به گزارش تیتر شهر، جمعیت شهرنشین در کشور ما از
دو دهه گذشته تاکنون روز به افزایش گذاشته است و هروز نیز به تراکم جمعیت در شهرها
به ویژه کلانشهرها افزوده می شود و این در حالی است که امکانات شهری مورد نیاز
برای این میزان جمعیت تناسبی با افزایش آمار جمعیتی ندارد.
اما این فقط یک روی سکه افزایش جمعیت است و روی
دیگر آن مربوط به روستاها است. جایی که در سیاست های خرد جمعیتی کشور به خوبی دیده
نشده است و از ظرفیت های آن برای افزایش جمعیت کشور استفاده نشده است.
همواره در برنامه ریزی ها افزایش جمعیت در شهرها
مدنظر قرار گرفته و به همین سبب اندک امکاناتی که برای تراکم جمعیتی فراهم شده، نیز
در شهرها متمرکز است و روستاها هم از بعد اقتصادی و نیز فرهنگی در برنامه های
افزایش جمعیت نادیده گرفته شده اند.
در سال
گذشته بی توجهی به ایجاد شغل در روستاها چندان مورد توجه قرار نگرفت و با این
بهانه که شغل غالب روستائیان کشاورزی و دامداری است، پای توسعه به روستاها باز نشد
و اکنون یکی از دلایل موفق نبودن سیاست های جمعیتی در کشور ما که جمعیت جوان آن در
حال کاهش است و تک فرزندی به یکی از مشکلات اجتماعی و در نهایت اقتصادی جامعه
تبدیل شده است، این موضوع به شمار می رود.
روستاها از ظرفیت های بالقوه ای برای ایجاد شغل
های مرتبط با گردشگری برخوردارند که اگر فرصت های در این راستا فراهم شود، جمعیت
روستاها نیز به دلیل غالب نبودن فرهنگ تک فرزندی در روستاها، به موفقیت سیاست های
جمعیتی کمک خواهد کرد البته این موضوع زمانی محقق می شود که دولت هم در برنامه
ریزی و هم تخصیص بودجه، پتانسیل های روستایی را از یاد نبرد.
در حال حاضر برخی طرح های قبلی در خصوص روستاها که مهاجرت معکوس را مدنظر داشت با شکست روبرو شده که در این راستا می توان از طرح هادی روستایی نام برد. طرحی که به اذعان بسیاری از کارشناسان تناسبی با اقلیم و جغرافیای روستایی ندارد و تنها با تحمیل هزینه های سنگین به دولت، نظم زندگی و همگونی بافت روستایی را بر هم زده است.
اگر دولت در تنظیم سیاست های اجرایی افزایش جمعیت، توسعه پایدار در روستاها را در تصمیم گیری های خود جای دهد و به شغل هایی نظیر دامداری و کشاورزی در روستاها بسنده نکند، می توان از ظرفیت های پنهان سبک زندگی روستایی برای افزایش جمعیت کشور و تامین نیروی جوان بهره برد.