به گزارش تیترشهر ، استحکام فضاهای مدور و فرمهای ارگانیک دو تنقضی هستند که طیف وسیع بیان معماری اروسارینن را در این ترمینال تعریف میکنند. مرکز فنی جنرال موتورز همان نسبتی را با اولی دارد که ترمینال خطوط هوایی TWA ، که در حال حاضر در فرودگاه بین المللی جان فیتزجرالد کندی در نیویورک واقع است را تکمیل کرده بود.
ترمینال TWA تلفیقی حجمی از عمل پرواز است که به زبان معماری پیاده سازی شده است. به رغم تاکیدهای مضاعف سارینن مبنی بر این که برای هر دوران معماری فرم بنیادینی متصور است، او جا پای خود را در تاریخ معماری محکم ساخته بود.
طاق ضربی، یک فرم هندسی بسیار آشنا در بنایی، مجددا و با استفاده از تکنولوژی قرن بیستم به قصد ایجاد سرپناهی برای فضایی فاقد ستون که در آن خدمات عمومی فراوانی ارائه می شود، در این ترمینال ظاهر گردید. تقارن پلان و نمای مقابل ترمینال، زبان فرمال معماری مدرن سال های میانی قزن را به خود پذیرفته است. به دلیل آن که سایت ترمینال در مقابل محور اصلی و در داخل پلان اصلی فرودگاه قرار داشت، سایه نمای (silhouette) مشخص پیرامون ساختمان به دماغه ای در درون کل مجتمع بدل شد که چهره ی این شرکت هواپیمایی را به رخ رقیبان خود می کشید.
ترافیک جاری مردم از یک ناحیه به ناحیه ی دیگر، فضایی غیر محصور تولید کرد و به نوعی معماری رفت و آمد دامن زده است. ستون ها، گنبدها و آسمانه ی ترمینال در هیئت عنصر یکپارچه ی بدون درز و مرزی با یکدیگر ترکیب شده اند، و خیابان از زیر یک خیمه ی طره ای می گذرند و به بنا داخل می شوند.
در حال حاضر، سرنوشت این ترمینال در هالهای از ابهام قرار دارد. این ترمینال ساختمانی منسوخ و غیر کارآمد برای نیازهای جاری به شمار می آید، دیگر نه به نیت اصلی که گاهی به عنوان فضایی برای نمایشگاه های فصلی و موقت استفاده می شود.