خاکپاش ادامه داد: در چنین فضایی اتفاقاتی که برای انسان می‌افتد هم اتفاقات اصلی نیست. بودن در آن شبه بودن و در یک کلمه حیاتش شبه زندگی و شبه واقعی است، کدام روح و جان در این دنیایی که همه چیزش یک شبه ناجور است می‌تواند ببالد؟ کدام مجسمه می‌تواند از جنس اصل باشد و روح را ارتقا بخشد؟
او با بیان اینکه هیچ‌کدام از آدم‌ها در این مجموعه سر ندارند گفت: سر محل قرارگیری مغز و در واقع مهم‌ترین بخش وجود انسان است، اما آن را حذف کردم زیرا به نظر می‌رسد که آدم‌ها چون سر و مغز ندارند می‌توانند در این شرایط زندگی کنند و همه‌چیز را تحمل کنند.
خاکپاش با اشاره به اینکه در نام همه مجسمه‌ها نیز کلمه شبه استفاده شده است؛ افزود: تعدادی از آثار هستند که فیگور انسان در آنها وجود ندارد. در یک اثر اناری را در یک حریم فلزی می‌بینیم که نام آن "شبه طعام" است. این طعام هم وجود دارد و هم موجود نیست. اثر دیگر با نام "شبه طبیعت" درخت خشکیده‌ای را در حصار آهنی نشان می‌دهد، انگار که طبیعت ما هم ساختگی است و آن را از شکل واقعی خود خارج کرده‌ایم.
او درباره دلیل استفاده از آهن در این آثار گفت: ماده اصلی در همه کارها آهن است و خشکی و سختی و صنعتی بودن آهن را مدنظر قرار داشتم، زیرا دنیای امروز به سمت این موضوع می‌رود و همه‌چیز مصنوعی و غیرطبیعی شده است. من از مفتول‌های آهنی استفاده کردم و خط‌های فلزی که تنیدگی و پیچیدگی را به وجود می‌آورند برایم جذاب بود.
نمایشگاه حجم الهام خاکپاش با نام "شبه مجسمه" تا 30 مرداد در گالری شیرین برپاست. علاقه‌مندان می‌توانند به آدرس خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه 13 شماره 5 مراجعه کنند.
منبع : هنر آنلاین
