدن لباس‌های نو و محلی و همچنین طبخ انواع غذا و شیرینی جشن می‌گیرند و می‌توان حال و هوای عید را در سراسر این کشور به عینه مشاهده کرد.
